Prangende vragen
‘Toch maar goed dat ik gekomen ben”, dacht ANP- en VRT-correspondent in Italië, Hedwig Zeedijk, toen ze de opkomst zag bij de persverklaring van Balkenende en Berlusconi. Eerder had ze serieus overwogen de bijeenkomst te negeren. ‘Van te voren was ons namelijk verteld dat we geen vragen mochten stellen. Dat had ik al eerder meegemaakt in Italië, maar ik blijf me er over opwinden. “Hoezo, geen vragen? Mail de ‘verklaring’ dan maar!”, was mijn eerste reactie.’
Tevergeefs polste ik bij mijn collega’s of een Nederlandse boycot van de bijeenkomst mogelijk was. We zouden er zeker de Italiaanse krant mee halen, maar ook mijn eigen werkgever, ANP, wilde liever dat ik er bij was. “Je weet maar nooit”, verwoordt de journalistieke nachtmerrie iets te missen.
En dus stonden we in groten getale te wachten op de ‘verklaring’. Ik vroeg aan mijn ANSA-collega’s of ze in dit soort gevallen tòch proberen vragen te stellen. ,,Als we prangende vragen hebben, wel”, was het antwoord. Weer interne opwinding: “Hoezo? Aan Berlusconi heb je toch àltijd prangende vragen?”
Ik wel in ieder geval, maar als ik het zou wagen, moest het wel een goede vraag zijn natuurlijk. De tien vragen over de relatie met de 18-jarige Noemi, die La Repubblica dezelfde dag publiceerde, kwamen in aanmerking. Evenals de hamvraag hoe de Italiaanse ex-zanger op cruiseschepen ooit aan zijn startkapitaal kwam.
Maar ik wilde niet meteen een levenslange ontzegging van persconferenties riskeren. Een journalistiek waardige vraag moest gaan over het terugsturen naar Libië van bootvluchtingen, nog voor ze voet aan land hebben gezet, waarvoor Italië zwaar bekritiseerd is door de VN.
Behalve grapjes over Coca Cola bij de lunch, vanwege Balkenendes deelname aan een autorally later die dag, was er gelukkig ook nieuws: Nederland werd uitgenodigd voor de G8. Hoezo? In welke hoedanigheid? Waarover? Waarom? Waar?
Genoeg prangende vragen, zou ik zeggen, maar ja, dat was niet de afspraak en dus namen beide premiers na tien minuten en nog wat grapjes weer lachend en zwaaiend afscheid van het journaille.
“What about the rejection of immigrants, by Italy? Are you going to talk about that?” Daar ging ik dan. Het was er uit voor ik er erg in had. Berlusconi leek wat beduusd, misschien had hij de vraag niet eens begrepen. Maar van alle kanten werd ik op het ‘verbod’ gewezen en een Italiaanse collega werd zelfs boos, omdat ik riskeerde de ‘relatie’ met de regering te verstieren.
Bij Balkenende konden de Nederlandse journalisten later wél terecht met hun vragen, hoewel de precieze toedracht van de G8-deelname ook daarna niet helemaal duidelijk was. Maar we waren wel een stapje verder dan onze Italiaanse collega’s die het moesten doen met titels als “Alleen Coca Cola voor Balkenende”, en “Balkenende, rijdt niet te hard”. Tja, als je geen vragen mag stellen…….
Praat mee
4 reacties
Ries Baeten, 15 mei 2009, 19:30
De derde B is van de Bilderbergvergadering in Griekenland: kwam Balkenende daar net vanaf of ging hij er net naartoe?
Edwin Mermans, 15 mei 2009, 21:01
He Hedwig, na zo’n verhaal zou je toch bijna trots op Balkenende worden. Althans blij dat onze Nederlandse bestuurders wat minder bang voor de media zijn - al hoor je mij dat over Hare Maij dan weer niet zeggen die als de dood is voor alle journalisten.
Henk Boom, 18 mei 2009, 13:38
Driekwart jaar geleden was Balkenende op bezoek bij Zapatero in Madrid. Na afloop persconferentie. Namens de Nederlandse correspondenten mocht er één vraag worden gesteld. Hetzelfde regime voor de Spaanse collega’s. Morrend hielden we ons aan deze nieuwe ‘spelregel’. De Spanjaarden niet. In één vraag werden drie vragen geconstrueerd die niets met het bezoek van Balkenende van doen hadden.
Daags daarvoor was Sarkozy op bezoek in Madrid. Toen mochten alleen vooraf geselecteerde Franse journalisten een vraag stellen. Nog even en we zijn weer waar we in 1983 waren toen de Mexicaanse president De la Madrid voor het eerst een persconferentie hield voor de buitenlandse pers. Je mocht één vraag stellen. Maar die moest je wel twee weken van tevoren schriftelijk indienen.
René de Vos, 28 mei 2009, 22:14
Een persconferentie is een conferentie met de pers. Volgens Van Dale is een conferentie een vergadering of een bespreking. Geen oneman of twomen show. Daar moet een serieus journalist bij wegblijven.Toch goed dat Hedwig Zeedijk ging. Nu weten we van elkaar weer waar we staan.