Boter
Schande, een president die zijn hand ophoudt. De Duitsers schaamden zich rot voor Christian Wulff, de pers voorop. Een president dient onkreukbaar te zijn en mag niet via vrindjes en bankrelaties ‘even’ een gunstige hypotheek regelen. Als de president op hoge poten een dreigtelefoontje pleegt naar Bild om publicatie te voorkomen, zijn de messen geslepen. Alle redacties stortten zich op de bonnetjes van Wulff.
Wat blijkt? Hij heeft dankzij contacten ook gratis vakantie gevierd en een free upgrade van Air Berlin gekregen. Wat een aanfluiting voor het hoogste ambt van Duitsland. De commentatoren halen opgelucht adem als Wulff vertrekt.
Had Wulff maar journalist moeten worden want die kan in Duitsland wél met goed fatsoen zijn hand ophouden. Hij maakt er zelfs een sport van. In 1933 (!) werd bepaald dat elke ‘journalistenkorting’ in relatie moest staan tot het beroep, maar in 2001 schafte de rood-groene bondsregering deze ‘betuttelende’ kortingswet af. Sindsdien gaan alle remmen los.
Ik mag met mijn perskaart korting bedingen op vakantiehuisjes, koffiezetapparaten, glijmiddel, verzekeringen, creditcards, stereo-installaties. Een nieuwe Audi? 15 procent goedkoper voor de edelachtbare meneer of mevrouw de journalist. Niemand hoeft te vrezen voor onze onafhankelijkheid. We shoppen met een kortingskaart, meer niet. Na sluitingstijd zijn we weer journalist.
Ik ben vrij het scherp geprijsde glijmiddel zelfs heel kritisch uw gat in te boren. Win-win.
We hebben niets te verbergen, integendeel, www.journalismus.com en www.pressekonditionen.de zijn zeer populaire websites ‘voor en door journalisten’ waarin we elkaar ongegeneerd wegwijs maken in duizenden aanbiedingen.Van de 50.000 journalisten in Duitsland zijn er 20.000 geabonneerd op de nieuwsbrief met de laatste aanbiedingen. Op-is-op en de verouderde journalist die 20 procent korting op een face-liftoperatie laat liggen is een dief van zijn eigen portemonnee. Toch?
Ik ben geen haar beter dan mijn collega’s. Ik leg mijn perskaart soms quasi achteloos op de balie van Air Berlin. Onlangs vloog ik naar Karlsruhe en betaalde 150 euro minder dan het gewone volk aan boord. Je bent prominent of je bent het niet.
De aanbiedingen van Air Berlin staan bovenaan het boodschappenlijstje van de journalisten maar de maatschappij dreigt aan het vip-succes ten onder te gaan. Goedkope luizen uit de journalistiek en politiek maken de dure vliegtuigstoelen kapot. Een faillissement is op het nippertje afgewend.
Het schijnt dat politici zich na het vertrek van Wulff achter de oren krabben, maar journalisten graaien ongestoord in de voordeelbak. Een nieuwe databank met kortingen vanáf 50 procent is in aantocht: ‘noch mehr für Schnäppchenjäger.’
Jeroen Akkermans, correspondent voor RT L in Duitsland, nodigt Vincent Verweij, freelance journalist voor onder meer KRO Reporter, uit voor de volgende estafettecolumn.
Praat mee