Helene van Santen: ‘op sociaal gebied durf ik veel’

Waar werk je het liefst?
‘Dat wissel ik af. Ik heb meerdere vrienden en vriendinnen die ook freelancer zijn, dus ik spreek met hen wel eens af in een cafeetje. En soms is het ook wel lekker als je aan een groot stuk moet werken om thuis geconcentreerd aan het werk te zijn. Ik heb een hoekje in mijn woonkamer ingericht met een bureau en een verhoging voor mijn laptop, dus het lijkt erg op een kantoor.’

Hoeveel vaste opdrachtgevers heb je?
‘Ik ben columnist voor het Frankrijkmagazine En Route en ik maak interviews, reportages en andere stukken voor het blad, net als voor Côte & Provence, een ander Frankrijkmagazine. Ik ben een francofiel, ik vind Frankrijk geweldig. In 2010 heb ik een tijdje in Parijs gewoond en in die periode ben ik een blog begonnen over Frankrijk. De hoofdredacteur van En Route heeft dat toen gelezen en gevraagd of ik columnist wilde worden. Sinds ik het Vogue Fashion Certificate heb behaald en een schrijfwedstrijd van de Britse Vogue heb gewonnen, schrijf ik ook voor Vogue.co.uk. En ik ben eindredacteur van het magazine XiN. Dat is een Chinees-Engels business blad. De teksten zijn altijd tweetalig, ik doe de eindredactie van de Engelstalige teksten.’

Voor welke baan zou je het freelancen opgeven?
‘Als ik de kans krijg om te mogen werken als redacteur of eindredacteur bij een blad als LINDA., Elle of Grazia, dan zou ik die met beide handen aangrijpen. Dat vind ik top titels. Jammer aan freelancen is dat je niet het hele proces bij een tijdschrift van A tot Z meemaakt. Je doet altijd maar een deel en je bent niet betrokken bij de rest.’

Is een productie wel eens zodanig aangepast dat deze niet meer van jou leek te zijn?
‘Ik heb één keer gehad dat er een dt-fout in mijn tekst geschreven was door de eindredactie. Het ging om een zin die de eindredacteur had omgegooid. Zelf ben ik een enorme taalfreak, dus ik corrigeer altijd alles en iedereen om me heen. Ik heb daarom meteen gebeld naar de hoofdredactie, maar de fout stond er natuurlijk al in, met mijn naam erbij.’

Op welke manier ben je verzekerd voor wanneer je niet kunt werken?
‘Niet. Als ik rondvraag bij andere freelancers, journalisten en foto­grafen dan is bijna niemand verzekerd. Ik dus ook niet, en dat vind ik best een beetje eng. Mijn moeder vindt het ook niks, als ik erover begin dan zegt ze altijd dat ze het niet goed vindt. Maar het kost gewoon ontzettend veel geld.’

Met welke journalistieke eigenschappen ‘pronk’ jij bij een borrel?
‘Ik zou nooit van mijn leven gaan bungee­jumpen, maar op sociaal gebied durf ik wel veel. Ik doe veel interviews met bekende mensen en 
dan kom je wel eens op een afspraak waar de agenda niet helemaal klopt en de boel overhoop ligt. Soms moet je uren wachten, dan kan je wel gaan lopen mokken, maar daar heeft niemand wat aan. 
In zo’n ­situatie pas ik me dan erg gemakkelijk aan.’