Joop van Tellingen (1944-2012)
Hé jochie, de stem van Joop van Tellingen klinkt nog iedere dag door op de redactie van weekblad Party. Dagelijks was er contact. Want Joop was niet alleen fotograaf, Joop was de showbizz in hoogst eigen persoon. Alle dagen was hij er mee bezig, dacht na over wat hij zag op feesten en partijen, signaleerde als een BN’er zich anders gedroeg dan anders. Daar zit vast wat achter, zei hij dan, daar moet je eens achter aan gaan.
Papparazo-fotograaf Joop van Tellingen, die donderdag 13 september overleed, groeide zelf uit tot ster, werd ook overal voor gevraagd. Voor reclamespotjes, voor regionale radio- en televisiezenders en voor goede doelen. Het kon zo gek niet zijn of Joop deed mee, daar genoot hij van. Twee jaar geleden vierde hij nog uitbundig zijn 65ste verjaardag. Er was eerder blaaskanker bij hem geconstateerd en zijn blaas was verwijderd. Hij voelde zich na de operatie als herboren. Totdat onverwachte nieuwe uitzaaiingen Joops leven weer een nieuwe knauw gaven. In het ziekenhuis toonden röntgenfoto’s aan dat andere vitale organen waren aangetast. Maar Joop was een vechter en met zijn artsen werden nieuwe chemokuren afgesproken. Even leek het erop dat Joop de weg om hoog toch weer had gevonden, maar herstel bleef uit.
Vanaf mijn vakantieadres in Zuid Europa belde ik hem geregeld. De laatste keer had ik hem aan de telefoon op zondagmiddag, drie dagen voor zijn overlijden. Jochie, hoe gaat het met je, vroeg ik hem. Nou, nee het gaat niet goed. Maar het komt wel. Dinsdagmiddag rinkelde mijn telefoon in de auto op de terugweg naar Nederland en vertelde zoon Dennis dat zijn vader na onderzoek in het ziekenhuis naar huis was gestuurd. De artsen hadden de familie laten weten dat de kanker in zijn hele lichaam was uitgezaaid. Zo erg zelfs dat de kans bestond dat hij die middag zelfs al kon overlijden.
Door de chemo was zijn gehoor sterk aangetast en in zijn handen waar hij de tienduizenden mooie foto’ mee had gemaakt en waar hij wel eens iemand een knal mee had verkocht omdat hij zijn foto niet kon maken, die handen waren gevoelloos geworden.
Toen ik afscheid van hem nam keek hij me na tot aan de kamerdeur en zwaaide met zijn beide handen. Dat gebaar zal ik nooit meer vergeten. Dag jochie, dank voor alles. Een tijdperk is voorbij, je was een deugniet die deugde.
Ton de Wit,
redactie Party
Hé jochie, de stem van Joop van Tellingen klinkt nog iedere dag door op de redactie van weekblad Party. Dagelijks was er contact. Want Joop was niet alleen fotograaf, Joop was de showbizz in hoogst eigen persoon. Alle dagen was hij er mee bezig, dacht na over wat hij zag op feesten en partijen, signaleerde als een BN’er zich anders gedroeg dan anders. Daar zit vast wat achter, zei hij dan, daar moet je eens achter aan gaan.
Papparazo-fotograaf Joop van Tellingen, die donderdag 13 september overleed, groeide zelf uit tot ster, werd ook overal voor gevraagd. Voor reclamespotjes, voor regionale radio- en televisiezenders en voor goede doelen. Het kon zo gek niet zijn of Joop deed mee, daar genoot hij van. Twee jaar geleden vierde hij nog uitbundig zijn 65ste verjaardag. Er was eerder blaaskanker bij hem geconstateerd en zijn blaas was verwijderd. Hij voelde zich na de operatie als herboren. Totdat onverwachte nieuwe uitzaaiingen Joops leven weer een nieuwe knauw gaven. In het ziekenhuis toonden röntgenfoto’s aan dat andere vitale organen waren aangetast. Maar Joop was een vechter en met zijn artsen werden nieuwe chemokuren afgesproken. Even leek het erop dat Joop de weg om hoog toch weer had gevonden, maar herstel bleef uit.
Vanaf mijn vakantieadres in Zuid Europa belde ik hem geregeld. De laatste keer had ik hem aan de telefoon op zondagmiddag, drie dagen voor zijn overlijden. Jochie, hoe gaat het met je, vroeg ik hem. Nou, nee het gaat niet goed. Maar het komt wel. Dinsdagmiddag rinkelde mijn telefoon in de auto op de terugweg naar Nederland en vertelde zoon Dennis dat zijn vader na onderzoek in het ziekenhuis naar huis was gestuurd. De artsen hadden de familie laten weten dat de kanker in zijn hele lichaam was uitgezaaid. Zo erg zelfs dat de kans bestond dat hij die middag zelfs al kon overlijden.
Door de chemo was zijn gehoor sterk aangetast en in zijn handen waar hij de tienduizenden mooie foto’ mee had gemaakt en waar hij wel eens iemand een knal mee had verkocht omdat hij zijn foto niet kon maken, die handen waren gevoelloos geworden.
Toen ik afscheid van hem nam keek hij me na tot aan de kamerdeur en zwaaide met zijn beide handen. Dat gebaar zal ik nooit meer vergeten. Dag jochie, dank voor alles. Een tijdperk is voorbij, je was een deugniet die deugde.
Ton de Wit,
redactie Party
