Afscheid van Netwerk in Chicago

‘The dream of our founders is still alive in our time.’ Alsof het zo gepland is, loopt Barack Obama onder een sterrenhemel en bijna zomerse temperaturen rond kwart voor elf ‘s avond het podium op. Geschiedenis is geschreven. Voor iedereen is de emotie van dit moment voelbaar.

Er wordt gejuicht en gehuild. De soms uitzinnige massa wil er een uitbundig overwinningsfeest van maken. Dat is het ook. Maar wel in stijl van de (binnenkort) 44ste president van de Verenigde Staten van Amerika. Natuurlijk, z’n woorden zijn wederom goed gekozen. Maar het meest indruk maakt de ingetogen, bijna nederige toon van de nieuwe president. Niet de euforie, maar de verantwoordelijkheid en ambitie die dit momentum met zich meebrengen, lijken bij Obama het zwaarst te wegen.

Wie gisteravond de kans had om erbij te zijn in Grant Park, kwam er overigens niet zomaar. De politie had de meeste toegangswegen van het centrum vroegtijdig afgesloten. Snelwegen werden geblokkeerd. Alleen iemand die de sluipwegen goed kent maakt een kans in de buurt te komen. Onbekend als we zijn in Chicago besluiten presentator Aart Zeeman en ik om te keren, naar ons hotel. Om het vandaar met een taxi opnieuw te proberen. Een slimme chauffeur zigzagt ons gelukkig de goede kant op.

De rest van het Netwerk team is al veel eerder in en rond Grant Park aan de slag gegaan. Correspondente Emma Blijdenstein heeft voor verslaggever Robbert ter Weijden en cameraman Peter van der Linden toestemming geritseld, om te filmen op een besloten party van partijbonzen van de Democratische Partij in Chicago.

Als om tien over tien CNN als eerste network Barack Obama tot winnaar uitroept levert dat beelden van extatische vreugde op (zie www.netwerk.tv). Ook nuchtere journalisten kunnen op zo’n moment een traan in het oog niet echt voorkomen.

Verslaggever Mischa van Vlier en cameraman Joris Hentenaar staan dan tussen ‘het gewone volk’. 125.000 mensen zijn in Grant Park samengestroomd, voor een enorm volksfeest. De sfeer lijkt een beetje op de EK winst van het Nederlands elftal in 1988, maar dan zonder dronkemansgelal. De uitbarsting van vreugde voelt als een golf die over je heen spoelt. Uiteraard bereikt die zijn hoogtepunt als Barack Obama het tonele verschijnt en zegt: ‘I will never forget who made this possibile… This is your Victory’.

In het persvak is het op dat moment zo druk dat je nauwelijks iets kunt zien. Vandaar dat we even verderop op grote plastic vuilnisbakken klimmen en zo een wat wankel maar prachtig uitzicht hebben op the president elect. Na afloop is er natuurlijk geen taxi te krijgen in downtown Chicago. Maar geen probleem. Binnen de korste keren in een suv met drie swingende Afro Americans, die ons wel even naar ons hotel willen rijden, een half uurtje verderop.

Eenmaal terug begint de montage van de verhalen. Beide verslaggevers en cameramensen zijn in de weer tot vijf uur ’s morgens. Dan een paar uurtjes slaap. Want vanaf tien uur begint de voorbereiding op de uitzending van vanavond, die vanwege het tijdsverschil er hier al om half twee ’s middags uitgaat.

Nog een paar uurtjes buffelen en het werk van ‘Team Chicago’ zit erop. Er zijn dagen gemaakt van twaalf uur of meer. Maar niemand had het willen missen. Voor mij zit het er na deze klus helemaal op bij Netwerk. Na acht jaar als verslaggever en nog eens zestien maanden als hoofdredacteur wacht een nieuw avontuur. Het afscheid had niet mooier kunnen zijn. Het is zoals onze correspondent Emma Blijdenstein zegt: ‘You’re going out with a Big Bang’.
Thank you Barack Obama!

Eerder verscheen in deze serie: