‘Ik zoek mijn eigen verhaal’

Waarom ben je gaan freelancen?
‘Na mijn studie werkte ik in de PR. Ik zat van negen tot vijf op kantoor en dacht, moet ik dit nou de rest van mijn leven doen? Ik besloot de vrijheid en het avontuur op te zoeken. Door te freelancen kan ik mezelf blijven ontwikkelen. Ik kan er mijn creativiteit in kwijt.’

Hoe heb je dat aangepakt?
‘Ik had een wild plan. Omdat ik nog geen culinaire ervaring had, ging ik korte stages lopen in de keuken van restaurants. Daarover ben ik gaan schrijven. Toen ik mijn eerste stuk stuurde naar Jamie magazine, kreeg ik dezelfde dag een mailtje terug dat de hoofdredacteur weg was van mijn leuke schrijfstijl. Mijn eerste klus had ik veel sneller dan verwacht!’

Doe je wel eens onbetaalde klussen?
‘Dat heb ik in het begin wel gedaan, vooral om mijn netwerk op te bouwen. Ik heb bijvoorbeeld voor Taste of Amsterdam blogs geschreven. Daardoor had ik de ­mogelijkheid om chefs te interviewen en nieuwe klussen te krijgen. Maar nu doe ik dat niet meer.’

Waar ben je nu mee bezig?
‘Ik ben bezig met boeken schrijven voor leerling-chefs en sommeliers. Dat is voor een paar maanden. Meestal heb ik projecten voor een half jaar. Daarna staat er een kookboek op de planning. En tussendoor doe ik reportages. Daardoor blijft mijn werk afwisselend.’

Op welke manier onderscheid jij je van foodbloggers?
‘Foodbloggers schrijven vaak over producten, evenementen, kookboeken of recepten. Wat ik doe is meer journalistiek omdat ik naar mensen toe ga en ze interview. Ik neem een kijkje in de keuken van restaurants en kook samen met de koks waarover ik schrijf. Ik wil gewoon graag weten wat iemand doet en waarom. Ik zoek mijn eigen verhaal. Dat mis ik vaak in foodblogs.’

Dus foodbloggers zijn geen journalisten volgens jou?
‘Foodbloggers zijn meer bezig met zichzelf. Ik zet altijd iemand anders in de spotlights. Hun manier van schrijven is minder journalistiek. Wat ook jammer is, is dat veel bloggers dingen van elkaar overnemen. Daardoor is de creativiteit soms ver te zoeken.’

Waarom eten?
‘Als ik ’s nachts niet kan slapen en schaapjes ga tellen, belandt het eerste schaapje niet alleen over de sloot maar ook in de koekenpan. Het zit in mijn DNA. Ik kom uit een heel groot gezin en mijn moeder was altijd bezig met koken. Toen ik ging studeren kookte iedereen zo slecht. Daarom ben ik het heel veel gaan doen.’

Maar een leven als kok is niet aan jou besteed?
‘Nee. Als ik een dag mee heb gekeken in de keuken dan vind ik dat heel leuk, maar nog een dag hoeft niet. Ik wil ook graag dingen leren en dat vind ik zo leuk aan interviewen. Juist door die afwisseling leer je op verschillende gebieden iets. De een weet veel van wijn, de ander van vis. Die mensen hebben allemaal hun eigen specialisme, maar ik hoef niet per se een specialisme te hebben. Ik wil van alles wat weten.’