Embargo

Het is ook niet meer dan logisch. Een embargo is een afspraak tussen twee partijen. En die moeten er beide het nut van in zien.

Het kabinet geeft al jaren dubbele signalen af. Aan de ene kant is het leuk één keer per jaar een dag lang alle ogen op je gericht te weten. De gouden koets, de Troonrede, het aanbieden van de Miljoenennota en vervolgens de televisie en de krant bol met jouw plannen. Heerlijk. Een embargo helpt daarbij. Dus logisch dat er wordt gemopperd als er weer wat uitlekt.

Aan de andere kant doen bewindslieden niets anders dan cadeautjes uitdelen in de vorm van primeurs. Ze willen niet dat juist hun plannetje ondersneeuwt in het Prinsjesdaggeweld en regelen vooraf publiciteit. Daarmee is hun gemopper over schending van het embargo nauwelijks meer serieus te nemen.

Argumenten voor journalisten om mee te werken aan het embargo zijn ook nauwelijks meer te bedenken. De Miljoenennota is zo voorgekauwd, dat het verwerken van het nieuws in een paar uur is gebeurd. En door de steeds gedetailleerdere regeerakkoorden is er steeds minder echt nieuws.

Bovendien is het helemaal niet meer uit te leggen, dat je het nieuws niet mag brengen als een ander dat wel doet, omdat je het embargo hebt getekend.

Afschaffen dus die huidige regeling. Maar wat dan wel? Een voorstel. Als het kabinet hecht aan een eigen presentatie van de hoofdlijnen van beleid, dan moeten ze dat doen direct nadat de besluiten zijn genomen. Kan er niets uitlekken. Eigenlijk is dat dit jaar al gebeurd met een persconferentie van Jan Peter Balkenende en Wouter Bos na het kabinetsberaad waar de begroting 2009 werd vastgesteld.

Dat verhaal kan volgend jaar best wat uitgebreider. Daarna kan de Miljoenennota op de derde dinsdag worden uitgedeeld en kan de feestelijke dag gewoon plaats vinden.

Blijft er nog één uitdaging over. Welke journalist krijgt als eerste de Troonrede vroegtijdig te pakken?