Beginnersfouten
Daar prijken ze op de werk en geld-pagina van nrc.next. Zakelijk leider Paul de Water en zijn hoofdredacteur Jim Jansen vertellen over hun fusieblad Folia Magazine, ontstaan uit universiteitsblad Folia en hogeschooltijdschrift Havana. Pas geleden boorden ze mij een mooie redactiefunctie door de neus.
Ik staar naar de foto. De mannen liggen in een nonchalante houding, met hun grote lijven onderuitgezakt. De Water met een voet op de salontafel. Daarboven een voorzichtige grijns; alsof hij zojuist een grap maakte die maar net door de beugel kon. Vanuit zijn ooghoeken peilt hij de reacties: kan het wel?
Jansen heeft zijn beide benen op het tafeltje gelegd. Hij lacht ook, niet grijnzend, maar uitbundig, als iemand die uit loyaliteit te hard meelacht. Het beeld sluit naadloos aan bij de indruk die ik op mijn sollicitatiegesprek had. Beide mannen onderuitgezakt. De Water blafte mij wat semi-kritische vragen toe. Hoe zou ik ’s nachts mijn woning in Utrecht bereiken na een avond overwerken op de redactie? ‘Met de nachttrein en de fiets’, zo luidde mijn eenvoudige antwoord. En hoe ik als WO’er HBO’ers zou benaderen. ‘Binnenlopen bij de hogeschool’. Hoe moeilijk kon het zijn, zo’n sollicitatiegesprek. Kat in het bakkie, of toch niet?
Ik herinner me dat Jansen me na het gesprek naar buiten begeleidde. Hij vroeg of ik zijn opiniestuk in de Volkskrant had gelezen, over de onkunde van HBO -studenten om een fatsoenlijke sollicitatiebrief te schrijven. ‘Ze schreven niet eens een adresregel boven de online geüploade brief, belachelijk.’ Dus had hij geen HBO’ers op gesprek uitgenodigd. Ik had ook geen adresregel boven mijn per e- mail verstuurde brief. Een week later mocht ik opnieuw op gesprek komen. De Water vroeg om meer artikelsuggesties – naast de vijf die ik al op had geschreven, de twee die ik als praktische opdracht had uitgewerkt, en het voorstel dat ik mondeling deed. Later berichtte hij me dat een ander meer ideeën en meer ervaring had.
Ik roep mijn afdwalende gedachten terug naar het interview in nrc.next. De eerste quote van De Water in het artikel over het gefuseerde universiteitsblad luidt: ‘Met een seksrubriek!’. Het is een goede binnenkomer. Deze week over een stagiaire die het met een 70-jarige heeft gedaan. Ik ervaar een lichte walging. Het maakt wat los, dat is waar. Ik probeer me mijn eigen ideeënlijst voor de geest te halen en moet toegeven dat ik die mate van diepgang niet kan evenaren. Ook Jansen wordt geciteerd: ‘we hadden vorig jaar een redacteur die twintig koppen Nespresso op een dag dronk. (...) Die is ontslagen’.
De mannen hebben vast in mijn cv gelezen dat ik jarenlang als barrista bijbeunde. Ik ben ontmaskerd als koffieliefhebber. Klaarblijkelijk heb ik alle mogelijke beginnersfouten gemaakt: het negeren van ouderwetse briefetiquette, seksloze ideeën, of een kop koffie kan je de nek kosten.
De competitie is moordend.
Praat mee
7 reacties
Joris van Velzen, 20 oktober 2011, 01:46
Zelden zo’n cynische column gelezen. En het ergste is: je hebt gelijk, Julia. Dat dergelijke leerling-hoofdredacteuren en leerling-zakelijk leiders toegang hebben tot het journalistieke métier zegt helaas ook iets over de journalistiek, die een podium biedt aan dergelijke types (ook De Journalist, waar Jansen nota bene een weekboek mocht bijhouden over zijn nieuwe blad). Of misschien moeten we het Folia Magazine maar niet tot de journalistiek rekenen. Ik zou zeggen: wees blij dat je niet bent aangenomen.
Olivier, 21 oktober 2011, 09:26
Tsja, zielig dat je niet bent aangenomen, maar het zal je helaas vaker gebeuren dat je een baan niet krijgt. Maar om daar dan een hele column aan te laten wijden redactie???
Overigens ter troost. Die flutblaadjes leest toch geen student? Het zijn gewoon subsidiefuikjes waar derderangs types zich een paar jaar kunnen volvreten zonder veel uit te voeren. Als er toch moet worden geschrapt op hoger onderwijs lijkt dit me een van de eerste geheel pijnloze opties. Geen student die er om maalt.
Joris van Velzen, 21 oktober 2011, 11:55
@Olivier. Ja,het lijkt me dat je gelijk hebt. Die mannen van het Folia Magazine lijken me vet veertig- of zelfs vijftig plus. Niet echt een leeftijd die affiniteit heeft met studenten. Lijken me inderdaad derderangs types die flutblaadjes maken.
Julia, 23 oktober 2011, 23:06
Beste Olivier,
Zoals onafhankelijk journalistiek in de maatschappij een belangrijk (controle/debat)functie heeft, zou universiteitsjournalistiek die in de academische wereld kunnen hebben.
In de volgende link, overigens mede geschreven door Jim Jansen, vind je een opiniestuk waarin het belang van universiteitsbladen wordt beschreven. http://universonline.nl/2011/06/01/opinie-het-belang-van-universiteitsbladen/
Terwijl in verschillende steden wordt gestreden om de onafhankelijke universiteitsjournalistiek te behouden, uit Folia zich trots op een lifestyle blad met nieuwe seksrubriek. Zonde.
Maarten M, 25 oktober 2011, 15:23
Een blaadje als Folia heeft zijn functie als onafhankelijk en kritisch universiteitsblad al lang geleden verloren. Al jaren geen kritisch woord meer over de universiteit.
Wat overblijft is plat entertainment, en dat terwijl de schandalen voor het oprapen liggen.
En het zal je misschien verbazen, maar de gemiddelde uva-student smult ervan.
Olivier, 25 oktober 2011, 16:32
@Julia… Je verwoordt een prachtig ideaal, maar ik denk net als de vorige reageerder dat er in de praktijk weinig van terecht komt. Dit soort blaadjes worden betaald door de onderwijsinstelling. En waarom zou die betalen om zichzelf te laten bekritiseren? Zeker bestuurders hebben lange tenen en grote ego’s en laten zich daarom niet graag de les nemen.
Nog los daarvan; ik denk dat de meerderheid van de studenten het echt geen donder interesseert wat er precies op hun instelling gebeurt. Zolang ze hun puntjes maar kunnen pakken en tussen de bedrijven door lekker kunnen bier drinken. De tijd van grote idealen op de universiteit is al lang voorbij.
Julia, 3 november 2011, 13:43
Toch denk ik dat de classificatie flutblaadje niet voor alle universiteitsbladen opgaat. Vox (Nijmegen) en Erasmus Magazine (Rotterdam) spreken bijvoorbeeld nog steeds het ideaal uit van kritische en onafhankelijke journalistiek. Erasmus Magazine is (hoewel heel toegankelijk/populair geschreven) geen plat entertainment te noemen. Ze snijden goede onderwerpen aan. Vox heb ik nooit gelezen, maar het haalde vorige week de landelijke dagbladen met een enquete over fraude.
Overigens is het punt van Olivier waar, zoals ook in dat opiniestuk wordt genoemd. Wie betaalt bepaalt uiteindelijk.