Hoogste Tijd

De orkaan die langs raast in de tijdschriftjournalistiek is geen ramp. Natuurlijk is het verliezen van je baan vreselijk. Maar anders dan de meeste journalisten momenteel zeggen, is er nog steeds voldoende werk: je moet het alleen wel zien.
Zo stuitte ik onlangs bij het Customer Media Congres op een enorme tafel met tientallen bladen waar ik nog nooit van gehoord had: Jij&UWV: bedrijfsblad voor werknemers van het UWV, Ca Va?: blad voor de leden van het Belgische Ziekenfonds CM (‘Christelijke Mutualiteit’) en 24/7: vakblad voor politie. Dit soort bladen bestaat al langer, maar nieuw is dat deze branche groeit en dat zij graag gebruik maakt van journalisten. En niet alleen omdat zij nu werkloos zijn.
Slimme bedrijven zoeken kritische, echte verhalen. Op het congres werd het ook gezegd: het noemen van je eigen merk in artikelen is uit. Bedrijven die het begrepen hebben huren goede journalisten in en geven hen de vrije hand. Dus vergeet het idee dat je als journalist mislukt bent als je je laat ‘omkopen’ door dit soort bladen: dat is echt achterhaald.
Het is denk ik, zelfs aantrekkelijker om een nieuwe weg in te slaan bij dit soort bladen, dan om bijvoorbeeld achter te blijven op de ‘rompredacties’ bij Sanoma. Dat woord alleen al. Weinig mensen, weinig geld, weinig tijd maar wel een enorme druk om de oplage op peil te houden. Succes.
Ik zou het wel weten. Als je je hele leven voor tijdschriften hebt gewerkt en er verknocht aan bent, dan zou ik me op de customer mediamarkt storten. Vergeet de zogenaamde scheidslijnen tussen publieksbladen en commerciële producties en duik in de markt van bedrijfsbladen, business to business, business to consumer, whatever. Sla je door de Engelse termen heen en doe net alsof content een heel normaal woord is.
Wat je ervoor terugkrijgt is dat je weer mooie verhalen kan maken en dat je naast bekende namen in het colofon staat als Vincent Bijlo (UWV Perspectief) of Philip Dröge & Elma Drayer (Delta Lloyd Magazine: opinieblad over de wereld van Delta Lloyd Groep). Zie je wel: het gebeurt allang. En dit is nog maar de overgangsfase. Journalisten schreeuwen het niet van de daken omdat het niet zou samengaan met het controleren van de macht. Maar als je je kritische houding behoudt, maakt het niet uit bij welk medium je werkt.
Sterker: ik denk dat journalisten bedrijven kunnen helpen om eerlijker te worden. En dan kunnen journalisten ook eerlijk zijn. Zoals wijlen Michaël Zeeman ooit al zei: ‘Het medium bepaalt niet het niveau, dat doe je zelf’.
Praat mee
1 reactie
J.C. Roodenburg, 6 december 2013, 16:26
Prima. Wel in de gaten houden of je niet voor karretjes gespannen wordt om onbeschaamde reclame te maken of standpunten van het bedrijf/instelling in te nemen.