Tele-visie
Het nieuwe kabinet wil dat de publieke omroep nieuwssites aan banden legt. Die zorgen voor een ‘vervuilend effect’ op de markt en vormen oneigenlijke concurrentie tegenover uitgevers, die het al zwaar genoeg hebben, luidt de redenering. Tijdschriften zoals Kassa Magazine zijn niet expliciet genoemd, maar daar zal vermoedelijk hetzelfde voor gelden. (Vallen de omroepbladen daar dan eigenlijk ook niet onder?) Hilversum moet zich beperken tot radio en televisie. Een servicesite als Uitzendinggemist mag nog net wel, maar nieuwssites van de NOS of Vara’s Joop.nl niet, aldus VVD vice-fractievoorzitter Anouchka van Miltenburg.
Uitgevers zijn verheugd en dat is te begrijpen. De NPO daarentegen is verbaasd en ook daar kan ik inkomen. Zij moet zich beperken tot ‘audiovisuele taken’ en vraagt zich af waarom internet als medium daar nu niet meer bij hoort. Een loopgravenoorlog met ellenlange vergaderingen over wat nou precies wel en niet mag ligt in het verschiet.
Het zal goed bedoeld zijn door het kabinet; bezuinigingen en bescherming van ondernemers en zo, maar de maatregel geeft weinig blijk van een lange termijn visie. Eén ontwikkeling, die mijn inziens vormend zou moeten zijn voor zo’n visie, staat onomstotelijk vast: tv en radio verhuizen naar internet.
Kijk- en luistergedrag verplaatst zich naar internet en dat geldt niet alleen voor een stelletje ‘twitterati’. Twintig jaar geleden haalden goed bekeken programma’s met gemak tien miljoen kijkers. Nu is dat één miljoen en over tien jaar schat ik 250.000, zeg maar het niveau van PowNews nu.
We brengen uren door op YouTube, downloaden films en series rechtstreeks uit de VS en kijken achteraf de programma’s die we volgen of hadden moeten zien via sites als Uitzendinggemist en RTLgemist. (Waar blijft trouwens StudioSportGemist?). Op mijn televisie thuis is de kabel, lees Nederlandse tv-uitzendingen, eigenlijk een soort zender geworden die concurreert met de DVD-speler en een gehackte Apple TV waarop ik veelal Amerikaanse films en series en YouTube bekijk. De kabel haalt een ‘marktaandeel’ van slechts 30 procent, de rest is al internet.
Makers van tv-toestellen zagen de bui al hangen. De midden- en topklasse toestellen zijn al allemaal voorzien van netwerk-capaciteiten. Het zijn in feite hele grote computerschermen geworden. De tv is immers voor viewing, de computer voor editing, de smartphone voor checking en de iPad kan het allemaal.
Ook de computerindustrie speelt in op de verschuiving. Grote spelers als Apple en Google hebben omgevingen gecreëerd voor op de tv die geheel zijn ingericht op internet. Zij verstaan vooralsnog de wens van de kijker het beste en zouden het liefst alles open gooien, waarbij de kijker direct afneemt bij de makers, tegen een commissiepercentage voor deze nieuwe intermediairs. De traditionele tussenpersonen, zoals filmstudio’s en zenders, willen dit uiteraard voorkomen. Om je vervolgens af te keren van internet lijkt me weinig verstandig.
.(JavaScript moet ingeschakeld zijn om dit e-mail adres te bekijken)
Erwin van der Zande is hoofdredacteur van Bright
Praat mee