‘Kom niet aan het Magazine’

Volkskrant magazine werd tien jaar terug bedacht om vrouwen aan de krant te binden.
‘Toen werd nog heel erg gedacht dat de krant een man is, en een magazine een vrouw. Ik heb dat los gelaten omdat ik het zonde vind om me op één lezersgroep te richten. Mannen, bijvoorbeeld, vinden het magazine stiekem ook heel leuk – 50 procent van onze lezers is man.’

Zoals mannen ook stiekem de Libelle lezen?
‘Precies. Maar omdat ons magazine er androgyn uitziet, durven mannen daar ook mee rond te lopen. Je zult zelden een man in de trein zien met de Libelle, maar je ziet ’m wel met Volkskrant magazine. Dus ik vind het een beetje ouderwets om te zeggen dat het alleen voor vrouwen is. In de loop van de tien jaar is dat ook wel wat geëvolueerd. Mijn voorganger Barbara van Beukering introduceerde het ijkgezin; een hij en zij rond de veertig met kinderen in een woonwijk. Ik ben breder gegaan, omdat ik merk dat ook jongeren ons leuk vinden.’

Is dat nieuwe publiek voor de krant er uiteindelijk ook gekomen?
‘Ik weet niet of daar harde cijfers voor zijn, maar men vermoedt hier dat een groot deel van de zaterdagabonnees er vooral zijn vanwege het magazine. Bovendien is het het meest gewaardeerde onderdeel van de krant na het nieuwskatern. Dus kom niet aan het magazine!’

In begin was het een verlengstuk van de krant, maar dan met mooiere plaatjes. Hoe is dat nu?
‘Wat het magazine toevoegt aan de krant zit ’m in de toon, de onderwerpkeuze en heel erg in de fotografie. Onder Barbara is de formule al sterk aangescherpt. We proberen met een Nederlandse invalshoek de tijdgeest op de staart te trappen. Dus geen lange fotoreportages over kindsoldaten in Afrika.’

Toch zeggen critici: het is te licht. Waarom níet die repo uit het buitenland?
‘Juist omdat we zo’n duidelijke formule hebben, zijn mensen er aan gehecht. Als we een special maken waarbij we alles loslaten wordt er echt gemopperd. De buitenlandrepro kan gewoon in de krant, die toch vaak een beetje huiswerk is. Het magazine is meer nice to know.’

De Persgroep is bij jullie neergestreken. De Vlamingen staan er om bekend dat ze het belangrijk vinden dat de nadruk op de krant ligt. Heeft dat consequenties voor het magazine?
‘Ze zijn niet tégen magazines. Ze vinden alleen wel dat tijdschriften bij een krant complementair moeten zijn. De Belgen snappen niet altijd waar het magazine over gaat. Het is toch een vooruitstrevend Nederlands concept en de Belgen zijn conservatiever. Ik heb Van Thillo uitgelegd dat Volkskrant magazine een vrouwenblad in disguise is en daarmee heb ik hem voorlopig weten te overtuigen.’

Zou Volkskrant magazine zelfstandig kunnen opereren?
‘Het zou op zich wel kunnen, maar het is nicht im Frage. Daarvoor is het te lezersbindend voor de krant. Bovendien zou je dan je formule moeten bijstellen. Ik heb niet de druk van de losse verkoop. Dus als ik een oudere man op de cover heb, maakt dat nu niets uit.’

Toch slaan ook de covers aan, want jullie zijnopnieuw genomineerd voor de Mercur Cover van het Jaar. Voor de cover met Reve-weduwnaar Joop Schafthuizen. Ook niet de jongste…
‘Je zou het moeten testen. Maar als je echt moet meedingen in de kiosk is een jonge vrouw van 25 sexier dan een man van 55. Terwijl die man misschien wel een veel mooier verhaal te vertellen heeft. Dat is natuurlijk de luxe van het magazine; dat wij ook de oudere generatie aan het woord kunnen laten zonder dat we hoeven denken: verkoopt het wel? Heerlijk dat het in Nederland nog bestaat. Ik hoop dat het blijft.’

Ter gelegenheid van het jubileum is het boek ‘Andere Ogen’, met de beste foto’s uit tien jaar magazine verschenen. In de expositieruimte van Trouw, De Verdieping, Wibautstraat 131 in Amsterdam is tot 10 december de gelijknamige tentoonstelling te bezoeken.