Redactioneel: Charlie Koens
Eind december koos de redactie van Villamedia Olaf Koens tot Journalist van het Jaar 2014. Het werk dat Koens afgelopen jaar in Rusland en de Oekraïne heeft verricht, is uitmuntend. Koens is de klassieke verslaggever, met een belangrijk extraatje. Hij heeft oog voor het bijzondere in gewone dingen.
Hij zoekt naar de symbiose tussen journalistiek en literatuur, zegt hij zelf. Koens heeft oog voor de waarheid in al zijn gedaantes. Hij wil weten hoe het zit en schrijft het prachtig op.
De inkt van de uitverkiezing was nog niet droog, of twee Nederlandse collega’s (Frederike Geerdink en Mehmet Ülger) werden in Turkije vastgehouden door de politie. Zonder enige twijfel om via het middel van intimidatie hen er van te weerhouden al te fanatiek uit te zoeken hoe het nu precies zit. Gelukkig waren ze snel weer vrij, maar het signaal ‘wij weten je te vinden’ is afgegeven door de Turkse politie.
Op dezelfde dag dat Ülgur kort werd opgepakt, vond in Parijs een gruwelijke aanslag op het vrije woord plaats. Redacteuren van Charlie Hebdo werden afgeslacht omdat ze zeiden en tekenden wat ze vinden.
Het bizarre journalistieke begin van 2015 onderstreept nog maar eens, dat een democratische samenleving een noodzakelijke, maar geen voldoende voorwaarde is voor onafhankelijke journalistiek. Burgers moeten die visie wel delen. Tegelijk is onafhankelijke journalistiek een noodzakelijke, maar helaas ook geen voldoende voorwaarde voor het in stand houden van die democratische maatschappij.
Want het vraagt van ons allemaal om niet met kogels, maar met woorden de discussie te voeren. De massale steun voor het vrije woord na de aanslag op Charlie Hebdo is daarom bemoedigend. Het doordringt ons journalisten er hopelijk van dat we allemaal Charlie heten. Omdat we allemaal, net als Olaf Koens, Mehmet Ülger, Frederike Geerdink en de collega’s van Charlie Hebdo de maatschappij dienen en nodig hebben om door te gaan met waarheidsvinding.
Praat mee