Ongerustheid bij lokale omroepen in Limburg over fusieplannen
Nadat eerder deze week diverse regionale omroepen al lieten blijken niets meer te zien in de plannen voor een nieuwe Regionale Publieke Omroep uiten nu ook lokale omroepen hun ongenoegen. Er heerst veel onrust bij lokale omroepen in Limburg over de voorgenomen plannen om het aantal lokale omroepen terug te brengen tot ongeveer 50 streekomroepen. Ook de rol die OLON (Organisatie van Lokale Omroepen in Nederland) en de daaraan verbonden uitvoeringsorganisatie NLPO (Nederlandse Lokale Publieke Omroepen) heeft in het proces krijgt kritiek, meldt De Limburger.
In heel Nederland zijn er 275 lokale omroepen, waarvan 24 in Limburg. Hoewel iedereen erover eens dat er wat orde dient te komen in de ratjetoe aan omroepen en omroepjes, in kwaliteit en budget variërend, vragen ze zich wel af hoe het lokale karakter van de omroepen gegarandeerd blijft.
De OLON lijkt daar volgens de krant niet echt mee te helpen. De OLON is opgericht door de omroepen zelf, als belangenbehartiger. Maar ontpopt zich - volgens tal van de Limburgse lokale omroepen - meer en meer als een dwingeland die macht naar zich toetrekt en het medialandschap op eigen houtje op de schop neemt.
“De OLON zegt tegen de lokale omroepen: jullie zijn een probleem. En ze hebben maar één oplossing: fuseren. Ze pushen de omroepen naar grootschaligheid en een volledige fusie”, analyseert Luc van Haaren, hoofdredacteur van Omroep Landgraaf. Voor Landgraaf is de grens bereikt. Een jurist zoekt momenteel uit of de omroep uit de landelijke koepel kan stappen.
“Het zijn tegenstrijdige belangen in omroepland”, analyseert John Beckers, voorzitter van RTV Maastricht:“Enerzijds: alleen grote omroepen leveren kwaliteit. Streekomroepen dus. Gesuggereerd wordt dat je het met een begroting van vijf ton wel redt. Heel veel kleine omroepen gaan niet overleven. Of ze gaan op in een groter geheel, of ze worden van de kaart geveegd.” Anderzijds, vervolgt Beckers, is een publieke lokale omroep een ‘democratische zaak’ die nu eenmaal geld kost. “En om de lokaliteit goed te bedienen, kun je niet klein genoeg zijn. Het gaat dus om de efficiency op basis van grootschaligheid versus de fijnmazigheid van een democratisch benodigd orgaan.”
De balans tussen die twee is niet goed, stellen veel omroepbazen in uiteenlopende bewoordingen.
Twan Senden, directeur van LOOTV én bestuurslid van OLON, denkt dat de omroepen zichzelf het mes op de keel zetten. “Als je niet meegaat, valt vroeg of laat het doek. Je zult wel moeten. Je kunt niet langer een klein en fijn omroepje draaien in een gemeente van 30.000 inwoners.”
Bernard Kobes, directeur a.i. en enig bestuurslid van de NLPO toont zich hogelijk verbaasd over de weerstand bij de lokale omroepen. Volgens hem komen alle veranderingen ‘vanuit de omroepen zelf’ en zijn ze, via de route van de Algemene Ledenvergadering van de OLON, ook allemaal geaccordeerd. “Uiteindelijk is het allemaal hun eigen keus.
Praat mee