Libische Kroketten
Verslaggever Hans Jaap Melissen (oa. NOS/Wereldomroep) zit in het oosten van Libië, waar nog maar een klein deel van de journalisten over is dat in februari en maart rondliep. Reportages die niets met 'breaking news' te maken hebben, worden toch graag 'met een aanleiding' gebracht: Zes maanden na de ramp. Of één jaar. Honderd dagen aan het regeren. Drieduizend Amerikaanse doden in Irak. Soms moet je dan zelfs hopen op wat extra slachtoffers: nog een paar en we gaan van 3996 naar 4000 en kunnen we eindelijk met goed fatsoen de reportage brengen over dat Amerikaanse militaire ziekenhuis. Maar hier zit ik dan, in oostelijk Libië. Op een willekeurig moment. Ik wilde er gewoon weer eens even kijken. En nu denkt u dat ik het ga hebben over gebrek aan belangstelling bij 'de afnemers', want een column moet zuur zijn immers?
Toch valt die belangstelling mij juist helemaal niet tegen. Misschien vinden wij journalisten al die quasi nieuwsmomenten diep in ons hart toch meer dan een beetje onzin. Misschien creëert aanbod de vraag. Of misschien heeft de keten van Arabische revoluties nu net laten zien hoe kort wij even spelen met een land, om het daarna weer verveeld in de hoek te slingeren. En bij elke nieuwe revolutie worden we weer herinnerd aan alles wat eerder als ‘breaking’ voorbij kwam.
Hier in Benghazi is nog maar een piepkleine fractie van het aantal journalisten dat er in februari/maart was. De meute heeft zich weer verspreid over al die buitenlandverhalen die maar steeds blijven opduiken dit jaar. Japan, Syrië, Jemen, Osama.
En toen was er ineens ook nog Mladic. Om met Wim Sonneveld te spreken, dacht ik even: daar gaan mijn kroketten.
Maar ook dat valt mee: mijn afnemers doen the day after we got him ook nog aan Libië. Mijn zojuist verzonnen list gebruik ik dan maar voor media die wel graag een ‘aanleiding’ hebben:
Vrijdag 27 mei: de Libische revolutie van 17 februari is dan precies 100 dagen oud.
U weet mij te vinden.
Praat mee
1 reactie
Juul, 4 juni 2011, 14:07
Hans Jaap Melissen, één van de beste verslaggevers die Nederland rijk is!
Goed zo Wereld Omroep. “RNW, blijft als U dat wilt”, zeiden wij in 1971 bij Veronica al. Maar nu met een kleine verandering.