WEL en Wegener
Hoe wel is Wegener?
Na de vakantie weten we meer, want dan moet er een nieuw bezuinigings- én investeringsplan op tafel liggen. Actievoerders en opinieschrijvers, die de kwaliteit van de dagbladen niet verder uitgehold willen zien door torenhoge rendementseisen van de grootaandeelhouder, hebben hun pijlen gericht op Mecombaas Montgomery en zijn Apeldoornse aannemers. Terecht. Maar hierdoor is er minder oog voor de sluipende erosie die al langer de kwaliteit in de regiopers ondermijnt.
Neem De Gelderlander, de krant die een jaar of dertig mijn werkgever was. Bij elke bezuinigingsronde moest de redactie haar journalistieke ambities naar beneden bijstellen en concessies doen. Nog altijd bevat de krant pareltjes van journalistiek vakmanschap en degelijk spitwerk, maar regelmatig gaan ze schuil tussen opdringerige advertenties en promotieblokken. In het tabloid voert de commercie onmiskenbaar de regie over de redactiepagina’s; sponsors bepalen randvoorwaarden voor journalistieke themakeuzes en initiatieven.
Veel van mijn vroegere collega’s werken zich uit de naad en doen er soms nog allerlei nuttige dingen voor de krant bij, maar het is nooit genoeg. Te vaak blijft het verhaal achter een plaatselijk nieuwsbericht ongeschreven. Te vaak gaat nieuws in de vorm van een amper bewerkt persbericht de krant in. Te vaak gebeurt de regionale nieuwsgaring per telefoon en e-mail en niet op straat, in de wijk of in het afgelegen dorp. Geen onwil maar onmacht. De scharreljournalist is passé, Nikkelen Nelis is het rolmodel in het multimediatijdperk: minder nieuws, maar wel via meer kanalen. Snelle journalistiek met plaatjes en praatjes.
Het probleem ligt een laag dieper. Zoals veel andere regionale fusiekranten kampt De Gelderlander met een verspreidingsgebied zonder samenhang, een gebrek aan duidelijk journalistiek profiel, een samenraapsel van wat ik journalistieke kwaliteitsconcepten heb gedoopt, en een sterke oriëntatie op veronderstelde, door marktonderzoekjes gepeilde wensen van ‘de’ lezer. Weliswaar hoort de loyaliteit van de redactie bij die lezer te liggen, maar als kompas voor de journalistieke koers maakt een heterogeen lezerspubliek de redactie tureluurs.
Ik moet nog zien of de Wegenerredacties ook voor deze kanten van het kwaliteitsprobleem de rode petjes en stembiljetten te voorschijn halen.
Lees ook: Kwaliteit is onmisbaar
Praat mee