AutoWeek wint van staat
Justitie eiste in 2002 foto’s op die AutoWeek liet maken bij een reportage over illegale straatraces. Een van de afgebeelde auto’s zou weken eerder betrokken zijn geweest bij een ramkraak. Die beslaglegging was ongeoorloofd, oordeelt het EHRM nu. ‘Een hoogtepunt’, zegt hoofdredacteur Tonie Broekhuijsen.
‘Jij ook gefeliciteerd. Als journalisten hebben we hier natuurlijk allemaal wat aan. De jurist Geoffrey Robertson schetste vorige week het belang van het vonnis in The Guardian, de Britse krant die behoort tot een van de 38 organisaties die de steunbetuiging voor onze zaak hebben getekend.“It sets a high benchmark for protection of journalistic materials and will force police and prosecutors across Europe, from Russia to France, to change their practices.” Dat hebben we toch maar in werking gezet.’
‘Op last van de Officier van Justitie dienden we de CD-rom met ruw fotomateriaal af te geven bij de politie. Wij lieten weten dat we daar niet aan konden beginnen, omdat we met de organisatoren van de straatrace hadden afgesproken dat de mensen op de foto’s onherkenbaar zouden blijven. De officier dreigde daarop Sanoma Uitgevers voor een heel weekend plat te leggen – het beruchte weekend van de bruiloft van Willem-Alexander en Máxima. Dat is voor bladen als Story natuurlijk niet fijn.’
‘Ze dreigden me een weekend lang in de Bijlmerbajes te gooien, maar ik heb gelukkig nooit de binnenkant van een cel gezien. Wel ben ik ’s avonds laat gearresteerd en vastgehouden. Merkwaardig genoeg op de redactie van Playboy, omdat het daar op dat moment rustiger was dan op mijn eigen redactie. Ik heb daar toen wel om moeten lachen: wie kan er zeggen ooit te zijn gearresteerd op de redactie van Playboy?
Uiteindelijk heeft de directie van Sanoma de CD-rom met foto’s op advies van onze advocaat afgegeven – onder protest – en is meteen begonnen met procederen.
De ramkraak is overigens nooit opgelost. De foto’s hebben dus niet eens bijgedragen aan een veroordeling.’
‘We vinden het belangrijk dat journalisten gewoon hun werk kunnen doen in dit land. Dat was voor Sanoma de drijfveer om te procederen tot aan de Hoge Raad, en samen met de Nederlandse Vereniging van Journalisten en het Persvrijheidsfonds tot aan het EHRM. De uitspraak is een enorme opluchting, een hoogtepunt. We hebben hier vorige week een flesje champagne laten knallen.’
‘Je verwacht dat een uitspraak die zoveel implicaties heeft voor de journalistiek, als een overwinning wordt opgepakt. We hebben het over een principe-uitspraak waarbij het recht op bronbescherming verstevigd is in Europa. Een uit de hand gelopen woordenwisseling tussen twee kemphaantjes verbleekt daar toch bij als luchthartig amusement? Maar blijkbaar niet. Dat stelt me teleur, ja.’
‘In het geheel niet. En de 35.000 euro vergoeding die de staat Sanoma moet betalen, is ook een doekje voor het bloeden en staat niet in verhouding tot de gemaakte kosten. Maar uiteindelijk gaat het daar ook helemaal niet om. We hebben het gevoel dat er recht is gedaan.’
——-
Praat mee