Elif Isitman naar WNL, en via zijdeurtje ook weer terug bij het FD
Elif Isitman (31) vertrok vorige maand bij het FD om politiek redacteur te worden bij WNL, maar ze is via een zijdeurtje weer terug gekeerd. Vanaf deze week schrijft ze naast haar baan bij WNL een wekelijkse column voor de krant over binnenlandse kwesties op het gebied van politiek, samenleving en economie. Donderdag verschijnt haar eerste bijdrage online, vrijdag staat hij in de krant.
Ze volgt Maartje Laterveer op, die columns schreef over verschuivende man-vrouw verhoudingen. Zij blijft over dat onderwerp schrijven, maar dan als verslaggever in vaste dienst bij het FD.
Isitman schreef eerder columns voor Elsevier, waar ze een aantal jaar op de online redactie werkte. Het afgelopen jaar was ze in dienst bij het FD als verslaggever zakelijke dienstverlening. In september stapte ze over naar WNL om als politiek redacteur aan de slag te gaan voor de programma’s Goedemorgen Nederland en WNL op zaterdag.
Op den duur zullen daar ook WNL op zondag en Haagse Lobby bijkomen. Ze is daar in een team van vier politieke redacteuren terecht gekomen, en volgt Bauke Schram op, die naar de parlementaire redactie van het ANP vertrok. ‘Ik heb de stap gezet omdat mijn hart bij de politiek ligt. Ik vind het een leuke en spannende plek. Urgent ook. Ik kan elke dag met relevante onderwerpen aan de slag.’
Ze gaat haar best doen om niet te veel deel uit te maken van de welbekende Haagse stolp. Want het ons-kent-ons-gehalte op het Binnenhof vindt ze te hoog. ‘Dat mechanisme is wijdverbreid; ik heb daar vaak kritiek op geuit.’ De oplossing? ‘Het zou goed zijn als journalisten er maar twee of drie jaar rondlopen. Als je twintig jaar lang parlementair verslaggever bent, is het niet zo gek dat je op een gegeven moment geen scoopjes meer hebt. De keerzijde is dat er steeds opnieuw een netwerk moet worden opgebouwd, maar voor de kwaliteit van de journalistiek is roulatie het beste.’
Dus over drie jaar zien we Isitman elders terug? ‘Ha, daar kan ik nu natuurlijk op gepakt worden’, lacht ze. ‘Terecht. Ik ben sowieso niet iemand die lang hetzelfde wil doen.’ Terug naar de ambtenarij, waar ze haar carrière na een studie criminologie begon bij het Bureau Nationaal Rapporteur Mensenhandel en Seksueel Geweld tegen Kinderen en bij het Openbaar Ministerie in Den Haag, gaat ze in ieder geval niet. ‘Ik vond die ambtelijke omgeving best wel killing. Dat stroperige, hiërarchische; ik was daar langzaam aan het vergaan. Ik heb een prikkelender omgeving nodig.’
Praat mee