Iedereen weet van de studentenrellen van mei 1968, niet iedereen weet dat hier een militante culturele beweging bij betrokken was: de Situationiste Internationale (SI). Mei 1968 was een triomf voor de SI, die al jaren pleitte voor cultureel radicalisme en ontregeling van de maatschappij. Na een telegram aan Beijing en Moskou dat de revolutie pas klaar zou zijn als de laatste bureaucraat was opgehangen aan de darmen van de laatste kapitalist, spreidde het studentenoproer zich uit over Europa. Dit alles tot grote vreugde van Guy Debord, een geweldminnende filosoof die op bijna sektarische wijze vijftien jaar de activistische SI aanstuurde. Had hij nog geleefd, dan zou hij de situationistische overzichtstentoonstelling nu in het Centraal Museum ongetwijfeld boycotten.
Toen een journalist Debord ooit tijdens een persconferentie vroeg ‘Wat is het Situationisme?’, antwoordde deze ‘We zijn hier niet gekomen om kutvragen te beantwoorden’ en beëindigde de bijeenkomst. De door hem gehate spektakelmaatschappij werd gevormd door rolclichés uit de reclame, politieke ideologieën, kritieken, en vooral media. Deze waren er volgens hem samen verantwoordelijk voor dat mensen toeschouwers van hun eigen leven waren geworden. Want, zo zei hij, met het spektakel dat ze zagen in de media compenseerden de verveling in hun eigen leven.
Lees verder: http://www.sandrasmets.nl/20e_eeuw/situationisme.htm