Paul Jansen: Google-algoritmen raken aan de persvrijheid
'Google dringt zijn publicatiebeleid op aan nieuwsmedia. (...) Schimmige Google-algoritmen raken zodoende aan de persvrijheid. Dat is geen goede zaak'. Dat schrijft Telegraaf-hoofdredacteur Paul Jansen in zijn zaterdagse column. Volgens een woordvoerder van Google zijn het de adverteerders die keuzes maken, niet de zoekgigant.
Jansen schrijft dat zijn krant bericht kreeg van Google dat ze ‘op het strafbankje zijn geplaatst’.
Jansen: ‘Steen des aanstoots bleek content op onze nieuwssite die niet in overeenstemming was met het beleid van Google. Hoe erg dat is? Google is niet alleen een zoekmachine, maar speelt ook bij de verkoop en distributie van digitale advertenties via Google Ads een belangrijke rol. Wie geblokkeerd wordt voor advertenties, mist veel inkomsten’.
Het vervolg van zijn column:
De vraag was dus welke overtreding we zouden hebben begaan? Google verstrekte die informatie aanvankelijk niet. Het enige wat werd gemeld was dat het berichten betrof met thema’s als seks en geweld. Google verlangde dat de redactie artikelen zou aanpassen ’in lijn met Google’s beleid’. Die richtlijnen konden we online vinden. Succes ermee.
Navraag leverde een lijst met honderden ’foute’ artikelen op. Daaronder menig verhaal van onze redactie Vrouw over seks en relaties. Daar houdt het Amerikaanse Google niet van. Maar de lijst bevatte ook veel nieuwsverhalen, bijvoorbeeld over IS-bruiden die vastzaten in Irak; over een boek dat de overgang uit de taboesfeer moest halen; over een actrice die spijt betuigde over haar rol bij een vechtpartij; over gewelddadig boerenprotest bij het Groningse provinciehuis; over een aanklacht tegen maagdenvliesoperaties in moslimkringen; over de Praagse oberschoppers; én over een bericht met de kop: ’Queen rijker dan de echte Queen’.
Hoezo worden deze items als ’fout’ beoordeeld? Waarom slaan de algoritmen van de Google-computers aan op een bericht over Queen, over moslims, over de overgang? Zijn het vertaalproblemen? Een behulpzame Google-functionaris vond het desgevraagd ook vreemd en beloofde navraag te doen. Het inhoudelijke antwoord laat op zich wachten. Wel meldde zij alvast dat een uitgever elke ’rode vlag’ mag betwisten.
Google dringt met deze gang van zaken zijn publicatiebeleid op aan nieuwsmedia. Wie het daar niet mee eens is, moet eerst uitvogelen waar het probleem zit en dan zelf aan de bel trekken. Google’s publicatiebeleid is bovendien zo geformuleerd dat het voor meerdere uitleg vatbaar is. Wie zich niet voegt loopt flinke inkomsten mis, die nodig zijn om journalistiek te betalen. Schimmige Google-algoritmen raken zodoende aan de persvrijheid. Dat is geen goede zaak.
Een woordvoerder van Google wil geen toelichting geven op het gesprek dat met De Telegraaf wordt gevoerd, maar wel het advertentiebeleid van Google uitleggen. ‘Wij categoriseren nieuwsberichten, bijvoorbeeld ‘sport’ of ‘seksuele inhoud’. Dat stelt adverteerders is staat om te bepalen op welke pagina’s hun advertenties worden getoond. Wij maken die keuze dus niet zelf, maar dat doen adverteerders. Wel kan het dat wij fouten maken in de categorisering. Daar gaan we graag over in gesprek.’
Praat mee