Milena Mulders van ONfile: ‘Integreren doe je samen’

In de 23 jaar dat ONfile bestaat, heeft de stichting altijd mee bewogen met de tijd. Maar het is nu het moment voor een professionaliseringsslag, meent Milena Mulders (44). ‘Minder ad hoc, meer toekomstgericht werken’, vat Mulders – die de afgelopen drie jaar al actief was als coördinator van ONfile – haar plannen samen.

Het belangrijkste aandachtspunt in haar nieuwe rol: de zoektocht naar financiële stabiliteit. ‘Onze financiële situatie is altijd redelijk onzeker geweest. Dat moet anders. Als we ons daar niet mee bezig houden, bestaat de kans dat we over twee jaar niet meer bestaan.’

En dat is geen optie, zegt Mulders, want de leden van het netwerk hebben de organisatie nog steeds hard nodig. ‘Vluchtelingen moeten zo snel mogelijk een baan vinden, maar de weg naar werk in de journalistieke sector is, als je de taal niet spreekt en de mores niet kent, lang en hobbelig.’ Ze adviseert gevluchte schrijvers en journalisten alle kansen te pakken die op ze af komen en te blijven schrijven. ‘Maar dat vergt enorm veel doorzettingsvermogen. De realiteit is dat ze overdag in de schoonmaak werken en ’s avonds hun journalistieke activiteiten moeten ontplooien.’

Ze vertelt het verhaal van een Syrische student journalistiek, die via ONfile stage liep bij Omroep West. ‘Samen met de redactie maakte hij een documentaire over zijn leven hier. Het is zijn droom om presentator te worden, maar het einde van de film gaat erover dat hij een supermarkt is begonnen. Die is redelijk succesvol, maar je ziet het verdriet in zijn ogen. Want hij wil verder in de journalistiek. Hij appte me gisteren nog: “Ik geef niet op”.’

Staan mediabedrijven, in tijden van inclusiviteit, niet juist te springen om niet-westerse invloeden op de redactie? ‘Ik merk wel dat redacties dat graag willen. Maar ook dat er absoluut geen tijd is voor goede begeleiding. En dat er niet voldoende wordt stil gestaan bij wat het betekent om een journalist vanuit een totaal andere cultuur op je redactie te hebben.’

Maar ze ziet ook mooie voorbeelden. ‘Neem de Syrische Anwar Manla Sadoon, die in samenwerking met een Nederlandse journalist al drie jaar columns schrijft voor De Gelderlander. Het is begonnen met dat zij de verhalen opschreef die hij haar vertelde. Inmiddels schrijft hij ook zelf in het Nederlands, al werken ze nog steeds intensief samen. Dat vind ik mooi. Dat er nieuwe manieren van samenwerken worden uitgeprobeerd. Dat er gekeken wordt naar de mogelijkheden in plaats van onmogelijkheden. Want integreren doe je samen, niet in je eentje. Die boodschap hoop ik redacties mee te kunnen geven.’