mgm nvj maart

— vrijdag 8 oktober 2010, 10:00 | 0 reacties, praat mee

De les van Lomans: Kies!

Frans Lomans keerde dit jaar terug op zijn oude nest: Nieuwe Revu. Als hoofdredacteur moet hij de getergde titel nieuw leven in blazen en hij houdt wel van dat gevecht. ‘We zijn een blad aan het wegslepen voor de poorten van de hel.’ Laatste wijziging: 17 april 2014, 12:55

‘Volstrekt belachelijk natuurlijk’, grijnst Frans Lomans (1956) op zijn bekende ironische toon. Hij heeft het over zijn veelbesproken dubbelfunctie. Want hij zwaait sinds dit jaar niet alleen de scepter op de redactie van Nieuwe Revu, hij bleef ook gewoon aan als hoofdredacteur van aartsconcurrent Panorama. ‘Het is in essentie geen supergezonde situatie. Maar ik denk dat het lukt, juist omdat ik zo goed besef dat het niet kan’, nuanceert hij. Lomans werd in januari meteen voor de leeuwen gegooid. Nieuwe Revu stond er niet best voor: de oplage daalde, hoofdredacteur en uitgever waren net vertrokken en er stond een flinke bezuinigingsronde op het programma. ‘We zijn een blad aan het wegslepen voor de poorten van de hel. Dat wist iedereen vanaf het begin. We moeten boven onszelf uitstijgen, verschrikkelijk ons best doen om dit blad een toekomst te geven.’ Dan, tevreden: ‘Dat schept het gezamenlijke gevoel dat we ijzer met handen kunnen breken.’

‘Omdat mijn leven is gevormd bij Nieuwe Revu. Ik heb er in het verleden bijna twintig jaar gewerkt, van junior verslaggever tot adjunct. Maar vooral omdat ik denk dat ik het kan, en omdat ik Nieuwe Revu in potentie een interessant blad vind. De uitgever en de hoofdredacteur vertrokken. Een nieuwe hoofdredacteur was op korte termijn niet voorradig. Ik weet niet wat er was gebeurd als ik niet enthousiast ja had gezegd. Want in alle eerlijkheid: het blad hing natuurlijk aan een zijden draadje.’

‘Ik sloot dat destijds niet uit.’

‘Aan de tijd.’

‘Nee.’ (zucht) ‘Bladen worden in oplage kleiner. Dat is een niet te stuiten proces naarmate zich steeds meer – gratis – alternatieven aanbieden. Maar Nieuwe Revu heeft wel erg veel haast gemaakt met die daling.

Ga eens na hoeveel hoofdredacteuren dit blad deze eeuw al wel niet heeft gehad. Ben ik de achtste, de tiende? (Lomans is de zevende in tien jaar, red.) Ik kan ze niet meer uit mijn hoofd opnoemen. Die opeenvolging van voorgangers heeft veel verkloot, ja. Zonde.’

‘Zeker. Nieuwe Revu was de ene week een blad voor mijn 9-jarige pleegzoon, en de andere week een blad dat mijn moeder nog leuk vond. Het blad heeft nooit willen kiezen waar het voor staat. Volgens mij hebben we daar nu weer een aanzet toe gegeven.’

‘Ja. Het is de les die ik iedereen geef: denk niet te lang na. Kies! Ik zeg op redactievergaderingen nooit dat ik ergens nog een nachtje over moet slapen.

Ik houd me bij Nieuwe Revu overigens lang niet zoveel met de inhoud van artikelen bezig als bij Panorama. Je kunt je niet met twee bladen tot in detail bemoeien. Bij Nieuwe Revu ben ik een soort toeziend voogd. Iemand die steeds zegt: “Wat is nu de grote lijn die we hebben gekozen, en houden we ons daaraan?”

Om weer lijn in het blad te krijgen zijn we begonnen met dingen niet meer doen: sport en buitenland. Intuïtief dacht ik: in Nieuwe Revu hoort geen sport. Dat doet best pijn hoor; ik ben de man waar om half vier het licht nog brandt omdat er honkbal op is. (Lomans richtte Sportweek – inmiddels NuSport – op, red.)

Buitenland levert altijd ontzettend pseudo-politiek correcte Volkskrantshit op. Daar zit geen lezer op te wachten. Dat waren de twee dingen die ik zeker wist.’

‘Nou, ik haal mijn bonus niet dit jaar.’

‘Het was ambitieus. Maar ik had wel de illusie. Als dat was gelukt dan was zowel ik, maar met name wat er over is gebleven van de redactie, ronduit geniaal geweest. Dan was er iets fantastisch gebeurd. Het andere, wat stillere doel was dat ik iedereen ervan zou kunnen overtuigen dat Nieuwe Revu nog een toekomst had.

We hebben tot nu toe een alleszins redelijk adverteerdersjaar. Dat geeft net weer de ademruimte die je nodig hebt om weer eens wat te investeren.

We zijn begonnen – en dat klinkt buitengewoon onnozel – met weer op goed papier te drukken. Revu was van wc-papier; als het op een winderige tafel lag, was je het kwijt. Toen dikker papier enig resultaat had, dachten we: zullen we het weer acht pagina’s dikker maken? Toen zei de uitgever: zullen we zestien pagina’s doen? Zo wordt er weer over Nieuwe Revu gepraat. Dan heb je wel iets bereikt.’

‘Ik had ja gezegd, dus had ik ook ja gezegd tegen het plan dat er lag. Dat betekende dat er vijf mensen weg moesten. Tel maar uit, dat is toch al snel een bezuiniging van drie à vier ton per jaar.’

‘Ik moet in alle eerlijkheid zeggen dat het me niet tegenvalt. Ik heb wel eens tegen Altan gezegd: “Altan, ik heb jouw model een kutmodel genoemd. Maar als het een succes wordt en ik het te gek vind, dan dopen we het gewoon om in het Lomans-model.”’

‘Nee het is niet mijn favoriete model. Ik zou graag weer een paar verslaggevers in dienst hebben. Niet veel, daar zijn het de tijden niet naar.’

‘Omdat het dan ontzettend moeilijk is om het een gezicht, een toon te geven. En Nieuwe Revu betaalt te slecht om met een kleine groep vaste freelancers te werken. Je kunt beter een stuk schrijven voor Vrij Nederland. Fucking irritant, ja.’

‘Ik vind dat Nieuwe Revu met de rubriek van Henk van Straten absoluut de allerbeste rubriek heeft van welk Nederlands blad ook. (In ‘Van Straten gaat vreemd’ schrijft de verslaggever over zijn avonturen tussen gewone Nederlanders op ongewone plekken, red.) Hoe ik ook ten onder ga, ik heb aan de wieg gestaan van zijn doorbraak. En ik vind dat we aan Leon Verdonschot ook een ontstellend goede hebben. Ik zou het niet accepteren als hij om welke reden dan ook weg zou gaan.

Maar het valt nog niet altijd mee, dat is waar. Ik denk dat Nieuwe Revu in zijn onderwerpkeuze nu redelijk klopt: misdaad, geld, entertainment, nieuws en cultuur. Het is alleen de uitwerking die in sommige gevallen beter verdient. Het ontbeert af en toe wat diepgang. De volgende stap wordt dat er niet twee goede artikelen per week in staan, maar vier. Als je een weekblad hebt waar vier goede artikelen in staan, ben je echt een topblad. De meeste bladen zitten op nul of één.’

‘Ik denk dat het wisselt tussen de twee en drie per week. Tegelijkertijd vind ik het zelf wel aardig als er af en toe een ontzettend waardeloos artikel in staat. Ik zeg altijd dat er in een tijdschrift minimaal één 9 moet staan, en één 2. Dat steekt lekker tegen elkaar af.’

‘Nee, dan wordt het saai. Af en toe een twee maakt een blad bespreekwaardiger. Bladen gaan ten onder aan zeven minnen.

Maar om terug te komen op die goede schrijvers; die komen er zeker. Daar ben ik van overtuigd.’

‘Iedereen weet dat we ons onsterfelijk kunnen maken door het blad weer boven alle vormen van kritiek te verheffen. Dat maakt de sfeer nu al automatisch goed. Maar het blijft een feit dat alle mannenbladen in tijden van ultieme oorlog verkeren; je vecht voor de gunst van een groep die steeds minder leest. Het sterft uit, hoe lullig dat ook is.

Dat is ook wel weer het spannende ervan: als je het redt, dan kun je ook echt wat. Het zou mijn eigendunk ontzettend goed doen als Nieuwe Revu volgend jaar een half miljoen winst maakt. Ik vind het leuk om voor iets te vechten wat niet bij voorbaat een gewonnen wedstrijd is. In 2008 ging het megagoed bij Panorama: saai jaar dat het was!’

‘Nieuwe Revu staat op geen enkele manier in de verkoop. Sanoma heeft daar ook nooit een poging toe gedaan. Zelf dring ik er iedere week op aan om zowel Nieuwe Revu als Panorama in de verkoop te zetten. Ik ben niet zo graag twee kleine vissen in een hele grote vijver. Een uitgeverij waarvan ik denk dat deze titels zich erg thuis zouden voelen, is Veronica. Daar zit wel een logica in niet? Raar dat die hier niet veel actiever aan de poort kloppen.’


——-

Bekijk meer van

Tip de redactie

Logo Publeaks Wil je Villamedia tippen, maar is dat te gevoelig voor een gewone mail? Villamedia is aangesloten bij Publeaks, het platform waarmee je veilig en volledig anoniem materiaal met de redactie kunt delen: publeaks.nl/villamedia

Praat mee

Colofon

Villamedia is een uitgave van Villamedia Uitgeverij BV

Uitgever

Dolf Rogmans

Postadres

Villamedia Uitgeverij BV
Postbus 75997
1070 AZ Amsterdam

Bezoekadres

Johannes Vermeerstraat 22
1071 DR Amsterdam

Factuurgegevens

Villamedia Uitgeverij BV
Johannes Vermeerstraat 22
1071 DR Amsterdam

Contact

redactie@villamedia.nl

Redactie (tips?)

Chris Helt, hoofdredacteur

Marjolein Slats, adjunct-hoofdredacteur

Linda Nab, redacteur

Lars Pasveer, redacteur

Trudy Brandenburg-Van de Ven, redacteur

Rutger de Quay, redacteur

Nick Kivits, redacteur

Sales

Sofia van Wijk

Emiel Smit

Teddy van der Laan

Webbeheer

Marc Willemsen

Vacatures & advertenties

vacatures@villamedia.nl

Bereik

Villamedia trekt maandelijks gemiddeld 120.000 unieke bezoekers. De bezoekers genereren momenteel zo’n 800.000 pageviews.

Rechten

Villamedia heeft zich ingespannen om alle rechthebbenden van beelden en teksten te achterhalen. Meen je rechten te kunnen doen gelden, dan kun je je bij ons melden.