Joris van Casteren rekent af met De Groene
Het jongste boek (‘Het zusje van de bruid’) van Joris van Casteren bevat, naast de beschrijving van een fatale liefde die hij beleefde, een aantal saillante passages over de periode (begin deze eeuw) waarin hij voor De Groene Amsterdammer werkte. Hoewel niemand met naam wordt genoemd is de identiteit van een aantal medewerkers makkelijk te achterhalen. Zo beschrijft Van Casteren over de zestigste verjaardag van de destijds doodzieke – en kort erop overleden – hoofdredacteur Martin van Amerongen en is in ‘collega A.’ de inmiddels bij Vrij Nederland werkende journalist Sander Pleij te herkennen, die bemiddeld zou hebben bij de aankoop van heroïne.
Pleij is getrouwd met de zus van Van Casterens’ toenmalige liefde. Sterker: Van Casteren ontmoet zijn ‘Luna’ op Pleij’s bruiloftsfeest op een kasteel in Antwerpen, waar de hele redactie was uitgenodigd. Luna is een enfant terrible dat liters wodka verzwelgt en naar coke, crack en heroïne hangt. Van Casteren valt als een blok voor haar.
In het boek bemiddelt ‘collega A.’ bij de aankoop van heroïne voor zijn schoonvader – een voormalig Shell-directeur – die dit vervolgens aan zijn dochter Luna verstrekt die haar verslaving ‘langzaam wilde afbouwen’.
De drugs betrekt A. van een eindredacteur van De Groene Amsterdammer, die op de wc van het weekblad zijn heroïne rookt en zijn schamele salaris aanvult met de verkoop van recensie-exemplaren.
Tjonge, wat een intriges. Maar wat doen ze in dit ‘literaire non-fictie’-werkje (Ryszard Kapuscinski is Van Casterens’ rolmodel, red.) dat in de eerste plaats handelt over liefde die niet lukt? Het lijkt of Van Casteren ook wil afrekenen met de redactie van het weekblad, of in ieder geval met een paar collega’s. Voormalige zwager Pleij en hij zijn in ieder geval geen vrienden. Met dédain noteert hij dat Pleij geïnteresseerd was in trends en lifestyle en dat in al zijn artikelen het woord ‘hip’ voorkomt.
Van Casteren, in reactie: ‘Natuurlijk was er enige concurrentiestrijd tussen Pleij en mij. Maar in mijn boek ‘Lelystad’ deed ik hetzelfde. Ik bedoel daarmee dat mijn methode zoals ik die toepas in dit boek, maar ook in mijn reportages, enorm wordt bejubeld door de literaire en journalistieke wereld, maar zodra ik mijn blik op hun wereldjes richt schreeuwen ze moord en brand.’
Pleij is wegens vakantie niet voor commentaar bereikbaar. Bij De Groene Amsterdammer zijn ze niet onder de indruk. Redacteur Joeri Boom die met Van Casteren werkte zegt ‘niet echt geïnteresseerd’ te zijn in diens laatste boekje en hoofdredacteur Xandra Schutte laat weten het nog te moeten lezen. ‘Maar ik heb gehoord dat het geen goed boek is waarin zelfreflectie ontbreekt.’
Volgens Van Casteren loopt zijn nieuwste boek ‘als een trein’.
Praat mee
3 reacties
Harmen Marten van der Meulen, 24 februari 2011, 13:29
‘bemiddelt zou hebben’?
yvonne jansen, 24 februari 2011, 16:01
‘geen goed boek is waarin zelfreflectie ontbreekt’? Of een boek waarin zelfreflectie ontbreekt?
Hans Rooseboom, 25 februari 2011, 21:37
Deze hele ‘bespreking’ rammelt stylistisch en orthografisch. Dat vind ik al geen aanbeveling. En verder: zou al dit provinciale gekissebis op de vierkante Amsterdamse millimeter nu werkelijk de moeite waard zijn? Ik kan me nauwelijks voorstellen dat er iemand van buiten dat kringetje in ge-interesseerd is.
Bovendien: dat de auteur van ‘Het zusje van de bruid’ Ryszard Kapuscinski als ‘rolmodel’ opvoert, getuigt niet van veel snuggerheid: deze geniale reporter is immers ontmaskerd als leugenaar(fantast) en KGB-agent.
Ik zou zeggen: bespreek in ons vakorgaan liever boeken die ertoe doen.