Juniorconcurrent

‘Weet je wat het hilarische is’, zei ze, ‘toen ik begon met mijn studie journalistiek dacht ik: “Ach ik hoef me toch niet in te schrijven bij de sociale woningbouw, want als ik afgestudeerd ben, heb ik toch wel een baan. En koop ik een leuk huisje”.’ We waren inmiddels een dik jaar verder en van een baan in de journalistiek was nog steeds geen sprake. Ze probeerde het wel. Sterker nog: ze had als freelancer gewerkt tijdens haar studie. Maar niet voldoende. En nu struinde ze elke dag wanhopig alle vacaturepagina’s af.

‘Ah kijk: Tros Radar zoekt een redacteur! Oh nee, minstens drie jaar werkervaring nodig, “anders heeft het geen zin om te reageren”.’ ‘Hé, maar daar zoeken ze een juniorredacteur, daar maak je dus wel kans!’ Ze keek me diep beledigd aan: ‘Weet je hoe vaak ik al heb gesolliciteerd op een juniorfunctie? Ten eerste reageert heel pas afgestudeerd journalistiek Nederland daarop en daarnaast gaan die zogenaamde juniorfuncties naar oude knarren, die onlangs werkloos zijn geworden en wel voor minder willen werken.’

Tja, dat had ik wel vaker gehoord. Erger nog: het is bijna elk weekend raak. Verjaardagsfeestjes zijn het afgelopen jaar veranderd in sociale werkplaatsen voor de werkloze journalist. Veel oud-studiegenoten komen namelijk niet aan de bak. Simpelweg omdat er op dit moment gewoon niet zoveel te doen is. Onze feestjes bestaan tegenwoordig volledig uit klaagzangen van de werklozen.

Commerciële klussen lukt ze nog wel. Maar helaas is dat niet voldoende. De Œmeesten hebben de weg naar hun oude bijbaantjes weer gevonden en staan weer achter de bar of in de winkel. Sommigen raken in een totale identiteitscrisis en verdwijnen voor een jaar naar Zuidoost Azië om uit te zoeken ‘wat ze nu precies willen gaan doen met hun leven’. Kortom: helemaal rooskleurig ziet het er niet uit.

Des te schrijnender is het om te lezen dat de journalistiek(-gerelateerde) opleidingen als paddestoelen uit de grond schieten. Elk jaar studeren er weer honderden talentvolle meisjes en jongens af, popelend om aan de slag te gaan. In een werkveld waar de banenmarkt steeds krapper wordt. Waar je niet alleen concurreert met andere starters, maar ook met de ervaren grijze bolletjes, die wel bereid zijn om voor minder euro’s te werken. Want ook zij hebben het op dit moment niet makkelijk.

Als weer een middelbare scholier een dagje meeloopt op de redactie wil ik eigenlijk – heel egoïstisch – zeggen: ‘Nee, doe het niet! Journalistiek is stom!’ Want wij kunnen het namelijk écht niet gebruiken: nog een juniorconcurrent erbij.

.(JavaScript moet ingeschakeld zijn om dit e-mail adres te bekijken)
www.mediacontainer.nl