‘Het kan zo voorbij zijn’

Zonder mazzel geen succes, wanneer heb jij geluk gehad?
‘Ik heb geluk gehad met mijn eerste chef bij Trouw, Adri Vermaat. Hij besloot al heel snel dat ik wat kon en heeft me beschermd tegen alle mogelijke kantoorpolitiek, klusjes en gezeur. Hij gaf zijn chef-schap vorm in voetbaltermen en vergeleek mij met een spits die hij wilde laten spelen. Dat was geluk hebben. Je kunt iemand tegenkomen die je die ruimte geeft, je dingen leert en waarmee je kunt sparren. Of iemand die het ­irritant vindt dat er een jonge journalist binnenkomt die veel wil. Jammer genoeg heb ik nu minder contact met Adri. Maar ik weet zeker dat we dat morgen weer zouden kunnen oppakken.’

Wat is je beste ‘nee’ geweest?
‘In de loop der jaren zijn er best veel dingen geweest waarop ik “nee” heb moeten zeggen. Als ik ergens voor word gevraagd wil ik dat eigenlijk altijd wel doen, maar dat kan natuurlijk niet. Ik heb de luxe dat ik kan kiezen, maar ik vind het in bijna alle gevallen een gemis als ik iets niet heb kunnen doen. Ik ben zelfs benieuwd naar de dingen waar ik “nee” op heb gezegd omdat ze me niet zo leuk leken. Dan vind ik het interessant om te bedenken wat je van iets kunt maken wat niet helemaal jouw smaak is.’

Wat is je grootste angst?
‘Werkloosheid. Terwijl ik hier zit ben ik formeel werkloos, omdat De Pers is gestopt en ik pas op 1 juli begin bij de Volkskrant. In de tijd dat ik bij De Pers werkte was ik me er elke dag van bewust dat het zo voorbij kon zijn. We kropen telkens door het oog van de naald. Als zoiets vijf jaar duurt, dan treedt er een gewenning op, maar het bleef onzeker. Toen De Pers stopte zei iedereen: “jij vindt wel weer wat!” Maar daar werd ik heel onrustig van. Voor mij was dat helemaal niet zo vanzelfsprekend. Ik weet wel dat er mensen zijn die vinden dat ik mijn werk goed doe, maar ik heb wel een redelijk scherp profiel. Op het einde van De Pers was ik zelfs begonnen met het schrijven van columns. Daar word je alleen maar scherper van en dat maakt je nou niet bepaald makkelijk plaatsbaar. Ik vind het gewoon een reële kans dat je zonder werk komt te zitten en niet iedereen meteen op je zit te wachten.’

Wat had je ook kunnen worden als het na De Pers niets meer was geworden met de journalistiek?
‘Eigenlijk denk ik daar nooit echt over na. Ik heb geen plan voor de toekomst, laat staan een fantasie over een ander traject dat ik zou kunnen bewandelen. Het zou wel problematisch zijn als ik niet in de journalistiek zou kunnen werken, omdat ik mijn hele werkende leven bijna niets anders heb gedaan. Ik denk dat het meest logische iets activistisch of denktank­achtigs zou zijn. Maar die banen liggen ook niet voor het oprapen.’

Wat vind je minder leuk aan je werk?
‘Ik zie mijn werk niet zozeer als werk. Ik zie het als een verlengde van mezelf. Als een uitingsvorm van wie ik ben. Veel mensen praten over werk alsof het iets is wat uitsluitend nodig is. Ik moet natuurlijk ook werken om geld te verdienen, maar ik breng niet zo’n strenge scheiding aan tussen werk en privé. Ik besef dat het een voorrecht is dat ik kan doen waar mijn hart ligt. Ik ken genoeg mensen voor wie dat niet zo is. En ook ik heb tegenslagen in werk, maar er is geen bezigheid die ik niet leuk vind. Als mijn werk me energie gaat kosten, dan is voor mij het punt bereikt om iets anders te gaan doen. Als ik ergens tegenaan ga hikken, dan ben ik meteen weg.’

Van wie accepteer jij kritiek?
‘Ik accepteer van iedereen kritiek. Maar ik krijg veel meer lof dan kritiek, dus dan is het ook makkelijker om stoer te doen en te zeggen dat je kritiek niet erg vindt.’

Kun je ook omgaan met lof?
‘Als iemand mij in mijn gezicht een compliment geeft dan vind ik dat ongemakkelijk. Daarbij geloof ik het nooit helemaal. Als mensen iets heel goed vinden dan trek ik er van nature 80 procent van af. Ik vond het wel heel fijn dat ik zoveel lof kreeg voor mijn artikel over de vrijheid van meningsuiting (waar Bessems onder andere een Tegel-nominatie voor kreeg, red.). Het was fijn dat dat verhaal geapprecieerd werd, omdat ik het zelf ook goed vond. Als het was afgekraakt had ik dat wel heel erg gevonden. Bijna al mijn andere stukken vind ik zelf niet zo goed, dus dan verrast kritiek me niet. Ik ben erg kritisch op mijn verhalen; ik haal zelden het niveau dat ik wil. Ik streef altijd naar iets beters dan ik doe.’

Dit interview is - voor het speciale themanummer van Villamedia Magazine over rubrieken - geschreven in de stijl van de rubriek De Loopbaan uit Intermediair.