iPad fase 2
Afgelopen week arriveerde de iPad in Nederland, de nieuwe tabletcomputer van Apple zonder keyboard maar met touchscreen, gelijk aan de succesvolle iPhone smartphone. De iPad leent zich goed voor vermaak maar ook voor licht zakelijk gebruik. Ook voor de journalistiek biedt de tablet perspectief. Ik heb eerder geschreven over de eerste lichting iPad apps van kranten en tijdschriften. Het viel daarbij op hoe dicht ze bij hun oude format blijven. De opmaak is dikwijls klakkeloos gekopieerd naar een schermversie die in de beste gevallen is uitgebreid met interactieve of geanimeerde extra’s. Het voelde een beetje als de eerste cinema, wat feitelijk gefilmd theater was, of de eerste televisie, wat neerkwam op bewegende radio.
Er zijn nu echter wat apps opgedoken die een nieuwe weg inslaan.De eerste iPad app die ik wil noemen is Dejaplay. Deze app verzamelt de video’s die je contacten op Twitter en Facebook aanbevelen. Dejaplay speelt ze achter elkaar af als een videokanaal, totdat je de app onderbreekt. Het idee is sterker dan de uitvoering, want de verzameling video’s is wat mij betreft nog te weinig eclectisch. Desalniettemin slaat Dejaplay een boeiende kant op: content gefilterd door je sociale netwerk in plaats van een redactie. Het is zowel het sterke punt als de achillespees van de app.
Flipboard baart wat dat betreft meer opzien. Het is een eenvoudig maar aantrekkelijk magazine gevuld met nieuws, foto’s en video’s die je contacten op Twitter en Facebook met je delen. Deze stroom content is echter aangevuld met newsfeeds die worden gevuld door de betere nieuwssites en weblogs. Je hebt daarmee in één app een beeld van wat er in de wereld gebeurt en wat je vrienden bezighoudt. Dat begint er op te lijken.
Er is nog een soort iPad app die ik redacties wil tippen: naslagwerken. Op mijn vakantie ben ik uren zoet geweest met The Elements, een app à 10,99 euro waarin het periodieke stelsel der elementen wordt gepresenteerd met aantrekkelijk beeldmateriaal en bondige teksten die zelfs mij als niet-scheikundige wisten te boeien. Verplichte kost voor non-fictie en educatieve uitgevers dunkt me, want ik voorzie vergelijkbare apps, ergens halverwege boeken en documentaires, over uiteenlopende onderwerpen: het werk van Ray en Charles Eames, trekvogels, de Tweede Wereldoorlog, een niet-geautoriseerde biografie van Tom Cruise, noem maar op.
Dat wordt smullen.
.(JavaScript moet ingeschakeld zijn om dit e-mail adres te bekijken)
Praat mee