Terug naar de haarvaten

De vrouw kijkt vertwijfeld. ‘De stadsredactie van het Noordhollands Dagblad’, herhaalt ze de vraag. ‘Zit die hier in Hoorn? Dat is nieuw voor mij. Ik heb geen flauw idee waar ze zitten. Misschien weten de dames binnen het’, zegt ze, terwijl ze wijst naar een schoenenwinkel. Wat de vrouw niet weet is dat de stadsredactie zich op loopafstand van nog geen vijf minuten bevindt. Het is de nieuwe locatie van de redactie. Na een aantal omzwervingen, waarvan de laatste op een bedrijventerrein, is de redactie weer terug aan de rand van het centrum in Hoorn. Een bewuste keuze die past binnen het beleid van de hoofdredactie om weer specifiek Hoorns nieuws te brengen. ‘Hyperlokaal, bijna op straatniveau’, aldus redacteur Jaap Stiemer.

Het nieuwe pand aan de Lambert Meliszweg – een voormalige Riagg kliniek – ruikt nog naar de vloerbedekking die net is gelegd. Ook andere plekken in het gebouw waar de regioredacties van het Dagblad voor West-Friesland en de Enkhuizer Courant gevestigd zijn, herinneren aan de verhuizing van nog geen drie maanden geleden. Zo hangt op een muur de interieurtekening waarop staat wiens bureau waar zou komen te staan. Even verderop hangt een kaart om de redacteuren te feliciteren met hun nieuwe ‘behuizing’. En sommige ramen zijn beplakt met kranten, in afwachting van de zonwering.

Jaap Stiemer (45) gaat zitten in de vergaderzaal. De stoelen zijn nog warm van de redactievergadering van die ochtend. ‘Ik werk al 23 jaar bij het Noordhollands Dagblad en heb in die tijd met de stadsredactie Hoorn al op vier verschillende locaties gewerkt. Toen ik hier net werkte zaten we op de Draafsingel, aan de rand van het centrum. Daarna verhuisden we naar een kantorengebied aan de Maelsonstraat. Die locatie was echt sfeerloos, je had echt het gevoel dat je buiten de stad zat. Vervolgens zijn we verhuisd naar de Nieuwe Steen. Daar zaten we vlakbij het politiebureau en het stadhuis, wat handig is als je daar vaak bent, maar zaten we nog verder aan de rand van de stad. Drie maanden geleden zijn we weer naar het centrum gegaan vanuit de gedachte dat we lokaler moesten gaan werken. Het idee om mensen weer specifiek Hoorns nieuws te bieden.’

Het is een discussie die op veel regionale redacties speelt. Blijf je zitten in je pand in de binnenstad met alle gebreken van dien, of verhuis je naar een van alle gemakken voorzien kantorenpand waar je wellicht de binding met de stad mist? Het is parkeerprobleem versus parkeerplaats. Eigen kantine of kaasboer om de hoek. Airconditioning tegenover zomerhitte en winterkou. Het is in de haarvaten van de stad zitten versus het financieel aantrekkelijke pand aan de rand van de stad. Veel redacties kozen de afgelopen jaren voor het bedrijventerrein met parkeerplaats, eigen kantine en airco. Want moet je in het centrum zitten om te weten wat er leeft in een stad? Bij het Noordhollands Dagblad beantwoorden ze die vraag dus met een ‘ja’.

‘Daarom heeft de hoofdredactie ons op een gegeven moment gevraagd om uit te kijken naar leegstaande gebouwen in de buurt van het centrum. Ik had dit pand gezien, dus eigenlijk is het mijn schuld dat we hier zitten’, zegt Stiemer lachend. ‘Zo ver ik weet zaten alle andere stadsredacties van het Noordhollands Dagblad al in het centrum van hun gebied. In Alkmaar zit de redactie bijvoorbeeld direct aan het Waagplein; als ze willen schrijven over de kaasmarkt hoeven ze niet eens meer het kantoor uit. Op dat punt waren wij een slechte uitzondering.’
‘Als iets groot nieuws is dan maakt het natuurlijk niet uit of je redactie binnen of buiten het stadscentrum zit’, vervolgt Stiemer, ‘groot nieuws bereikt je toch wel. Maar als je in het centrum zit dan heb je toch het gevoel dat je meer betrokken bent. Je hoort en ziet meer. Als ik ‘s ochtends van mijn huis naar werk fiets of ‘s middags naar de visboer ga, dan zie ik dingen die op een later moment een verhaal zouden kunnen opleveren. Het aantal spontane bezoeken van lezers aan de redactie is de afgelopen periode ook verdubbeld. Elke dag komt er wel iemand binnen. Dat is aan de ene kant soms lastig als je aan het werk bent, maar het hoort er aan de andere kant wel echt bij. Het heeft afgelopen week al geleid tot de opening van de krant.’

‘Natuurlijk was niet iedereen meteen blij met onze verhuizing. Onze vorige twee locaties – aan de rand van de stad – waren namelijk ideaal voor collega’s die verder weg woonden. Het voordeel daar was dat ze snel de stad uit konden, terwijl we hier snel de stad in kunnen. Van dat laatste merkt natuurlijk niet iedereen het voordeel, sommige collega’s zijn nu een kwartier langer onderweg, maar door het prachtige uitzicht stopte het gemopper snel.’ De grote ramen van de redactievloer kijken uit op het IJsselmeer dat schittert in de ochtendzon. ‘Ons nieuwe uitzicht is top’, verzucht een collega van Stiemer als hij langsloopt, ‘soms mijmer ik dat ik daar op een bootje zit’. ‘Qua uitzicht en plek hebben we een prachtige locatie’, vult Stiemer aan, ‘binnenkort gaan we zelfs barbecueën aan de overkant. Dat kun je niet doen op het parkeerterrein van het stadshuis. Nee, volgens mij heeft geen krantenredactie in Nederland zo’n plek.’

Deze reportage is - voor het speciale themanummer van Villamedia Magazine over rubrieken - geschreven in de stijl van de rubriek Hoek van Holland uit Elsevier.