Madame President

Dat hoort Hillary Clinton graag als ze bij een verkiezingsevenement aankomt. Dus krijgt ze die kreet te horen. Het was even wennen luidkeels te zingen voor een horde van collega’s aan de andere kant van de ballustrade. Mijn rol in de Amerikaanse verkiezingscampagne is niet die van journalist maar van campagnemedewerker voor Hillary Clinton. Ik ben ondertussen de schroom voorbij, ik zing me schor en neem bovendien graag voor het plaatje een hug of de hand van mijn kandidaat ‘in ontvangst’.

Voor de algemene strategie heeft Clinton haar groepje vertrouwde adviseurs. Maar op lokaal niveau wordt het ‘voeten in de klei-’, oftewel het grassroots work verricht. En dat doe ik hier in New York en omstreken.

Dus zat ik een paar weken geleden in een van de vijf New Yorkse Hillary bussen om de campagne in New Hampshire te ondersteunen. Het ging vooral om de massa. Bij het televisiedebat aan de vooravond van Clinton’s overwinning in die staat kwamen vrijwel alleen de Hillary supporters voor de deur in beeld. Dat was onze groep. Enthousiaste New Yorkers jong, oud, blank, zwart, man, vrouw, die wel een paar nachten op de vloer van de plaatselijke YMCA over hadden voor hun kandidaat.

Diezelfde groep stond Hillary ’s morgens vroeg in de vrieskou op te wachten bij een highschoolevenement met niet één, maar twee loodzware sloganborden. Geen probleem. Dat hoort erbij in dit land van niet alleen de ‘sound-’ maar ook de ‘beeldbites’.

Met het zogenaamde canvassen, het aanbellen bij potentiele Clinton-kiezers heb ik aanzienlijk meer moeite. Mensen aanspreken voor een interview, dat is één ding. Daar ben je journalist voor. Maar mensen proberen te overtuigen van het gelijk van jouw kandidaat. Dat is een heel ander verhaal.

Ik heb de handicap dat ik ook heel goed de andere kant begrijp. Ik zie dat Barack Obama charismatisch, fris en spannend is. Maar de overtuiging dat Clinton voor dit moment de beste kandidaat is wint het uiteindelijk toch. Daarom zal ik mezelf de komende weken nog een beetje geweld aan blijven doen. ‘I say Madame…..’

Columnist Caroline Sodenkamp is freelance journalist in New York