— woensdag 6 juni 2012, 13:52 | 15 reacties, praat mee

Foto’s voor krokettenprijzen verstandig?

ACHTERGROND ANP en Hollandse Hoogte verkopen foto’s tegen ‘krokettenprijzen’ aan particulieren. De Fotografen Federatie is voorzichtig positief over Eerlijkefoto.nl zoals het initiatief heet. Maar er is ook felle kritiek, van fotografen en de NVF. Bieden de foto's tegen krokettenprijzen een manier om auteursrechtschendingen tegen te gaan of laten fotografen hiermee zien dat hun werk niet meer waard is dan 1 euro per foto? Laatste wijziging: 7 juni 2012, 13:18

Foto’s van kranten en andere mediabedrijven prijken ongevraagd en onbetaald op tal van websites van blogs van particulieren. Daar moet een eind aan komen. Daarom bedachten Hollandse Hoogte en het ANP Eerlijkefoto.nl. Op de site kunnen burgers – niet bedrijven! - voortaan foto’s kopen, tegen spotprijzen, vanaf 1 euro. Is het stelen eindelijk afgelopen.

Directeur Louis Zaal van Hollandse Hoogte spreekt van ‘de iTunes voor de fotografie’.  Van een poule van twintig fotografen doen er twaalf mee. Professioneel fotomateriaal komt voor iedere burger beschikbaar, tegen geringe betaling.
“Dan kan een dief later voor de rechter nooit meer klagen dat er geen betaalbare alternatieven zijn om blogs en websites mee op te fleuren. Een fotograaf zal bij een gang naar de rechter sterker in zijn schoenen staan.”

Johan Groeneveld, adjunct-directeur van het ANP, maakt de vergelijking met illegaal downloaden. Roepen dat het niet mag heeft geen zin, aldus Groeneveld, je moet als sector een alternatief aanbieden. ”Zoiets als iTunes en Spotify. Mensen gaan weer betalen voor muziek. Zo’n soort effect hopen wij ook met Eerlijkefoto.nl te bereiken.”

Om die reden ziet de Fotografen Federatie het initiatief wel zitten, zegt directeur Lars Boering. Vooral het strikter kunnen beschermen van de auteursrechten juicht hij toe. Minder blij is hij met de afgesproken prijzen. Een foto uit de fototheek kost een hobbyist 3,50 euro, de dagfoto nog minder: één euro.

“Het is in principe wel een gigantische markt. De licentie is echt heel klein. De foto’s zijn van een lage resolutie en mogen niet worden doorverkocht.  Wel willen we als federatie dat bepaalde zaken nog beter dichtgetimmerd worden. Zo mogen professionals de foto’s niet kopen. Dat wil ik wel eerst weten wat precies verstaan wordt onder een professional.”

Helemaal niet te spreken is de directeur over de gebrekkige communicatie. Het gevolg daarvan is een hausse aan kritiek van vakbroeders. “Zij roepen om een verbod. Als je het verhaal uitlegt, dan begrijpen fotografen echt wel waar het om gaat. Een hele grote groep vindt het trouwens geweldig. ‘Eindelijk een eigen Spotify’, zeggen zij. Alleen de naam vind ik een beetje knullig gekozen.”

Bij de NVJ hebben zich inmiddels de eerste bezorgde fotografen gemeld. Voorzitter Rimmer Mulder van de sectie NVF Fotojournalisten zegt dat er over Eerlijkefoto.nl nog gesprekken gaande zijn met het ANP en Hollandse Hoogte.

Mulder ziet het initiatief niet zitten. “De eerste reactie van het bestuur was dat het idee versterkt wordt dat beeld bijna gratis te krijgen is. Ons standpunt is dat fotojournalistiek nog altijd iets voorstelt en waar je vakmensen voor nodig hebt. Daar hoort een redelijke vergoeding bij, ook als het gaat bij de afname door kleine gebruikers. Bovendien, hou je op deze manier nog wel greep op het verspreiden van foto’s op internet? Binnen het bestuur is ook gezegd; als je praat over zulke geringe vergoedingen, doe dan liever niks. Dit soort initiatieven helpen niet om de positie van professionele fotografen te versterken.”

Belachelijk idee
De toekomst moet uitwijzen of Eerlijkefoto.nl een kans van slagen heeft. De verkoopcijfers tot nu toe zijn minimaal. Komt dat door concurrentie van een nog goedkopere dienst als iStock? Of is het gewoon zo dat bloggers niet willen betalen voor fotomateriaal, zoals fotograaf Roel Dijkstra betoogt.

“Het is een belachelijk idee”, vindt hij. “Vergelijk het met een bakker. Er wordt brood bij hem gejat. Dan gaat de bakker de prijs toch niet verlagen om diefstal te voorkomen? Daarom, ik verrek het om mijn prijzen aan te passen.”
Dijkstra vervolgt: “De burger wil maar één ding, heel eenvoudig: foto’s voor niks. En welke beroepsfotograaf zit op het eind van de maand te wachten op een bankschrift met twintig keer één euro? Degenen die dat leuk vinden, zijn de amateurs onder ons.”

‘Foto’s van Hollandse Hoogte en ANP aangeboden tegen krokettenprijzen’, kopt Jurriaan Nijkerk op photonmagazine.eu. De situatie is beslist niet om te lachen, benadrukt Dijkstra. De sector gooit volgens hem haar eigen ruiten in. Hij voert regelmatig rechtszaken tegen online dieven. “Rechters willen de proceskosten niet meer automatisch toekennen”, bespeurt hij. “Ik zie me al voor de rechter staan met een claim van 500 euro licentievergoeding (inclusief boete) en 2500 euro aan advocaatkosten, terwijl Hollandse Hoogte en het ANP foto’s voor 3,5 euro aanbieden. De rechter zal voortaan zeggen; ‘bekijk het maar, meneer de fotograaf’.”

Dijkstra typeert met name het ANP als prijsbederver. Hij is niet de enige fotograaf die beweert dat persbureaus foto’s tegen spotprijzen aanbiedt bij mediabedrijven. “Opdrachtgevers betalen mijn prijzen voor stockfoto’s niet meer. Die zeggen; ‘ik ga wel naar het ANP. Die zijn veel goedkoper’.”

Groeneveld (ANP): “Onzin. Wij verkopen tegen marktconforme tarieven. Tenzij het om hele grote volumes gaat. Wij hebben er net zoveel belang bij als de fotografen dat er redelijke prijzen worden gehanteerd.”

Fotograaf Jean-Pierre Jans staat op het standpunt dat je voor kwaliteit moet betalen. Terwijl in de praktijk de prijzen steeds meer onder druk komen te staan. De gemiddelde prijs per foto bij Hollandse Hoogte zakte van 128 euro in 2007 naar 89 euro in 2011. En verkocht Hollandse Hoogte vroeger ongeveer zes van elke honderd foto’s, nu is dat 2,5 op iedere honderd. 63 Procent van het aanbod in het laatste kwartaal vorig jaar werd onder de gemiddelde prijs verkocht.
Jans ervaart de prijzenslag in de praktijk, en kan dat ook wel weer begrijpen. De kranten, waar hij het vooral van moet hebben, zien hun inkomsten al jaren achter elkaar teruglopen en moeten bezuinigen.

Maar 3,50 euro voor een foto bij Eerlijkefoto.nl, vindt hij helemaal niks. “Maar ik verbaas me er ook niet over. De situatie is nu eenmaal zo. Daar kan ik niets aan veranderen.”

Een keer dreigde Jans met juridische stappen nadat iemand een foto van hem illegaal had gebruikt. “In eerste instantie verschuilen bloggers zich vaak achter het feit dat de naam bij de foto staat. Het overnemen van een foto zien ze als een soort van citaatrecht. Auteursrecht op internet blijft een grijs gebied, daar moet meer aandacht voor komen.”

Directeur Zaal gelooft niet in de gang naar de rechter in individuele gevallen. “Als eenmaal iets op internet staat, dan ben je de zeggenschap erover kwijt. Dat is gewoon een gegeven, of je het daar mee eens bent of niet. Laat onverlet dat we moeten blijven optreden tegen misbuik door commerciële partijen.”

Dichtgetimmerd
Het auteursrecht is in principe dichtgetimmerd, stelt juriste Yolanda Pattiasina van de NVJ. Diefstal is verboden, dat geldt ook voor foto’s op internet. “Echter, de auteurswet bevat ook beperkingen. Je hebt het citaatrecht en er bestaat nog zoiets als persexeptie in artikel 15 van de auteurswet. Het is te gemakkelijk om te stellen dat je nóóit een foto mag overnemen.”

Dijkstra pleit voor een kruistocht tegen fotoboeven op internet. Er valt volgens hem veel geld te halen. “Ik moet er ‘s nachts uit bed voor een brand. Zie ik mijn foto’s later op zo’n 112-site staan. Met een paar Google-advertenties erbij. Lekker, bij meneer komt het geld automatisch binnen. Of neem de kranten. In het colofon staat dat niets zonder toestemming van de hoofdredactie mag worden overgenomen. De praktijk is een andere. Wat doen de kranten ertegen? Helemaal niks.”

Adjunct-directeur Johan Groeneveld (ANP) pareert de kritiek van de fotografen en Mulder. “In mijn oren hoor ik alleen maar drukinkt. Internet is een totaal andere business. Eerlijkefoto.nl is niet bedoeld als een nieuw verdienmodel. We hebben een eerlijke, geloofwaardige manier gevonden om misbruik van het auteursrecht van fotografen aan de kaak te stellen. Vaak gebeurt dat trouwens heel argeloos door particulieren. Het is niet alleen dat we tegen die mensen zeggen, ‘gij zult niet illegaal downloaden’, maar wij bieden nu ook een alternatief.”

* Dit artikel is tot stand gekomen in samenwerking met persinnovatie.nl

Bekijk meer van

Tip de redactie

Wil je Villamedia tippen, maar is dat te gevoelig voor een gewone mail? Villamedia is aangesloten bij Publeaks, het platform waarmee je veilig en volledig anoniem materiaal met de redactie kunt delen: publeaks.nl/villamedia

Praat mee

15 reacties

Jurriaan Nijkerk, 6 juni 2012, 20:00

Hallo,

Wij hebben er geen bezwaar tegen om geciteerd te worden, maar toch even een correctie.

De url van PhotoNmagazine is http://www.photonmagazine.eu.

Met vriendelijke groet,

Jurriaan Nijkerk
.(JavaScript moet ingeschakeld zijn om dit e-mail adres te bekijken)

Peter-Vincent Schuld, 7 juni 2012, 02:01

Het initiatief van het ANP en Hollandse Hoogte vind ik op zijn zachtst gezegd onverstandig. Het is capituleren voor piraten en lieden die proletarisch wensen hun internetsites te decoreren. Voor een behang aan de muur betaal je ook, voor decoratiestukken idem, en die prijs die wordt bepaald door de leverancier. Nu kun je het huilend zigeunermeisje in je huiskamer hebben hangen of een eerlijk en echt werk. Het internet is de virtuele huiskamer geworden in de samenleving, en niet alleen huiskamer, maar ook werkplek en recreatieruimte, met dien verstande dat je de huiskamer deelt met miljoenen andere gebruikers en het dus een openbare ruimte wordt.  Fotografie als decoratie voor je website tegen
dumpprijzen draagt niet bij aan de werkelijke waarde en het bereik, want ook een particuliere website kan ongelofelijk veel
impact hebben. In deze refereer ik alleen maar even aan
de talloze smaad- en lastercampagnes, haatzaaierij en geweldsbedreigingen die fotografen en hen die hun bijstaan over zich heen krijgen en jaren later daar nog last van hebben.
Een fenomeen dat vaak verstrekkende gevolgen heeft voor de persoonlijke levenssfeer van de slachtoffers van de praktijken
van lieden en hun sympathisanten die zijn betrapt op het illegaal gebruik. Nu houd ik mij, sinds ik de camera heb neergelegd al jaren bezig met bestrijding van intellectuele eigendomsfraude waaronder auteursrechtinbreuken (feitelijk van auteursrecht tot en met bestrijding namaakgoederen en andere vormen van IE-piraterij) . Ik ben een groot voorstander van een preventie-campagne, leer mensen dat stelen, ook op het internet niet geoorloofd is. Voorkomen is beter dan genezen, leer mensen op de correcte wijze licenties te verkrijgen in plaats van capituleren voor (particuliere) inbreukplegers.

In Nederland kennen we voor elke mogelijke misstand een handhavingsautoriteit. Met een snel stijgend aandeel “intellectueel Eigendom” in het Bruto Nationaal Produkt
gelet op rechters die het vertikken Europees recht toe te passen met betrekking tot de proceskosten, en sommige rechters proberen er zich er met een “jantje van leiden” er van af te maken omdat ze de materie niet beheersen, waardoor je tenenkrommende vonnissen krijgt die veraf staan van de bedoeling van wetgever, en die is namelijk heel simpel
“bescherming bieden aan creaties en werken van wetenschap”.

Soms vraag ik mij dan af als een rechter met pensioen is en op grond van zijn jarenlange kennis en ervaring een boek schrijft
over rechtsfilosofie, zou deze rechter dan ook niet betaald willen worden voor zijn jarenlange intellectuele inspanningen?

Fotografen worden op torenhoge kosten gejaagd omdat zij dure advocaten in moeten schakelen om pure “winkeldiefstal” tegen te gaan, en niet alleen fotografen, maar ook schrijvende journalisten en tal van andere beroepen en bedrijfstakken die bestaan van het “fenomeen” Intellectuele Eigendom.

Ik pleit er dan ook voor om eens goed na te denken of het niet verstandig is om een Intellectuele Eigendoms Autoriteit in het leven te roepen, met een sectie Auteursrecht, een sectie Octrooirecht, een sectie Kwekersrecht, een sectie Merkrecht en aanverwante secties, waar benadeelden hun klacht kunnen deponeren, en waarbij de Autoriteit een bestuursrechtelijke sanctie en een schadevergoeding aan de inbreukleger kan opleggen. De kosten van de oprichting van zo’n autoriteit
worden zo terugverdiend, en wat nog belangrijker is, diegenen die thans rechtmatig opkomen voor hun rechten en diegenen die thans volstrekt rechtmatig de piraterij bestrijden worden dan gevrijwaard van allerhande scheld-bloggonades en bedreigingen.

Waar weinigen aan gedacht hebben is dat juist door content op internet te verkapitaliseren dit ook een sociaal-economisch doel dient.

Immers een spreekwoordelijke kantoorklerk, die in zijn vrije uren wellicht prachtige foto’s maakt of teksten schrijft waar mensen die het even moeilijk hebben weer hoop uit kunnen putten of het misschien of als het amusante stukjes zijn er plezier aan beleven om het te lezen, heeft evenzeer recht om een redelijke vergoeding voor de verspreiding van zijn werk
te ontvangen. Inbreuken “avant la lettre” op het auteursrecht zijn per definitie ook een sociale onrechtmatigheid en onrechtvaardigheid. Immers je ontneemt iemands broodwinning of mogelijkheid tot broodwinning. Het licht gaat niet aan zonder een kostprijs, je mobieltje werkt niet als je je rekening niet betaalt, en je krijgt bij een galerie geen kunstwerk mee
als je die niet afrekent.

Voor het niet kopen van een vervoersbewijs in de tram van ettelijke Euro’s krijg je terecht een prent van 38,00 EURO.

zie vervolg

Peter-Vincent Schuld, 7 juni 2012, 02:02

De individuele rechthebbende moet het thans zelf maar oplossen en dat in tijden waarin veel rechthebbenden niet eens de middelen hebben om naar de rechter te stappen. Dat noem ik een sociaal onrecht van de bovenste plank. Moeten we iedere inbreukpleger kaalplukken of onheus bejegenen? Mijn antwoord is neen, en de ervaring heeft veel geleerd. Schadevergoedingen moeten altijd wel redelijk blijven, en, maar dat heb ik ook moeten leren, de communicatie met inbreukplegers is zeer belangrijk, overtuig hen dat het niet eerlijk is wat ze doen, dat het in strijd is met de wet en klaag niet alleen aan, help ze ook op weg om licenties op een correcte manier te verkrijgen.

U mag van Mr. Koos Spee vinden wat u wilt, maar zijn credo
geen handhaving zonder communicatie en geen communicatie zonder handhaving had ik niet beter kunnen bedenken.

Eerlijkefoto.nl is wat mij betreft een initiatief dat meer kwaad doet dan goed en wat mij betreft vanaf morgen off line.

Bovendien sinds wanneer capituleren wij voor diefstal en onrechtmatigheden?

Maar laten we de zaak ook niet verzieken door interne polemieken, maar laten we eens echt goed nadenken in overleg met alle betrokken partijen en het Ministerie van Justitie en Veiligheid, die bevoegd is voor deze materie.

Ook de afnemer van foto’s,  professioneel of niet professioneel is gebaat bij de huidige status quo. Bovendien de Auteurswet maakt hierin geen onderscheid. Mijn gedachten gaan toch even uit naar de rechthebbenden die in zwaar weer zijn terecht gekomen door onstuitbare stroom van onrechtmatigheden, en ik herhaal het, inbreuk op auteursrecht is een sociaal onrecht!
De creatieven zijn kwetsbaar, ze maken liever iets dan zich de hele tijd te moeten afvragen of ze wel eerlijk hun geld krijgen dat hun toekomt. We hebben de morele verplichting hen de bescherming te bieden die ze verdienen zonder initiatieven die
inflatie van het gemaakte werk tot gevolg hebben.

Lars Sorensen, 7 juni 2012, 13:41

Alle negatieve geluiden op dit initiatief zijn geluiden van angst. Zie de kansen die deze ontwikkeling brengt. Het is een prachtige vorm van organisatie ontwikkeling en innovatie van business modellen.

De muziekindustrie heeft steen en been geklaagd toen Apple muziek ging aanbieden voor €0,99.

Laten we onze topfotograven tot rockstereen maken! Lijkt me fantastisch als ik straks de foto’s van mijn favorite fotograaf daadwerkelijk kan kopen via iTunes.

“.. foto’s tegen krokettenprijzen een manier om auteursrechtschendingen tegen te gaan of laten fotografen hiermee zien dat hun werk niet meer waard is dan 1 euro per foto?”

Ik denk dat de fotograven die hier slim op inspelen er meer bekendheid en veel meer dan €1- euro mee zullen verdienen.

Lars

wim hendriks, 7 juni 2012, 14:23

@ Lars, apple en peren kan je niet met elkaar vergelijken er zit toch een verschil in.al is het alleen al aan de apps die je kan krijgen. laat stam songs en foto’s.Wake Up

Peter-Vincent Schuld, 7 juni 2012, 14:39

Beste Lars,

Ik ben een absolute voorstander van nieuwe en innovatieve businessmodellen. Maar deze modellen moeten wel voldoen
aan een aantal rechtsbeginselen. Een beginsel is dat de individuele rechthebbende de vrijheid moet hebben om zijn werk te vermarkten ten e verkapitliseren, of juist dit te beperken.

Immers de rechthebbende bepaalt hoe en of, maar ook onder welke voorwaarden hij zijn werk geopenbaard wil zien.

Een voorbeeld hiervan, en sorry dat ik me dit keer in de meeste felle bewoordingen uitdruk, hetgeen niet mijn gewoonte is, Neerlands meest hypocriete schrijver Kluun.

De man die bekend werd door zijn schaamteloos gedrag ten opzichte van zijn stervende vrouw, genaamd Kluun, verdiende stevig aan uitgeefrechten, en filmrechten. Zij goed recht en gelukkig maar, maar meneer vond de Auteurswet wel achterhaald..

Toen meneer door mij aangesproken werd omwille van een inbreuk op mijn auteursrecht op zijn website en ik hem daarvoor aansprakelijk stelde speelde meneer het verontwaardigd
heerschap., en begon publiekelijk ondergetekende valselijk te beschuldigen dat ik beelden opzettelijk zou verspreiden, waarop ik bij zowat ieder oude client een publicatieverbod cq publicatie-embargo in heb gesteld om je integriteit niet te grabbel te gooien omdat ik thans in de bestrijding van IE-inbreuken werkzaam ben. Ik heb dus ook het recht openbaarmakingen van mijn werk te verhinderen.

Wellicht komt er ooit een boek van het heerschap
“Een man komt bij de rechter”.

Neem nou het hypothetische geval dat een gelijkaardig persoon zijn werken via de door mij als ongewenste kanalen zou hebben verspreid, controle is dan onmogelijk en je gooit je rechtsbescherming volledig te grabbel.

Dit is maar een enkel simpel, en misschien niet eens het beste voorbeeld. Geen maatschappelijke bewegingen hebben het recht om een rechthebbende in een bepaalde rechtspositie te dwingen, de rechthebbende heeft het grond recht om zelf te bepalen wat te doen en hoe om te gaan met zijn werken.

Ik ben de laatste om nieuwe ontwikkelingen tegen te houden, maar het individueel beslissingsrecht dient bij de maker te blijven liggen en geen enkele druk, ook niet van het het maatschappelijk veld moet de rechthebbende beperken in zijn beslissingsbevoegdheid. Eerlijkefoto.nl zou er goed aan doen om haar naam nog eens onder de loep te nemen.

Peter-Vincent Schuld, 7 juni 2012, 14:56

excuses voor een paar ontbrekende letters in mijn geschrift hierboven… ik was mijn leesbril kwijt :-)

Remco Tjallinks, 7 juni 2012, 15:46

Even een aantal nuances. Een nieuwsfoto verminderd in waarde naarmate de nieuwswaarde verouderd. De beste bakker kan geen oud brood verkopen voor de prijs van vers. Een autoverkoper verkoopt geen auto van twee jaar oud voor de prijs van nieuw met als toegevoegde waarde dat de oude auto al praktijkervaring heeft of dat de auto van een bepaald merk is. 

Voor foto’s wordt betaald voor actualiteit, exclusiviteit, historische of artistieke waarde. De eerste gebruiker betaald het meest. Naarmate de actualiteit en exclusiviteit afnemen wordt een afbeelding minder waard. Wordt een afbeelding als fastfood wordt aangeboden, dan volgt ook een kroketprijs.

Modemerken huren topdesigners in voor consumentenproducten, een Zweedse meubelketen laat een topdesigner een spotgoedkope gieter ontwerpen. Deze consumentenproducten doen niet af voor de waarde van de exclusieve artikelen die deze ontwerpers op de markt brengen, maar maakt het wel mogelijk dat Versace, Victor en Rolf en Monica Mulder en Hella Jongerius tegen fastfoodprijzen zijn te krijgen. Muziekdatabases verkopen muziek tegen lage prijzen en de artiesten halen geld op met de tournee’s.

Ik persoonlijk zie het als een kans voor de fotografie. Met een enorm aanbod aan fotografen in een vijver die steeds kleiner wordt moet de fotograaf blijven ontwikkelen en onderscheiden om succesvol te zijn. Lage prijzen en massaal aanbod “for the many”, exclusiviteit en hogere prijzen voor de meesterwerken.

wim hendriks, 7 juni 2012, 16:18

@remco ,ontwikkelen en onderscheiden,ja zeker,maar ook kwaliteit, die gaat gepaard met investeringen,die kan je dan niet meer betalen met €1,00,vergeet niet dit is Nederland, klein met bekrompen managers die voor een appel en een ei,alles willen hebben.Een Zweeds bedrijf met miljoenen omzet kan dat.Wij met onze omzet van € 1,00 niet.
Ook tegen jouw zeg ik Wake-Up.

Peter-Vincent Schuld, 7 juni 2012, 22:29

De bemerking van de heer Tjallink moet ik helaas naar het rijk der onzinnigheden verwijzen. Een nieuwsfoto is een gebeurtenis van een nieuwsfeit, waarbij niet zelden op terug gekomen wordt in de media. Foto’s die we vandaag in de kranten zien, keren weer in de opinietijdschriften, en foto’s van het WK74, de watersnoodramp, de lquidaties in Amsterdam, of nieuwsfeiten die naderhand in een ander daglicht komen te staan door het bekend worden van nieuwe feiten, portretten van personen in het nieuws komen volop en veel terug. Archieffoto’s van politie en brandweer komen dagelijks terug op de internetsites van de bekende dagbladen.
Dus dit argument is echt onzin van de bovenste plank
en zo in rechte met het grootste gemak niet alleen van tafel geveegd worden maar ook de rechtszaal worden uitgeschopt.

Wanneer verlaat men nu eindelijk eens de weg van het eencellig denkvermogen?

Ja, ik druk mij hier in ferme en niet al te diplomatieke taal uit, en ja opnieuw al ga ik hier geen gewoonte van maken.

De fotograaf het recht op het vruchtgebruik op zijn werken waarvoor hij bij nacht en ontij, onder vaak erbarmelijke omstandigheden, weer en wind en niet zelden met gevaar voor zijn veiligheid of de veiligheid van zijn equipment zijn werk moet doen.  Een ander gaat dus niet de verkoopwaarde of de economische waarde bepalen.

Een vraag aan de critici van het auteursrecht: Heeft u zich ooit wel eens verdiept in de beginselen en de motieven van het auteursrecht? Heeft u zich ooit wel eens verdiept waarom juist nu, in deze tijd, naar mate het intellectuele eigendom zich een steeds groter aandeel verwerft in de economie, het auteursrecht kansen biedt ?  In regel iets NIETS publiek eigendom, behalve de lucht en de zon, de regen en de sneeuw. Nieuwsgaring kost geld, het garen van nieuws betekent niet altijd dat het gegaarde nieuws waarde heeft en dus inkomsten oplevert terwijl er wel kosten tegenover staan,
het rendement moet dus komen uit de onderwerpen die de media wel halen, en de kostprijs van het nieuws dat het niet gehaald heeft moet op een manier worden verdisconteerd. Goede en kwalitatief hoogstaande nieuwsgaring in woord en beeld kost enorm veel geld. Indien we voor foto’s alleen een Wibra-prijs willen betalen.  Voor het maken van een foto moet men zich verplaatsen, enfin afschrijving auto, duurder wordende brandstof, en dan een foto voor een Euro, belachelijker kunnen we het niet maken, wel zotter.

info@focuss22.nl, 8 juni 2012, 11:44

1 euro is inderdaad een zielig bedragje, wat houdt de fotograaf er aan over ? 50 cent ? Doe dan 2,50 euro. Dan gaat een deel naar de belastingen , een deel naar in dit geval ANP/Hollandse Hoogte en een deel waar wij als fotograaf recht op hebben.
Anderzijds heeft Remco gedeeltelijk gelijk. Op het moment dat een foto een actualiteit betreft kun je zeggen ok, dan heeft een foto meer waarde.  Is het een echt historisch moment, dan moet je de prijs van de foto ook hoger op de markt brengen.  Over het algemeen maken we in het digitale tijdperk veel meer foto’s dan vroeger in het klassieke tijdperk. Toen ging vooral het werk zitten in de afwerking. Film aanschaffen, opnames maken, ontwikkelen van de film, contactvellen maken, proefafdrukken maken en dan de uiteindelijke foto afleveren. Dat waren nog eens tijden haha. Maar ok je werkte ook gerichter om een beeld te krijgen, nu schieten we vaak meer en houden we meer beelden over dan vroeger.  De werktijd is sneller en je kunt meer leveren in een uur dan vroeger. Dingen waar we rekening mee moeten houden wat het bepalen van de prijs betreft.  De prijs voor een foto voor particulier gebruik moet afhangen van de journalistieke en historische waarde van de foto.  Een schilderij van een overleden kunstenaar is ook na zijn dood meer waard dan tijdens zijn leven. Zo moet je het ook zien met foto’s. Onze nabestaanden zouden er meer aan kunnen verdienen dan wij levenden.  Een historische foto is een foto met nieuwswaarde die nationaal/internationaal waarde heeft.  Je moet de foto’s onderverdelen in alledaags en foto’s die historische nieuwswaarde hebben. Tja de geschiedenis leert het vanzelf. De ondertekening van het verdag van Maastricht is historisch gezien meer waard, dan het ondertekenen van een contract voor de tunnelbouw van de A2 in Maastricht.  De vraag is inderdaad waar leg je de grens.  Daarnaast is de vraag, mag je een foto met een portret van iemand wel aanbieden voor particulieren. Wellicht zegt die persoon, oh nee, portretrecht.  Neem foto’s van popzangers, je moet vaak al een contract tekenen alvorens de foto’s gebruik mogen worden.  Het enige dat je online zou kunnen zetten zijn foto’s van een evenement waaruit burgers dan kunnen plukken voor hun eigen archief. Online verkoop van foto’s is hetzelfde als publiceren. Kijken mag, maar verkoop is in mijn ogen een andere zaak. Mijn angst is dan ook dat foto’s misbruikt worden voor commerciele doeleinden. ANP/Hollandse hoogte kunnen niet alles controleren. Ok als de foto op lage resolutie is en alleen voor op internet, dan zijn er gelukkig beperkingen in het gebruik ervan. Dan is 1 euro voor een beeld met lage resolutie nog acceptabel, maar, doe het eerlijk en reken dan 2,50 euro. Pilsje kost bijna evenveel. Pils is zo weg, een foto blijft langer hangen.

Peter-Vincent Schuld, 9 juni 2012, 03:05

ik merk dat de discussie de verdieping in gaat. Alleen maar toe te juichen.

De tijden van torenhoge prijzen voor exclusieve nieuwsfoto’s
in de reguliere journalistiek lijken wat voorbij. Nieuwsfoto’s maken blijft een vak, en je ziet het verschil al tussen de betere en de mindere nieuwssites.  Kijk eens naar alle hulpverlenings- en brandweerforums. Sensationele foto’s, groot bereik,  waarvan een FORUM zelfs is overgenomen door SDU. Met betrekking tot de inhoud: enkele fotografen werken er aan mee, maar daarnaast is het of gejat of het zijn baggerfoto’s. Maar 1 ding is zeker, er is bijna geen brandweer- op hulpverleningsforum dat op dit moment geen advocaat aan hun achterwerk heeft hangen.

De serieuze mens met een professionele of betrokken interesse bezoekt de bedoelde sites hand in hand met de sensatiezoeker, en duikt vaak in de archieven terug van de betrokken sites, zodat een ongeval in bij wijze van spreken in Klazienaveen nog jaren lang aandacht trekt.

Zonder de waarde respondent Jean-Pierre te willen aanvallen…
foto’s van Het Verdrag van Maastricht zijn van een grote historische waarde in internationaal perspectief, de opening van de tunnel op de A2 zal de gemoederen nog jarenlang regionaal bezig houden, daar er eerst vele slachtoffers te betreuren waren, beroepsprocedures de aanleg verhinderden
en dus is het een stuk Limburgse geschiedenis met een voor de regio historische waarde. Beide onderwerpen zijn niet geschikt
voor de “Euroknallers”. Laten we de licenties voor het gebruik van foto’s gewoon verstrekken volgens de redelijke tarieven die de fotografen wensen te hanteren.  Heb je geen geld om de foto te kopen, jammer dan. Laat publicatie dan simpelweg achterwege. Doe je het toch… dan loop je de kans gepakt te worden. Collega’s hadden vandaag een zaak om handen tegen de Utrechtse CDA politicus Sander Van Waveren. De arrogantie waarmee hij de gemachtigde van de benadeelde fotograaf
en dus ook de fotograaf bejegende, na te zijn aangeschreven
was diep triest en stelt vragen bij de integriteit van de betrokken politicus. Zelfs met een eerder gewezen vonnis tegen een CDA raadslid in Werkendam, was meneer nog overtuigd van zijn gelijk, en zijn site stond op het moment van vaststelling redelijk bezaaid met illegale content. Laten we de realiteit onder ogen zien. Websitehouders gaan lachen om die Euroknallers van “Eerlijkefoto.nl”, handhaving wordt omwille van de dumpprijzen te duur. Ga maar eens een schadevergoeding vragen voor het illegaal gebruik van een foto die voor 1 Euro of desnoods 5 EURO wordt aangeboden.

Portretten op een blog met niet zelden een een journalistiek gehalte van een ravijn… kan nog interessant worden, zie artikel 35 Auteurswet.

Eerst denken, dan doen…...!

Gerrit de Heus, 9 juni 2012, 16:50

Louis Zaal:“Dan kan een dief later voor de rechter nooit meer klagen dat er geen betaalbare alternatieven zijn om blogs en websites mee op te fleuren. Een fotograaf zal bij een gang naar de rechter sterker in zijn schoenen staan.”

En de rechter zal de dief dan een straf opleggen die in verhouding staat tot de waarde van de foto. Voor Hollandse Hoogte en ANP is een foto € 1,- waard. Dus als je als fotograaf die zaak wint, ontvang je misschien wel een schadevergoeding van € 5,-. Tel uit je winst.

Laten Hollandse Hoogte en ANP nu gewoon eens toegeven dat ze verworden zijn tot kruideniers. Vanuit hun kant begrijp ik het wel: bulkverkoop. Zij worden er wel beter van, als je duizend foto’s verkoopt zet je ook € 1000 om. Als die foto’s van 500 verschillende fotografen komen, moeten die gewoon nog even doorsparen om een pak melk te kopen.

Maar goed nieuws voor beide bureaus: fotografen gaan hier vrolijk in mee.
Fotografen zijn vaak geen goede ondernemers. Maar gelukkig word er dan wel ergens een seminar of zoiets georganiseerd over ondernemerschap. Door de fotografenfederatie, gesteund door Hollandse Hoogte. Entree € 20,- En de cirkel is weer rond.
Iedereen verdient aan de foto’s, behalve de fotografen. Hoezo ‘eerlijke foto’?

Colofon

Villamedia is een uitgave van Villamedia Uitgeverij BV

Uitgever

Dolf Rogmans

Postadres

Villamedia Uitgeverij BV
Postbus 75997
1070 AZ Amsterdam

Bezoekadres

Johannes Vermeerstraat 22
1071 DR Amsterdam

Factuurgegevens

Villamedia Uitgeverij BV
Johannes Vermeerstraat 22
1071 DR Amsterdam

Contact

redactie@villamedia.nl

Redactie (tips?)

Chris Helt, hoofdredacteur

Marjolein Slats, coördinator magazine

Linda Nab, redacteur

Lars Pasveer, redacteur

Trudy Brandenburg-Van de Ven, redacteur

Rutger de Quay, redacteur

Nick Kivits, redacteur

Sales

Sofia van Wijk

Emiel Smit

Teddy van der Laan

Webbeheer

Marc Willemsen

Vacatures & advertenties

vacatures@villamedia.nl

Bereik

Villamedia trekt maandelijks gemiddeld 120.000 unieke bezoekers. De bezoekers genereren momenteel zo’n 800.000 pageviews.

Rechten

Villamedia heeft zich ingespannen om alle rechthebbenden van beelden en teksten te achterhalen. Meen je rechten te kunnen doen gelden, dan kun je je bij ons melden.