Scriptieprijs De Journalist/Villamedia
De winnaars 2001 – 2010
2001-2002 – <a>Michelle van Waveren</a> (doctoraal scriptie UVA): ‘Verbaal haantjesgedrag. Opzettelijk gezichtsbedreigende vraagstrategieën in harde politieke interviews’.
2003 – <a>Merijn Henfling</a> (doctoraal scriptie RU Groningen): ‘Wim is weg’, onderzoek naar de berichtgeving over zedendelicten in De Telegraaf en NRC Handelsblad, 1955-2000)
2003 – <a>Mieke Fiers</a> (SvJ, Utrecht): scriptie over fictie in journalistiek.
2004 – <a>Maaike Floor</a> (doctoraalscriptie RU Groningen): ‘Radio met ogen’ over de pioniersjaren van de televisie.
2004 – <a>Mirjam van den Berg</a> (SvJ Utrecht, ex-aequo), ‘Foei af! kwispelen en blaffen’, over ‘poedels en waakhonden’ in de journalistiek.
2004 – <a>Marloes Kater</a> (CH Windesheim, Zwolle, ex-aequo): scriptie over Multiculturele Televisie Nederland.
2005 – <a>Jan Lepeltak</a> (doctoraalscriptie UVA): ‘Tempo After Five Years Of Reformasi’ Press Freedom, Democracy and Political Networks in Indonesia’.
2005 – <a>Jacco van Maldegem</a> (Fontys Hogeschool, Tilburg): ‘Uit nood geboren: het nut van regionale katernen bij landelijke dagbladen’.
2006 – <a>Ivo Barends</a>
2006 – <a>Cyntha van Gorp</a>
2007 – <a>Kasper Verkaik</a> (UVA ):‘The Media’s lessons from Iraq’.
2007 – <a>David Slager</a> (CH Ede): ‘Stop de Peilingen?’.
2008 – <a>Klaske Tameling</a> (RU Groningen): ‘Mediaconvergentie binnen NOS Nieuws’.
2008 – <a>Geertje Röling</a> (kunstacademie AKV|St Joost, Breda, ex-aequo): ‘Restyling van kranten’.
2008 – <a>Juditte Aangeenbrug</a> (CH Ede, ex-aequo): ‘scriptie.next’.
2009 – <a>Tamara Slief</a> (RU Groningen):‘Economische journalistiek en het gebruik van frames’.
2009 – <a>Fatima Akgul</a> (Fontys Hogeschool, Tilburg, ex-aequo): ‘Hoe bericht de NOS over de multiculturele samenleving?’
2009 – <a>Karin de Geest</a> (CH Ede, ex-aequo): ‘Straathond van de democratie? Neemt de parlementaire pers haar verantwoordelijkheid?’
2010 – <a>Alwin Kuiken</a> (UVA, masterscriptie); ‘Regionale, politieke verslaggeving van de geschreven pers. De gemeenteraadsvergadering en schrijvende journalisten’
2010 – <a>Anne Woltersom</a> en <a>Driekus van de Ven</a> (Fontys Hogeschool Tilburg): ‘Hoe de griep won van de koorts. Mexicaanse griep versus Q-koorts’.
2001-2002 – Michelle van Waveren (doctoraal scriptie UVA, ‘Verbaal haantjesgedrag. Opzettelijk gezichtsbedreigende vraagstrategieën in harde politieke interviews’) publiceerde in 2004 ‘Interviewen – onthullend, respectvol’, dat nog steeds op de opleidingen wordt voorgeschreven. Werkte vóór haar universitaire studie bij Wegener, ging later de communicatiekant op. Verbleef een tijd in de VS, werkt nu bij Sabel Communicatie (http://www.sabelcommunicatie.nl/michelle) en geeft daarnaast workshops interviewen.
Haar scriptie, waarover ze zegt dat deze zowel een periode afsloot als het begin van een nieuwe periode markeerde, kreeg destijds veel media-aandacht en leidde dus tot een boek, dat opnieuw de aandacht trok en nog steeds op de opleidingen wordt gebruikt. Toch kwam het boek tot stand omdat ze door werkvergunningproblemen niet ‘echt’ kon werken in de Verenigde Staten waar, waar ze met haar man verbleef. In die tijd was ze ‘heel erg aan het navelstaren’: wat wil ik nu echt? Uiteindelijk koos ze definitief voor de communicatie en keerde niet terug naar de journalistiek, haar vak voordat ze aan haar universitaire studie begon. Toch blijft Van Waveren geïnteresseerd (en deels ook actief) in alles wat met interviews en (groeps-)gesprekken in het algemeen te maken heeft. Op de lange duur ziet ze zichzelf nog wel eens debatten leiden.
2003 – Merijn Henfling (doctoraal scriptie RU Groningen, ‘Wim is weg’, onderzoek naar de berichtgeving over zedendelicten in De Telegraaf en NRC Handelsblad, 1955-2000) was toen hij de scriptieprijs kreeg al hoofdredacteur van Expreszo en tegelijkertijd (freelance) theaterrecensent bij Het Parool. Na een jaar of drie, vier ging hij naar het CPJ. Het Parool ruilde hij in voor de Volkskrant. Na weer een paar jaar ging hij doceren aan de HvA, terwijl hij bleef freelancen. Toen Martine Kamsma overstapte van PS van de Week (zaterdagbijlage Het Parool) naar Hollands Diep, vroeg Barbara van Beukering of hij niet wilde solliciteren. Dat deed hij – en is nu dus chef PS van de Week.
Henfling benadrukt dat alleen zijn (onbezoldigd) hoofdredacteurschap van Expreszo, het blad voor homoseksuele jongeren, een ‘heel bewuste keuze’ was en dat voor het overige ‘dingen op mijn pad kwamen die bij mijn levensfase pasten’. Ook schuilt in elke journalist wel iets van een schoolmeester en een verhalenverteller, zegt hij over zijn tijd in het onderwijs. Misschien gaat hij ‘over 20, 25 jaar’ wel weer lesgeven… Hoe dan ook verliet hij het onderwijs niet omdat het niet meer beviel, maar omdat ‘de actieve journalistiek lonkte’.
Zijn huidige baan is hem dan ook op het lijf geschreven, hij ‘kan er alles in kwijt’. Henfling ziet zich zichzelf nu vooral als bladenmaker. ‘Wat nieuwsjournalistiek betreft, zitten er bij de krant mensen die beter zijn dan ik.’ Dat Parool-hoofdredacteur Barbara van Beukering over zijn schouder meekijkt, vindt hij ‘juist fijn’: ‘Ze is een van de beste bladenmakers van Nederland, ik kan altijd bij haar aankloppen met vragen. Ze heeft ook een ongelooflijk Amsterdams netwerk en komt met goeie suggesties. En als ik denk dat iets een leuk verhaal oplevert terwijl zij dat niet ziet zitten, ben ik eigenwijs genoeg om het toch te doen.’
2003 – <a>Mieke Fiers</a>Mieke Fiers (SvJ, Utrecht, scriptie over fictie in journalistiek) werd redacteur bij Univers, blad van Universiteit Tilburg. Geen actuele gegevens.
2004 – <a>Maaike Floor</a> Maaike Floor (doctoraalscriptie RU Groningen, ‘Radio met ogen’ over de pioniersjaren van de televisie). Henflings studievriendin Maaike Floor was al aangenomen bij de Gazet van Antwerpen toen ze de scriptieprijs won. Na een stage en het vervangen van een zwangere redactrice bij Het Parool, die andere lokale krant, had ze de stap gewaagd. ‘Waarom zou ik het niet gewoon proberen?’ Nee, ze wist toen nog niet erg veel van Antwerpen, maar dat gold ook voor Amsterdam toen ze, afkomstig uit Utrecht en na haar studie in Groningen, bij Het Parool begon. Op een terras op het Antwerpse Koningin Astridplein praat ze vol enthousiasme over haar werk: ‘Op een stadsredactie leer je een stad goed kennen. Ik kom op plekken waar anderen niet komen, ik fiets elke dag de stad door. Het werk als verslaggever op de stadsredactie is heel afwisselend: er is een overlap met kunst en cultuur, met rechtbankverslaggeving, met buitenland.’ Haar werk leidde haar van de Antwerpse haven naar de Amsterdamse wallen en Bangladesh. Van het koninklijk paleis in Brussel tot een multicultiwijk met drugsproblemen in Antwerpen-Noord. Van de Opelfabriek tot de psychiatrische afdeling in de gevangenis. Voorlopig heeft Floor het erg naar haar zin bij de Gazet.
2004 <a>– </a>Mirjam van den Berg (SvJ Utrecht, ex-aequo, ‘Foei af! kwispelen en blaffen’, over ‘poedels en waakhonden’ in de journalistiek) behaalde in 2002 al een BA aan het Centre de formation des journalistes in Parijs. Nog weer eerder liep ze stages en maakte ze studiereizen in diverse landen. Een paar maanden nadat ze de scriptieprijs won, vertrok ze naar Cardiff (Wales), voor een master European Media and Politics (2007). Nadien werkte ze voor Oxfam Novib en Artsen zonder Grenzen, heel bewust als onderdeel van haar vorming, ‘om zelf te ervaren hoe dingen zijn’. Later trad Van den Berg toe tot de Afrika-redactie van de Wereldomroep. Ze werkt er ‘vooral voor internet, multimediaal’. Van den Berg zag ‘al snel de meerwaarde in van fotografie’, ze fotografeert ook al ‘heel lang’ en volgt daar nu een vakopleiding in aan de Fotoacademie. Naast haar werk bij de Wereldomroep werkt ze ook als zelfstandig fotograaf en specialiseert zich in ‘photosounds’, foto’s met audio op de achtergrond: ‘In de stem zit de emotie. Maar ik probeer het verhaal zo goed mogelijk te vertellen zonder op de voorgrond te treden.’
2004 – Marloes Kater (CH Windesheim, Zwolle, ex-aequo, scriptie over Multiculturele Televisie Nederland), communicatiespecialist en copywriter, eigen bedrijf.
2005 – Jan Lepeltak (doctoraalscriptie UVA, ‘Tempo After Five Years Of Reformasi’ Press Freedom, Democracy and Political Networks in Indonesia) zat al in Jakarta toen de prijs werd toegekend en uitgereikt – zijn vader en zusje namen de prijs voor hem in ontvangst. Eerder had hij stage gelopen bij het blad Tempo – daar ging zijn scriptie ook over. En nog weer eerder was hij met vakantie in Indonesië geweest, en voor het land gevallen. Inmiddels is hij er getrouwd, en correspondent in Jakarta voor een aantal media, waaronder de GPD, Elsevier was en Concord Review. En hij blogt. Uiteraard, ‘dat is je visitekaartje’. Financieel was het vooral in het begin een zwaar bestaan, geeft hij toe, al redt hij het nu wel. Indonesië is een interessant en mooi land, met vriendelijke mensen. Wel is het in de loop der jaren heel erg veranderd, zegt hij, heel erg multimediaal geworden; het behoort nu bij de top drie van Facebook-gebruikers, wie had dat gedacht? De scriptieprijs? Dat was een goede start, het staat goed op je cv, en het is iets om met trots over te vertellen. Zijn advies aan jonge journalisten? Trek de wereld in, , durf naar andere meningen te luisteren, wees niet bang om nieuwe dingen, nieuwe talen te leren.
2005 – Jacco van Maldegem (Fontys Hogeschool, Tilburg, ‘Uit nood geboren: het nut van regionale katernen bij landelijke dagbladen’) deed een master economie aan de Universiteit Tilburg en een vervolgopleiding aan de Erasmus in Rotterdam. Sinds september is hij 2008 beleidsmedewerker bij het ministerie van Economische Zaken, Landbouw en Innovatie op de directie Algemene Economische Politiek.
2006 – Ivo Barends (masterscriptie RU Groningen, ‘Van “vrome wensch” tot “fundamentele voorwaarde”. Geschiedenis van het journalistiek verschoningsrecht in Nederland’). Zijn onderwerp, het verschoningsrecht, was in die dagen nogal eens in het nieuws. ‘Ik had mazzel,’ zegt hij nu. Een paar maanden nadat hij de scriptieprijs won, werden Telegraafjournalisten Joost de Haas en Bart Mos drie dagen gegijzeld omdat ze hun bronnen niet wilde prijsgeven. Daarna moesten ze op last van het Gerechtshof worden vrijgelaten. Amper een jaar later deed het Europese Hof voor de Rechten van de Mens een uitspraak in de zaak-Voskuil. ‘En steeds kwamen collega’s bij mij als “deskundige”,’ lacht Barends nu. In zijn scriptie pleit hij voor wetgeving – daar was journalistieke wereld het toen niet mee eens. Daar is verandering in gekomen en nu is er een wetgeving in de maak. ‘Dus mijn scriptie is een beetje achterhaald,’ concludeert hij bescheiden – of ja, misschien ook had zijn stelling juist een voorspellende waarde of heeft hij zelfs bijgedragen aan de veranderde mentaliteit.
Barends werkte destijds op de redactie van de Staatscourant en maakte de overstap naar Trouw een jaar later, waar hij begon als (rechtbank-)verslaggever, Nu werkt hij er als eindredacteur. ‘Veel collega’s blijven liever verslaggever, maar ik vind het juist leuk.’
2006 – Cyntha van Gorp (Fontys Hogeschool Tilburg, ‘De Eerste Kamer en de parlementaire pers. Ready to fall in love?’) begon na de Fontys-opleiding in Tilburg aan een master criminologie, maar toen ze een heftige oogontsteking kreeg en in het donker de tijd had om na te denken, besefte ze dat ze toch de journalistiek in wilde. Ze kon terecht bij De Gelderlander en de Caribische redactie van de Wereldomroep, maar toen er een vacature kwam op de Haagse redactie van Trouw – waar ze stage had gelopen – greep ze die kans met twee handen aan. Parlementair journalist was wat ze altijd had willen worden. Niet toevallig koos ze ook het parlement – in het bijzonder de Eerste Kamer – als onderwerp van haar scriptie. Juist omdat de Eerste Kamer maar weinig aandacht krijgt in de pers – wat Van Gorp ook aantoonde – kreeg haar scriptie aardig wat mediabelangstelling. Destijds had Van Gorp ook de ambitie om boeken te schrijven, in het bijzonder thrillers. Hoe zit dat nu? Ze heeft ‘nog steeds heel veel ambities’ op dat gebied en schrijft ook, maar is er nog niet in geslaagd – mede door tijdgebrek – een heel boek af te maken. Maar ze bezweert: op een dag gaat er een boek komen.
Opmerkelijk: nog voordat ze afgestudeerd was, figureerde zij (in nummer 2006-11 van De Journalist) als rolmodel in de gelijknamige rubriek jubeld door oude rot in het vak Toof Brader. Niet slecht voor een 23-jarige student journalistiek. Tegen het eind van haar studie journalistiek vroeg zij Brader om zijn mening over haar scriptieonderwerp. Hij zag er niet zoveel in. Van Gorp ging er toch mee door en slaagde met vlag en wimpel.
2007 – <a>Kasper Verkaik</a> Kasper Verkaik (UVA , masterscriptie‘The Media’s lessons from Iraq’) maakte voor VPRO drie documentaires in VS, studeert nu af (master) aan Filmacademie. Destijds moest Verkaik door zijn docenten (Jaap van Ginneken en Nico Haasbroek) worden aangespoord om zijn scriptie in te sturen. Ten tijde van de uitreiking was hij al naar de VS vertrokken. Hij maakte daar, tijdens de aanloop naar de presidentsverkiezingen, een documentaire voor de VPRO, ‘Dear Oprah’ (http://bit.ly/qs3kLq). Vervolgens maakte hij nog twee documentaires (voor Tegenlicht, VPRO), ‘De Stem van Generatie Obama’ (http://bit.ly/nqbchc) en ‘Doorstart Detroit’ (http://bit.ly/ojxvYf). Daarna begon hij een nieuwe masterstudie aan de filmacademie in Amsterdam, waar hij nu afstudeert. Filmen is wat hij wil gaan doen, zowel documentaires als fictie – een beetje tot spijt van zijn vroegere scriptiebegeleider, die hem graag voor de academische wereld had behouden.
2007 – <a>David Slager</a> David Slager (CH Ede, ‘Stop de Peilingen?’) eerst als freelancer, daarna als redacteur bij een huis-aan-huis-krant in Dordrecht, de Stem van Dordt. Ook was hij oprichter en moderator/redacteur van religie.blog.nl – totdat zijn werk in Dordrecht al zijn tijd opeiste. Zo’n drie jaar geleden kon hij als redacteur bij de EO komen. Eerst bij Netwerk, daarbij bij Uitgesproken, binnenkort bij De Vijfde Dag, afwisselend gepresenteerd door Tijs van den Brink en Andries Knevel. Oorspronkelijk richtte Slager zich meer op geschreven journalistiek, maar ‘toen ik deze baan voorbij zag komen, twijfelde ik niet. Tenslotte is het medium ook maar een middel, qua inhoud ben ik gewoon bezig met nieuws.’ Al was het in het begin best wennen. De redactie is een ‘mooie mix van jong en oud, er zit ook ervaring.’ Nadat hij de Scriptieprijs kreeg, werd hij gevraagd door een opiniepeilingbureau om daar te komen werken. Dat heeft hij toch maar niet gedaan. Een discussie met Maurice de Hond op de radio vloeide ook nog voort uit de bekendheid die de prijs hem tijdelijk opleverde. ‘En bij het werk zoeken is het toch wel een kleine pre.’ Hij heeft niet van peilingen zijn specialisme gemaakt, ‘al houd je de interesse voor peilingen natuurlijk wel. Met de verkiezingen zit je er weer bovenop.’
2008 – Klaske Tameling (RU Groningen, ‘Mediaconvergentie binnen NOS Nieuws’) werkte na haar scriptie bij BNN (Today) en is nu bezig met haar proefschrift over mediaconvergentie, crossmediale journalistiek, multimediabeleid, dat in 2014 af moet zijn en ‘redelijk in lijn’ is met haar scriptie. Het behelst ‘etnografische’ onderzoeken bij drie media, de Volkskrant (net afgerond), het FD (begint in oktober) en de NOS (volgend jaar), over de wijze waarop hun multimediabeleid gestalte krijgt en zich ontwikkelt.
Juist omdat dit onderwerp zo verwant is aan Tamelings masterscriptie vroeg Marcel Broersma – met Marc Chavannes één van de promotoren – haar te solliciteren naar deze aio-baan, tot stand gekomen dankzij een subsidie van het Stimuleringsfonds. Ze moest er wel even over nadenken. Het betekende een behoorlijke carrièreswitch. Tot dan werkte ze tot wederzijdse tevredenheid voor het radioprogramma BNN Today (http://sites.bnn.nl/page/bnntoday). Maar hier in Groningen, waar ze ook haar master deed, kwam ze in ‘een redelijk gespreid bedje’: Alle contacten waren al gelegd, ze hoefde bij wijze van spreken alleen nog maar bij de hoofdredacteuren langs – al zijn die inmiddels alle drie weer door een ander opgevolgd. Het scheelt, vindt ze, dat ze zelf op een redactie heeft gewerkt: die combinatie journalist/wetenschapper helpt bij de contacten. En dat ze niet alleen maar ‘in de boeken zit’ is mooi meegenomen. ‘Ik hoop dat ik ook een bijdrage kan leveren aan de journalistieke praktijk.’ Het voelt nu als tussen twee werelden in zitten. ‘Tot nu toe is alles redelijk op mijn pad gekomen door de juiste keuzes te maken.’
2008 – <a>Geertje Röling </a> Geertje Röling (kunstacademie AKV|St Joost, Breda – ‘Restyling van kranten’) werkt sinds 2008 als grafisch ontwerper op een ontwerpbureau in Den Bosch. Ze ontwerpt boeken, campagnes, websites, affiches en dergelijke. Naar aanleiding van de scriptieprijs kreeg ze destijds ook een aanbod om beeldredacteur te worden bij een grote Nederlandse krant. Toch koos ze voor een zelfstandig ontwerpbureau ‘omdat hier de opdrachten en opdrachtgevers veel diverser zijn’. De kunstacademie AKV|St Joost bracht Rölings scriptie ook in boekvorm uit.
2008 – <a>Juditte Aangeenbrug </a>Juditte Aangeenbrug (CH Ede, ‘scriptie.next’ over het succes van nrc.next) volgde een particuliere cursus schrijven en werkt nu bij RAI Langfords.
2009 – Tamara Slief (RU Groningen, masterscriptie ‘Economische journalistiek en het gebruik van frames’; Hoe de financiële crisis het eerste jaar werd gepresenteerd aan lezers van De Telegraaf en NRC Handelsblad’) was econoom voordat ze journalist werd. Ze liep stage bij NRC Handelsblad, is nu hoofdredacteur van Rendement, een economisch multimediaal magazine bestemd voor het MKB, waar ze, toen ze de scriptieprijs won, net begonnen was als coördinerend eindredacteur.
Voordat ze in Groningen een master journalistiek deed, had ze al verscheidene jaren ervaring als econoom, een vak dat haar onder andere in Nieuw-Zeeland bracht. Daar was het dat haar interesse voor de journalistiek gewekt werd, zozeer dat ze besloot zich bij te scholen. Ze beschouwt haar huidige baan als voor haar gemaakt: ‘Ik doe hier in feite hetzelfde als wat ik tijdens mijn stage bij NRC deed, alleen nu vertaald naar de ondernemer toe. Bij de krant keken we meer naar de politieke betekenis van een gebeurtenis, een economisch feit. Nu kijk ik naar wat het betekent voor de ondernemer.’
2009 – <a>Fatima Akgul </a> Fatima Akgul (Fontys Hogeschool, Tilburg, ‘Hoe bericht de NOS over de multiculturele samenleving?’, ex-aequo) kon na haar scriptie aan de slag als freelance verslaggever bij RTL. Dat doet ze nu niet meer, de afstand is haar te groot, ‘in verband met mijn dochtertje’. Weliswaar is ze nu ook weer 4 dagen in de week in Hilversum, ‘maar dat is tijdelijk’. Ze werkt voor het tv-programma De Halve Maan, wekelijkse talkshow van de NTR (http://dehalvemaan.ntr.nl). Daar gaat ze wel mee door, maar dan vanuit huis, want ze is nu bezig haar eigen bedrijf op te richten en als freelancer verder te gaan.
2009 – <a>Karin de Geest </a> Karin de Geest (CH Ede, ‘Straathond van de democratie? Neemt de parlementaire pers haar verantwoordelijkheid?’, ex-aequo) ging na haar scriptie politicologie studeren en bereidt zich voor om stage te gaan lopen bij de persvoorlichting van de CU-fractie in de Tweede Kamer. Veel journalistiek werk heeft ze nog niet verricht, ‘alleen naast mijn studie heb ik wat geschreven.’ Of ze mediareacties kreeg nadat ze de prijs had gewonnen? ‘Mijn school had een persbericht rondgestuurd, en er hebben wel een paar media gereageerd. Oja, en een student vertelde me eens dat hij mijn scriptie gebruikt had.’ Ze vindt het ‘lastig om te weten wat ik ga doen’: het moet wel te maken hebben met zowel journalistiek als politiek, maar het ligt er aan wat zich aandient.
2010 – Alwin Kuiken (UVA, masterscriptie ‘Regionale, politieke verslaggeving van de geschreven pers. De gemeenteraadsvergadering en schrijvende journalisten’) werkte al bij Trouw toen hij de prijs kreeg en werkt daar nog. Hij moest afgestudeerd zijn om deze ‘Plasterk-baan’ te kunnen krijgen, en kreeg één maand respijt nadat hij in principe was aangenomen. ‘Ik moest op een maandag beginnen, en had op zondagavond mijn scriptie ingeleverd.’ Dankzij een eerdere stage bij Trouw kon hij voor zijn masteronderzoek gemeentegriffiers benaderen via de krant, ‘dat hielp’. Toen Kuiken de scriptieprijs won, trok zijn chef de champagne open – Kuiken wist toen nog niet eens dat zijn collega’s Cyntha van Grop en Ivo Barends de prijs al eens gewonnen hadden. Nadat hij de prijs gewonnen had, werd hij opgebeld door een aantal journalisten en ‘onder anderen door een jongen van Folia, die had zijn huiswerk totaal niet gedaan, zelfs niet een beetje, en zelfs niet nadat ik hem gezegd had een week later maar eens terug te bellen. Hij had geen idee waar mijn scriptie over ging. Hij maakte een nogal venijnige opmerking dat ik toch wel veel geluk had dat hij deze baan had gekregen – waarop ik bedacht dat, als die jongen beter zijn best zou doen, hij misschien ook wel zo’n baan zou kunnen krijgen…’ Zijn ambities? Kuiken is voorlopig heel tevreden met werk dat hij nu doet, ‘nieuws maken’. ‘Ik hoop op een vast contract.’
2010 – Anne Woltersom en Driekus van de Ven (Fontys Hogeschool Tilburg, ‘Hoe de griep won van de koorts. Mexicaanse griep versus Q-koorts’). Woltersom werkt als freelancer, heeft haar eerdere plannen voor een studie sociologie voorlopig in de ijskast gezet. ‘Ik wilde aan de slag.’
Van de Ven is aan een studie politicologie begonnen, sloot de premaster met succes af, begint nu – in september 2011 – aan een master Internationale Betrekkingen. De drie prijswinnaars van 2010 proberen het onderling contact in stand te houden.
Twee prijswinnaars konden we niet bereiken: Mieke Fiers (2003, HBO) en Marloes Kater (2004 HBO, ex-aequo met Mirjam van den Berg). Het eerste jaar (2001-2002) weigerde de jury in de hbo-categorie een scriptie te bekronen vanwege de slechte kwaliteit van de inzendingen.
Bijlage:
scriptieprijswinnaarsoverzichtlangnieuw.pdf (323.94 KB)