Het vak uit?

Het was een discussie op de redactie voordat we aan deze editie begonnen. Uit het vorige nummer was onder meer een uitspraak blijven hangen van arbeidseconoom Ronald Dekker over slecht verdienende freelancers: ‘Je vraagt je af waarom die mensen niet stoppen.’

Tel daarbij op de jongste cijfers van het UWV. Op dit moment heeft een record aantal journalisten een uitkering. Daarvan lukt het 44 procent om daarna weer een baan in de journalistiek te vinden. En als laatste cijfer: bij de Kamer van Koophandel daalt het aantal ingeschreven freelancers licht.

Kortom, alle aanleiding om te onderzoeken hoe dat zit met mensen die het vak (willen) verlaten. Gelukkig blijkt dat er best nog leven is na de journalistiek. Volgens arbeidsmarktdeskundigen kun je met journalistieke competenties ook elders terecht.

De opleidingen journalistiek gebruiken dat argument overigens om te verdedigen dat ze nog bestaan. Dat lijkt mij weinig zinvol. Je gaat journalistiek studeren om journalist te worden en niet omdat je hoopt op een carrière als banketbakker. Gelukkig laten de opleidingen al minder studenten toe dan voorheen. Dat is beter dan opleiden voor werkloosheid.

We hebben dit laatste nummer van het jaar dan ook niet bedoeld als een oproep het vak te verlaten als ware het de Titanic.

Lees daarom ook het verhaal van Mark van der Werf. Hij zegde een vaste baan bij het Algemeen Dagblad op om leraar te worden in het basisonderwijs. En nu is hij freelance journalist. ‘Vroeger had ik dat veel te wild en onbezonnen gevonden, maar dankzij mijn kortstondige carrièreswitch weet ik: Groep 7 onder de duim houden is ongetwijfeld veel ingewikkelder.’

Alles is relatief.