Monument én gedegen
 document

Dat de moord zo in de publiciteit bleef, is voor een belangrijk deel te danken aan Marianne’s vader Bauke Vaatstra, die steeds de media wist te vinden en vorig jaar de Machiavelli­prijs won voor de vasthoudendheid waarmee hij dat deed. Ook dit boek kwam er op verzoek van Bauke Vaatstra, het moest een monument worden voor zijn dochter. Een monument is het geworden; een gedegen document ook.

De schrijver voerde lange en indringende gesprekken, met vader Vaatstra, bronnen bij politie, justitie en met vele andere betrokkenen. Het leverde een volledig en goed gedocumenteerd werk op met bijzondere kijkjes achter de schermen. Zo schrijft hij niet alleen dát het DNA-verwantschapsonderzoek er kwam, maar duidt hij ook de politieke afwegingen die vooraf gingen aan de wetswijziging die dat onderzoek mogelijk maakte – het onderzoek dat uiteindelijk leidde tot de aanhouding van dader Jasper S. ­Ook plaatst hij de woede van de omwonenden en de onrust rondom de asielzoekers in perspectief van het verhardende politieke klimaat.

Vuyk vergeet de rol van de media geenszins. Zo schrijft hij over de ingezonden brieven in lokale kranten die complete polemieken waren – ‘een publicitaire arena’–, lezen we hoe de familie probeerde een DNA-onderzoek af te dwingen met invulbonnen in de krant, en hoe het televisieprogramma ‘Het Zesde Zintuig’ zich met de zaak bezighield. Peter R. de Vries vertelt onder meer hoe zijn bijzondere samenwerking met justitie tot stand kwam die vorig jaar mei resulteerde in een onthullende uitzending die een compleet nieuw licht wierp op de dader.

De stijl is er eentje waar je van moet houden. Het boek is soms wel erg staccato geschreven, de informatiedichtheid is enorm, als lezer krijg je amper de kans even op adem te komen. Maar de gedegen research waarvan elke pagina doordrenkt is, maakt veel goed.