mgm nvj maart

— dinsdag 3 april 2018, 14:53 | 0 reacties, praat mee

Een jaar later en Argus heeft zijn plek veroverd

Een jaar later en Argus heeft zijn plek veroverd
Paul Arnoldussen en Rudie Kagie - © Douaa Bagou

Eigenlijk kan het helemaal niet. Een krant beginnen zonder website, laat staan een app. Toch deed Argus dat een jaar geleden. De krant heeft nu 2000 abonnees. Genoeg om van te blijven bestaan, te weinig om de medewerkers van te betalen. Laatste wijziging: 5 april 2018, 10:51

De hoofdredacteuren Rudie Kagie en Paul Arnoldussen zijn trots op hun tweewekelijkse peuter. In ‘journalistencafé’ Scheltema vertellen ze graag over de conceptie, de eerste maanden en hoe hun kind het nu maakt.

De plek is niet toevallig gekozen. Scheltema was ooit de pleisterplaats voor veel journalisten die nu meewerken aan Argus en is het dat vandaag weer. Aan de leestafel is Argus geboren. Als ik bij binnenkomst mijn blik werp op een leestafel zit daar een oudere bezoeker die aandachtig een krant leest. Ik ga aan een tafeltje verderop zitten, het tafeltje naast mij blijkt Arnoldussen te zitten, medeoprichter en co-hoofdredacteur van Argus. Hij begon in de journalistiek bij bladen Okkie en Taptoe. Hij werkte vervolgens 33 jaar bij Het Parool, waar hij onder meer bekend stond om zijn verhalen over de historie van Amsterdam.

We herkennen elkaar niet meteen. Omdat Arnoldussen op zijn telefoon zit te kijken en ik hem niet herken. Gelukkig brengt mijn telefoon uitkomst. Hij lijkt nog op foto’s die van hem op het web staan.
Even laten komt de andere hoofdredacteur Rudie Kagie binnen. Hij heeft jaren geschreven voor Vrij Nederland. In 2014 ging hij daar weg. Kagie heeft verder een aantal boeken op zijn naam staan en is correspondent geweest in Suriname.

Ze kijken om zich heen en beginnen te vertellen over het café. Hier zat twee jaar geleden het vriendengroepje te praten. Op dat moment was het gespreksonderwerp – te verwachten – de opiniebladen van vandaag. Ze misten de spanning van de jaren 60/70. Arnoldussen: “Je verheugde je om op woensdag naar de kiosk te gaan voor een krantje.” Dat gevoel wilden ze terug. Het idee voor Argus was geboren. Dat de meeste mannen en vrouwen (net) met pensioen zijn, vormde geen beletsel. Als journalisten van de oude stempel wilden ze juist doorgaan met hun passie. En niet te vergeten, onbetaald. Want de waardering van mensen is genoeg. 

Een krant beginnen anno 2017? Hoe onderscheid je je dan? Arnoldussen: “Wij houden meer van woordjes dan van plaatjes. Nergens is een advertentie te bekennen. Dat is het grote verschil tussen Argus en andere kranten. Wij schrijven achtergrondverhalen die de hele pagina vullen. Alles moet nu kort zijn. De ruimte is idioot beperkt. Er wordt meer ruimte vrijgemaakt voor plaatjes dan voor woordjes. Alle tijdschriften lijken op elkaar en hebben dezelfde rubriekjes. Doordat alles kort moet, is er veel minder diepgang. Dat maakt het vak minder leuk. Wij doen het anders. En daar houden sommige mensen van. We worden toch niet voor niets door minimaal 2000 abonnees gelezen?”

Ik wil graag kijken hoe Argus zich in één jaar heeft ontwikkeld. Ik pak het eerste nummer en het recentste nummer erbij. Het eerste wat me opvalt zijn inderdaad de enorme lappen tekst. En ja, het klopt wat de mannen zeggen: veel meer woordjes dan foto’s. Ik tel in het eerste nummer ongeveer zes grote en tien kleinere verhalen. In de jongste aflevering tel ik tien grote en tien kleine verhalen. En er is meer kleur dan in het begin, zowel in de koppen als in de foto’s. Het aantal van 24 pagina’s is nog steeds hetzelfde. Het accent lijkt iets verschoven van de actualiteit naar rubrieken. De eerste tien pagina’s worden nu met actuele verhalen ingevuld, daarna komen de rubrieken; Hersens door Dick Swaab, Achterwaarts over vroeger en flink wat pagina’s over boeken en cultuur.

Arnoldussen vertelt dat het doel is om de lezer te verassen met onderwerpen zoals ‘het mooiste meisje van de Spaanse burgeroorlog’ en ‘de brandende handdoek als medicijn’. Oplages, marketing en advertenties, daar willen ze niets van weten. Niet te moeilijk doen, gewoon een leuk krantje maken. Maar, het is geen hobby. “Wij zijn serieus met ons vak bezig. Sinds ik weg ben bij Vrij Nederland, ziet mijn leven er nauwelijks anders uit. Ik zit nog dagelijks van vroeg tot laat achter mijn computer”, aldus Kagie.

Begin maart vierde Argus haar eenjarig jubileum. “We zullen doorgaan, We zullen doorgaan’’, zongen de medewerkers vol uit de borst. Arnoldussen vindt het blad veel leuker geworden dan hij in het begin dacht. ”Als ik toen had geweten dat we nu zo ver zouden zijn dan had ik een gat in de lucht gesprongen”. Ook Kagie is zeer tevreden. “We weten steeds beter wat we willen. Een krant opzetten betekent toch opnieuw het wiel uitvinden. En dat lukt steeds beter.”

Op de vraag ‘met welke artikelen zijn jullie trots?’, zeggen de mannen lachend dat alle verhalen goed zijn. Maar het blijkt geen makkelijke vraag. Na een tijdje vertelt Arnoldussen enthousiast over een recent artikel over de Wet op de Inlichtingen- en Veiligheidsdiensten. Daarin stonden feiten en nieuwtjes die geen een andere krant hadden genoemd.

Zoals ze de krant nu maken, hadden ze 20 jaar geleden niet kunnen werken, volgens Arnoldussen. “Toen zou je nog een redactieruimte nodig hebben gehad en email bestond nog niet. We werken vanuit huis of in het café. We verschijnen niet digitaal, maar de digitalisering heeft Argus wel mogelijk gemaakt. Ik had vroeger niet kunnen aankomen bij een eindredacteur met een verhaal over wielrennen in Afrika. Daarom is het fijn dat we nu het blad maken met verhalen die wij zelf graag zouden willen lezen. We verschijnen wel in druk, maar alles gaat voor de rest digitaal.”

Plannen voor de toekomst? Die zijn er niet. Ze hoeven niet uit te breiden. Kagie: “Als we blijven zoals het nu is, is het ook prima.  We hebben weinig kosten. Hier moeten we de koffie betalen, maar dat is het.”

Bekijk meer van

Tip de redactie

Logo Publeaks Wil je Villamedia tippen, maar is dat te gevoelig voor een gewone mail? Villamedia is aangesloten bij Publeaks, het platform waarmee je veilig en volledig anoniem materiaal met de redactie kunt delen: publeaks.nl/villamedia

Praat mee

Colofon

Villamedia is een uitgave van Villamedia Uitgeverij BV

Uitgever

Dolf Rogmans

Postadres

Villamedia Uitgeverij BV
Postbus 75997
1070 AZ Amsterdam

Bezoekadres

Johannes Vermeerstraat 22
1071 DR Amsterdam

Factuurgegevens

Villamedia Uitgeverij BV
Johannes Vermeerstraat 22
1071 DR Amsterdam

Contact

redactie@villamedia.nl

Redactie (tips?)

Chris Helt, hoofdredacteur

Marjolein Slats, adjunct-hoofdredacteur

Linda Nab, redacteur

Lars Pasveer, redacteur

Trudy Brandenburg-Van de Ven, redacteur

Rutger de Quay, redacteur

Nick Kivits, redacteur

Sales

Sofia van Wijk

Emiel Smit

Teddy van der Laan

Webbeheer

Marc Willemsen

Vacatures & advertenties

vacatures@villamedia.nl

Bereik

Villamedia trekt maandelijks gemiddeld 120.000 unieke bezoekers. De bezoekers genereren momenteel zo’n 800.000 pageviews.

Rechten

Villamedia heeft zich ingespannen om alle rechthebbenden van beelden en teksten te achterhalen. Meen je rechten te kunnen doen gelden, dan kun je je bij ons melden.