GPD-affaire

De Haagse rechtbank heeft vrij helder afgerekend met dit soort vrijblijvende redeneringen. Als je ook maar kunt vermoeden dat je ergens niets te zoeken hebt, blijf je er weg. Doe je dat niet, dan loop je het risico op vervolging.

Het is wel jammer dat deze vrij simpele les (niet inbreken) voor de direct betrokken voorlichters, en een GPD-journalist die hen een wachtwoord verschafte, zo duur is geweest. Ik werkte toen de affaire speelde op de redactie van de GPD en heb van nabij meegemaakt hoe de affaire er in heeft gehakt.

Dat hebben de voorlichters vooral aan zichzelf te danken. Natuurlijk omdat ze illegaal de website bezochten, maar vooral omdat tot drie keer toe gelogen werd over de manier waarop ze aan de artikelen van de GPD kwamen. Het misbruik van de site werd pas toegegeven toen de GPD met sluitend bewijs op de proppen kwam. Bij de GPD was, begrijpelijk, de irritatie zo hoog opgelopen, dat elke bereidheid verdwenen was om de zaak intern af te doen. Hoe en waarom de kwestie daarna in de publiciteit zo’n vlucht nam, lijkt me een mooi onderwerp voor een afstudeerscriptie.

Maar dat zijn gedane zaken. De rechtbank heeft wijs geoordeeld. Het website bezoek mocht niet, dus zijn de voorlichters schuldig. De betrokkenen zijn ook strafbaar, maar al wel voldoende gestraft met de publiciteit en baanverlies, dus een voorwaardelijke straf is op zijn plaats. Daarmee kan er een dikke streep onder de kwestie. En kunnen de betrokkenen gewoon weer aan het werk (blijven). Als journalist of als voorlichter. Want zo werkt het in Nederland ook. Na een straf begin je met een schone lei.