Can Dündar over zijn strijd tegen de Turkse autoriteiten

‘Dit is de grootste crackdown op de media die ik heb meegemaakt en ik werk al meer dan 35 jaar als journalist. Ik was al verslaggever tijdens de junta. Er zitten nu 130 journalisten in de gevangenis in een land dat kandidaat-lid is van de Europese Unie. De rest is bang, en angst is een groter gevaar voor de vrijheid van meningsuiting dan de gevangenis. Angst maakt dat niemand nog iets durft te zeggen of te schrijven. De zelfcensuur is zorgwekkend, we kunnen de waarheid niet vertellen en de bevolking heeft dus geen idee van wat er speelt. De burgers weten niets over de corruptie van hun president, niets over onze oorlog in Syrië. Er zijn nog maar een paar kranten en één tv-zender over die kritisch durven te zijn over de regering. Die wachten af tot zij aan de beurt zijn. En dan?’ Dündar herhaalt de retorische vraag en kijkt me even zwijgend aan. Hij lijkt het antwoord te willen uitstellen, dan antwoordt hij resoluut: ‘Heeft het fascisme gewonnen.’ Hij lijkt te schrikken van zijn eigen woorden. ‘Dan is het allemaal voorbij. Dat betekent het einde van de vrije en onafhankelijke media in Turkije.’

Ondanks alles blijft hij strijdvaardig: ‘De arrestatie van mijn collega’s is een aanval op de persvrijheid en de democratie. Maar de regering kan onmogelijk alle journalisten in de gevangenis gooien, het zal ze nooit lukken om ons monddood te maken. Ze kunnen onze kantoren sluiten, maar dan gaan we online verder. En als ze die weg blokkeren, dan schrijven we ons verhaal op de muren.’ Meer bij Vrij Nederland