mgm nvj maart

— woensdag 13 augustus 2008, 11:00 | 32 reacties, praat mee

Foto dode Storimans zorgt voor discussie

Een foto van de omgekomen RTL-cameraman Stan Storimans zorgt voor discussie in journalistiek Nederland. De foto, gemaakt door een fotograaf van persbureau Reuters en geplaatst door De Telegraaf, toont de bebloede correspondent Jeroen Akkermans die het lichaam van Storimans vast heeft. RTL en de NOS hebben die beelden ook, maar besloten om het niet uit te zenden. BNR vraagt zich af of de foto wel geplaatst had moeten worden. Discussieer mee op Villamedia en stem op de poll. Laatste wijziging: 7 oktober 2008, 18:04

Bekijk meer van

RTL

Tip de redactie

Logo Publeaks Wil je Villamedia tippen, maar is dat te gevoelig voor een gewone mail? Villamedia is aangesloten bij Publeaks, het platform waarmee je veilig en volledig anoniem materiaal met de redactie kunt delen: publeaks.nl/villamedia

Praat mee

32 reacties

H. Timmerman, 13 augustus 2008, 12:48

Het lijkt me tijd worden voor een journalistieke code mbt dit soort foto’s. Vroeger grossierden alleen Zuid-Europese en derde wereld-media in bloederige foto’s en videobeelden, maar het lijkt hier ook steeds meer bon ton te worden. Dat De Telegraaf nu ook nog eens zo’n foto van een collega-journalist plaatst, maakt het extra onsmakelijk. Waarschijnlijk hadden ze ‘m ook geplaatst als het een Telegraaf-journalist betrof. Tot dat bijzonder lage en bedenkelijke niveau zijn sommige media dus al afgedaald. Gewoon een code, en wie niet ondertekent plaats zich in het kamp van zij die menen dat bloed en uit elkaar gespatte hersenen nieuwswaarde hebben.

george van der zande, 13 augustus 2008, 13:18

Het plaatsen van de foto van een omgekomen Stan Storimans die uit de kofferbak van een auto wordt getild toont aan dat de Telegraaf absoluut geen piëteit heeft met de familie van de cameraman en geen respect toont voor Stan Storimans. Dit doe je niet! Het valt me steeds meer op dat kranten kennelijk genoegen in scheppen om foto’s te plaatsen van ontredderde of dode mensen die zonder aanleiding het slachtoffer zijn geworden van geweld. Het geweld zal hierdoor niet minder worden, hoe erg ook.

Jurgen, 13 augustus 2008, 13:29

Foto is terecht. Stan maakte ook zulke beelden, maar omdat het nu een nederlandse camaraman is mag deze foto niet geplaatst worden??
Vage gasten zijn jullie!!

daan huisman, 13 augustus 2008, 13:43

Je kunt de beelden wel maken, maar dat wil niet zeggen dat je ze ook moet afdrukken/uitzenden. Stan maakte inderdaad ook die beelden, maar RTL bepaalt wat ze ermee doet. Ik vind het weer typisch Telegraaf…........

iris van den boom, 13 augustus 2008, 13:51

De foto is heftig en onnodig…maar het verhaal ernaast dat De Telegraaf brengt, kan wat mij betreft absoluut niet door de journalistieke beugel..
‘‘Alsof hij was geschminkt door een topgrimeur van Hollywoodoorlogsfilms kwam RTL-verslaggever Jeroen Akkermans met het lichaam van zijn vriend en collega Stan Storimans….’‘

En dan vervolgens: ‘‘maar de schmink was echt; even echt als de dood van Storimans’‘

Ik kan dit niet anders kwalificeren als zeer ranzige journalistiek over de rug van een collega

Etienne Werner, 13 augustus 2008, 13:59

Ter verduidelijking: de foto is niet door AFP gemaakt maar door een fotograaf van Reuters. De foto van AFP is een archief foto waarop Stan Storimans te zien is.
Dit neemt natuurlijk niets weg van de discussie over wel of niet plaatsen. Wel vindt ik het dat de fotograaf er juist aan heeft gedaan om deze tragedie vast te leggen. De media heeft hun eigen verantwoordelijkheid over wel of niet plaatsen.

Judith, 13 augustus 2008, 14:09

Ik vind het wel een goede keuze. De foto is zo eerlijk en maakt in een keer duidelijk hoe vreselijk het daar moet zijn geweest. Woorden in het bijschrift zijn hierbij absoluut overbodig. Deze foto haalt de realiteit gewoon heel dichtbij. Dat is toch wat wij journalisten trachten te doen? Verslag doen van wat er elders in de wereld gebeurt. Dit gebeurt er dus. Hoe vreselijk ook.

P. Mailuhu, 13 augustus 2008, 14:19

Werkelijk journalistiek van de bovenste plank! De telegraaf doet zijn naam als sensatiekrant wederom eer aan… Gewoon, zonder respect voor nabestaanden, collega’s en vrienden, waarschijnlijk de laatste foto publiceren van de overleden Stan. Zo kan iedereen Stan in gedachten houden… Nee, redactie van de telegraaf, dit vind ik 9en met mij vast meerderen) niet ethisch en moreel verantwoord!!! Ik neem mijn woorden terug, dit is gewoon waardeloze journalistiek, en ik weet nu alweer, waarom ik jaren geleden mijn abonnement had opgezegd.

Kate, 13 augustus 2008, 14:52

De journalistieke waarde van deze foto vind ik absoluut niet opwegen tegen het respect naar de nabestaanden. Dat familie en vrienden van Storimans deze foto in de Telegraaf ‘s ochtends op de deurmat vinden is schaamteloos. Had dan alleen de ontredderde blik van Jeroen Akkermans laten zien.
Daarnaast is de ankeiler van het artikel ronduit smakeloos, dat je daar als journalist je naam boven durft te zetten snap ik echt niet.
Ethiek versus sensatie.
Ben benieuwd hoeveel abonnees dit de Telegraaf kost. Maar ja, ik ben geen abonnee, en misschien zijn de geabonneerden van de Telegraaf juist wel gediend van dit soort foto’s. Ieder zijn krant.

Daan Huisman, 13 augustus 2008, 16:19

(Bijna) Iedereen neemt het woord journalistiek in de spreekwoordelijke mond, maar dit is van het niveau Privé/Story/Aktueel en nog meer van dat soort troep. Het Parool bracht het niet op de voorpagina (ook niet echt slim), maar wel een net bericht op pagina 3 meen ik.

Frans van Nultien, 13 augustus 2008, 16:23

Kan me nog een foto van een dode Pim op de voorpagina van de Volkskrant herinneren. Had ik ook geen moeite mee. Nieuws is gewoon nieuws.

Rob, 13 augustus 2008, 16:57

Ik heb deze dagen wel meer beelden ook in het Journaal gezien waarvan ik me afvraag of dit allemaal maar moet. Ik noem met name die vrouw die zittend en bebloed haar hand uitsteekt voor hulp. De aanwezige pers filmt en fotografeert alleen maar. De vrouw die met bebloed hoofd en gedeeltelijk in ondergoed wordt omringd door fotograferende pers… banaal!

Flicka, 13 augustus 2008, 17:00

Toen ik vanmorgen de krant op de deurmat vond en hem even door wilde gaan lezen, ben ik ook geschrokken. Mijn maag draaide om.. en dan te bedenken dat ik niet eens directe familie ben.
Begrijp de discussie hier, maar niet waarom de foto geplaatst is. Ik vind het mensonterend en té confronterend. Het zal je eigen vader zijn.. je man.. broer, etc. Zijn dierbaren weten nog maar net dat hij dood is, hebben hem zelf nog niet kunnen zien… en hij staat dan zo op de voorpagina. Moet er niet aan denken dat het mijn man is en mijn kinderen de volgende ochtend de krant van de mat pakken. Zolang het verder van je bed show is zal het je persoonlijk weinig pijn doen… maar als iets dichterbij komt dan wordt het al snel veel ingrijpender. Persoonlijk vind ik dus dat deze foto niet kan, puur om de hele foto bij elkaar, de details.. en de directe familieleden.
Oke, Storimans heeft zelf ook veel gefilmd en gezien.. maar om het op deze manier op de voorpagina te zetten gaat mij wel een heel erg ver.

Paul, 13 augustus 2008, 18:00

Dit is waarom De Telegraaf bestaat, niemand hoeft ‘m te kopen.

Waar ik me vreselijk aan stoor zijn al die oorlogsverslaggevers die nu niet willen toegeven dat ze verslaafd zijn aan spanning en sensatie. Het is bijna een roepingen en ze willen de wereld tonen wat er aan de hand is…..

Gert Beckers, 13 augustus 2008, 20:00

Hoeveel foto’s van lijken zou Stan Storimans zelf genomen hebben?  Zouden deze ook gepubliceerd / uitgezonden zijn?  Wie het zwaard hanteert, zal door het zwaard vergaan?
Gert Beckers - België

wouter, 13 augustus 2008, 20:31

hoi
foto was inderdaad wel schokkend vanmorgen…
maar dit is realiteit!
dit was zijn werk en ik weet zeker dat als dit een ander was overkomen dan had hij het ook gefilmd.
“onze jongens” in afganistan vechten en lopen ook een hoog risico! dit weten ze van tevoren.
storimans heeft er niet voor gekozen gedood te worden maar wel om naar deze zeer gevaarlijke locatie te gaan!
ik zeg absoluut niet dat het zijn eigen schuld is en ik vind het heel erg voor de nabestaanden.

Marc, 13 augustus 2008, 20:44

ik vind het belachelijk en mensonteerend om zo’n foto te plaatsen. Zeker voor de familie van Stan moet dit een niet prettige situatie zijn. Aangezien Stan ook nog kinderen had, die zien ook de foto van hun vader op de voorpagina… ik vind het een belachelijke actie van de Telegraaf, nieuws of niet…

Robert, 13 augustus 2008, 21:20

De foto kan, de tekst niet. Dat had echt journalistieker gemóeten.

Esther, 13 augustus 2008, 23:08

Het is inderdaad een afschuwelijke foto, helemaal als je hem persoonlijk hebt gekend. (Ik hoop dat zijn familie is gewaarschuwd of is afgeschermd van de foto´s.)
En toch vind ik het goed dat de foto is geplaatst. Laat de wereld maar zien hoe gruwelijk deze aanval was en oorlog in het algemeen.
Voor de meeste lezers blijft oorlog een abstract begrip.
Daarom vind ik het goed om af en toe een klap in je gezicht te krijgen en geconfronteerd te worden met de rauwe werkelijkheid. Dan maar even een oncomfortabel gevoel, hopelijk leidt dit tot meer bewustwording.

Frederik, 14 augustus 2008, 02:07

De foto heb ik gezien, het bericht in de Telegraaf niet. Het nieuws (de dood van een cameraman) is vreselijk. Voor de familie en direct betrokkenen natuurlijk het meest. In een oorlog sneuvelen - helaas- veel mensen. We zijn daar - ook, helaas - aan gewend. Nieuwsberichten daarover komen dagelijks tot ons. Via internet of krant, radio of TV. En in het aller ergste geval: persoonlijk.

Een bericht via, bijvoorbeeld, een radiobulletin over 60 doden ergens ver weg maakt (zo werkt dat) een stuk minder indruk dan een (TV) beeld van de slachtoffers. Maar ook zulke beelden gaan op den duur wennen, hoe vreselijk het ook is.
Echter; als nieuws dichter bij komt is de kans groter dat het ‘je raakt’ We vinden een dode Nederlandse soldaat simpelweg erger dan, om maar eens wat te noemen, een dode Amerikaanse soldaat. Is dat erg? Nee denk ik. Dat klinkt wellicht wat onsympathiek, maar ook hier: zo werkt dat over het algemeen. Was het noodzakelijk om het bericht (een Nederlandse cameraman is gedood) te voorzien van een vreselijke foto? Op de eerste hand niet. Het nieuws, de verhalen van getuigen, van collega’s en algemene beelden van het drama hadden al een behoorlijke inpact.

Maar toch geeft de foto iets mee, wat al de andere berichtgeving mij niet meegaf. Nogmaals, ik heb de Telegraaf niet gelezen; ik heb alleen de foto gezien.

Was de foto nu zo heel veel schokkender dan een ‘gewone’ nieuwsfoto uit een oorlogsgebied in een vergelijkbare situatie?
Ik denk van niet. Sterker er zijn al vele veel minder aangename beelden gepubliceerd. Maar deze foto had een gezicht. Niet zozeer omdat Jeroen Akkermans er op stond (want op vele andere foto’s uit de serie van dezelfde fotograaf staat hij ook maar met een -voor ons- onbekende, gewonde) maar ook omdat Stan Storimans er op stond. Een naam en een gezicht welke voor velen onbekend was tot zijn gruwelijke dood, tot de dag waarop we vele (andere)foto’s van deze cameraman hadden gezien. Met zijn camera in de hand, met Balkenende in een helicopter en met een collega in een oorlogsgebied. Deze man staat trots, stralend, stoer, geconcentreerd op allerlei persoonlijke foto’s. Gek genoeg denk ik dat juist dié foto’s er voor zorgen dat de foto met het lichaam van Storimans in de achterbak, een extra lading geven.
Toch heeft dit beeld van deze foto mij nóg duidelijker gemaakt wat er daar is gebeurd. Hoe ongelooflijk kwetsbaar je op zo’n moment blijkt te zijn. Hoe, ook zo’n stevige, dappere kerel, enorm kwetsbaar blijkt te zijn. Afgevoerd in de kofferbak van een auto. Een volledig ontredderde collegá naast hem. Een collega die hem het liefst nog met allemacht zou oppakken en naar een ziekenhuis willen slepen, doe iets, probeer iets. Maar ook een collega die weet, het is te laat, wat is hier in Godsnaam gebeurd.

Toen Jeroen Akkermans op RTL zijn persoonlijke verslag gaf kon je de emoties horen. Diezelfde tekst maar dan op papier komt al heel anders over.
Een krant, internet of TV maakt gebruikt van tekst maar ook van beeld. Ik kan mij goed voorstellen dat een redactie deze foto gebruikt. Hoe hard het ook mag zijn, juist omdat we de personen (her)kennen krijgt de foto voor mij nog meer fotojournalistieke meerwaarde boven de andere foto’s uit de serie. Argumenten om een foto niet te publiceren, bijvoorbeeld ter bescherming van familie of bekende zijn naar mijn idee wel begrijpelijk maar niet steekhoudend.
Nieuws is hard, soms keihard en heel af en toe ondragelijk hard. Dat moeten we heel soms ook zien. Helaas.

Ruben, 14 augustus 2008, 07:32

Hoe schokkend de foto ook is, ik vind het onbegrijpelijk dat we dagelijks fotos van oorlogsslachtoffers plaatsen, maar als het in dit geval een Nederlander betreft we er allemaal overheen vallen.

Ik vind Akkermans die aan een zwaar gewonde/half dode Israëlische journalist staat te sjorren niet minder schokkend dan de bewuste afbeelding met Storimans.

Het is misschien heel cru, maar Storimans had het , met alle respect voor hem en zijn nabestaanden, waarschijnlijk zelf ook gefilmd.

Bert, 14 augustus 2008, 15:03

Bijna eng, de ‘objectiviteit’ en ‘journalistieke’ houding die ik in de meeste reacties hier bespeur.  Dood, ellende, verderf en honger in de Derdewereld worden altijd op de meest fotogenieke manieren afgebeeld in ook Nederlandse media. Maar gaat het om een collega, dan vinden we het niet kunnen: onsmakelijk, te dichtbij, onmenselijk, ranzig. Benieuwd hoe de uitgemergelde (meestal naakte) Ethiopiers die periodiek onze huiskamers betreden als ‘nieuws’ zouden reageren op dit meten met twee maten.

Jippe, 14 augustus 2008, 19:19

En toen hadden de vrouw en kinderen van Storimans de foto ook gezien… dat maakt het allemaal nog erger, vreselijk gewoon!!!

jan willem, 18 augustus 2008, 21:50

Onbegrijpelijk dat mensen deze foto vergelijken met andere schokkende foto’s uit de wereld. Ik vraag me werkelijk af hoe al deze schrijvers zouden reageren als hun eigen vrouw, man, kind of één van je vrienden op deze manier op de voorpagina zou staan, terwijl jezelf diegene nog niet eens hebt gezien. Deze foto had niet gehoeven. Respectloos.

Franc A., 20 augustus 2008, 16:22

Laat maar zien hoe rot de wereld is. We sluiten al voor veel te veel zaken onze ogen.

De media zijn onze ogen waar we niet aanwezig kunnen zijn. Ik ben voor het plaatsen van de foto’s, juist omdat ze zo schokkend zijn.

Kijk eens hoeveel mensen er over vallen nu: het maakt duidelijk wat los. Missie geslaagd, zou ik zeggen.

lee, 20 augustus 2008, 19:14

Gewoon verschrikkelijk ik weet hoe verdrietig zijn vrouw en kinderen en vrienden en familie zijn, waarom moesten ze dit zien?, Het is goed dat er beelden de wereld over gaan dat was Stan zijn werk en daar was ie heel serieus en goed in de beste zelfs , maar dit dit is gewoon walgelijk hoe verschrikkelijk moet dit voor hen zijn om dit te zien ik vond het walgelijk ook omdat ik hem kende, de beelden op tv van een radeloze Jeroen Akkermans bij een auto was genoeg toen wisten we ook al dat dat Stan was ik heb gewoon zitten janken omdat die foto geplaatst was.

Jerry Lampen, Reuters' Chief Photographer Netherla, 21 augustus 2008, 06:21

Ik denk dat Stan had staan te draaien als onze fotograaf Gleb dodelijk gewond geraakt was. Ik denk dat Stan dit als zijn plicht gezien zou hebben. Ik denk dat de foto terecht gemaakt is en ook terecht geplaatst is. Een oorlog is lelijk, een oorlog doet pijn heel veel pijn vooral als je als journalist weer thuis komt. Het doet je familie ook pijn als je thuis komt want zij zien in jouw gezicht en ogen wat je zelf niet ziet, namelijk wat je gezien hebt. terwijl ik dit schrijf sta ik op het atletiek stadion in Beijing tijdens de Olympische Spelen en moet bekennen dat ik na het lezen van al deze reactiesheel erg verbaasd ben en ook een beetje boos, boos over het feit dat weer de fotograaf de boosdoener is. Ook vlogen herrineringen door mijn hoofd van de dingen die ik zelf heb meegemaakt en gefotografeerd heb en deze gedachtes maakte mij erg verdrietig en emotioneel. Stan heeft zoveel menselijk leed onze huiskamers binnen doen komen. Mensen die gewond geraakt zijn of gedood tijdens wat dan ook. De mensen op die beelden hadden ook kinderen en of partners. Ook zij zijn waarschijnlijk zeer geschokt toen zij hun geliefden in mensonterende situaties zagen. Het is waar dat de verantwoordelijkheid bij de krant ligt om een beeld te plaatsen en niet bij de fotograaf. Hij heeft een beeld genmaakt van een collega die dodelijk gewond geraakt is en is daardoor geestelijk erg van in de war, je moet namelijk hiervoor erg veel betalen. Ik denk dat het een eer is dat de foto geplaatst is en denk zelf dat hij niet genoeg geplaatst kan worden. Het is een eer betoon aan een zeer fijn mens die heelaas te vroeg gesneuveld is. Hij is namelijk die anonieme boodschapper wiens naam je zelden ziet bij de beelden in de nieuws programma’s. Hoe vaak worden de beelden niet uitgezonden zonder byline, hoe vaak worden foto’s gepubliceerd zonder byline, Te Vaak. Dit was de laatste keer dat het mogelijk was om te laten zien wat Stan over had om het verhaal aan ons te laten zien. Ik zelf heb een dochter van 13 en zij zei een tijd geleden tegen me dat ik maar niet meer naar dit soort enge gebieden moest gaan. Ik heb haar toen gezegd dat dit voor mij onmogelijk is. Waarom, vroeg zij me toen en kon daar alleen maar op antwoorden, dat ik de mensen in de wereld graag wil laten zien wat er gebeurd in de wereld. Als je daar later over na denkt is dit een beetje egoistisch. Je vergeet vaak dat je iedereen achter laat met heel veel onzekerheid en denkt dat je altijd weer heelhuids thuis komt. Ik hoop dat Stan’s familie troost vinden in het feit dat zijn beelden vele mensen bereikt hebben en zo nu en dan mensen op een ander denken gezet hebben.

yann, 21 augustus 2008, 16:45

een journalist wil alles filmen resp gebroadcast hebben .. toch?

door Henny Schoute , 22 augustus 2008., 22 augustus 2008, 15:36

Henny Schoute,  (NL’s eerste vrouwelijke oorlogs correspondent, Vietnam 1966-1971.)

Het vak van oorlogs correspondent is vrijwillig gekozen. We realiseerden ons dagelijks dat we met fatale situaties werden geconfronteerd.
Cameramensen en fotografen staan in de voorste linies om toch vooral het winnende c.q. verkoopbare plaatje vast te leggen.
In mijn (Vietnam )tijd sneuvelden (KIA) tientallen collega’s, werden nog veel meer gewond (WIA) en worden sommigen nog steeds vermist (MIA). Veel van ons leden aan de gevolgen van de chemische oorlogvoering door Amerikanen, we kregen “levenslang” en een aantal overleed vroegtijdig.
Verschillende keren hield ik publieke lezingen. Er werd gevraagd wat mijn echtgenoot ervan vond om oorlogscorrespondente te zijn (geweest). Behalve Vietnam was er Libanon, staatsgrepen in Fiji en Bangkok. Mijn reactie: vraag je een journalist van het mannelijk geslacht ook waarom hij dit vak kiest. (NB: Mijn partners waren overigens ook oorlogs veteranen).
Stan Storimans bracht de wereld in beeld, in de huiskamers.  Hij maakte nieuws en werd tragischerwijs zelf nieuws. Zijn familie was zich bewust van zijn keuze.  Het is zeker tragisch dat zijn leven abrupt werd afgebroken. Hij was te jong, stierf in het harnas, laat een legende na.
Toen de bekende journalist/cameraman Neil Davis het leven liet bij een van de vele staatsgrepen in Bangkok, waren zijn laatste woorden: Shit…........Zijn camera rolde, het geluid stond aan en Neil filmde zijn eigen dood. En at beeld werd zeker op televisie getoond.
De foto in de Telegraaf (een van mijn opdrachtgevers tijdens mijn Vietnam-periode) is gerechtvaardigd. Het geeft de dramatiek weer die Storimans de wereld liet zien.

A, 22 augustus 2008, 18:41

Waarom deze foto al voordat de familie Stan gezien had. Ik vind dat de familie na zaterdag had mogen beslissen of deze foto in de krant zou komen.

Ger Loeffen (Fotojournalist), 24 augustus 2008, 20:28

In de jaren 90 ben ik diverse keren naar de Kaukasus geweest om fotoreportages te maken. In o.a. de Armeense enclave Nagorno Karabach en Kutaisi in Georgie. Op die momenten was het er rustig. Tenminste in vergelijking met de situatie nu. Overal waar is ben geweest klampten mensen mij aan. Pakten mij bij de hand en namen me mee naar de plekken. Ik was de boodschapper en ik moest ‘de wereld’ laten zien wat daar gebeurde. Ik denk dat dat een van de belangrijkste redenen moet zijn voor een (foto)journalist of cameraman om naar oorlogsgebieden af te reizen en daarvan verslag doen. Geen sensatie of egotripperij, maar de wereld laten zien wat er gebeurd. Niet in de veilige linie achter voorlichters die het rode potlood hanteren maar voorop in de frontlinie. En dat is gevaarlijk, zeer gevaarlijk. Dan ben je niet zozeer met werken bezig maar met een missie. Ik heb Stan (helaas) niet gekend, maar ik ben ervan overtuigd dat hij met een missie bezig was. En de betreffende foto van Reuters doet nu precies waar Stan mee bezig was: mensen laten zien wat er gebeurd in de wereld. En direct betrokkenen laten beslissen wat er wel of niet gepubliceerd mag worden, kan zeker niet. Hoe pijnlijk het ook is.

Jacqueline Losada Quint, 12 november 2009, 13:57

Waarom geen foto’s van overleden mensen.
De dood is een onderdeel van het leven, waarom zo’n taboe rondom de dood?

Colofon

Villamedia is een uitgave van Villamedia Uitgeverij BV

Uitgever

Dolf Rogmans

Postadres

Villamedia Uitgeverij BV
Postbus 75997
1070 AZ Amsterdam

Bezoekadres

Johannes Vermeerstraat 22
1071 DR Amsterdam

Factuurgegevens

Villamedia Uitgeverij BV
Johannes Vermeerstraat 22
1071 DR Amsterdam

Contact

redactie@villamedia.nl

Redactie (tips?)

Chris Helt, hoofdredacteur

Marjolein Slats, adjunct-hoofdredacteur

Linda Nab, redacteur

Lars Pasveer, redacteur

Trudy Brandenburg-Van de Ven, redacteur

Rutger de Quay, redacteur

Nick Kivits, redacteur

Sales

Sofia van Wijk

Emiel Smit

Teddy van der Laan

Webbeheer

Marc Willemsen

Vacatures & advertenties

vacatures@villamedia.nl

Bereik

Villamedia trekt maandelijks gemiddeld 120.000 unieke bezoekers. De bezoekers genereren momenteel zo’n 800.000 pageviews.

Rechten

Villamedia heeft zich ingespannen om alle rechthebbenden van beelden en teksten te achterhalen. Meen je rechten te kunnen doen gelden, dan kun je je bij ons melden.