Adeline

Stel je voor dat je om vier uur ’s nachts opstaat en om half vijf nog enigszins verbaasd in de auto zit. Ga ik op reis? Zie ik de borden Schiphol al? O nee, ik ben op weg naar m’n werk. Als je dan de radio aanzet beland je op zondagnacht in de wereld van Adeline van Lier.

Zij zendt hoorspelen uit van de jaren ’80, die minstens nog dertig jaar ouder klinken, die eeuwig lijken te duren en die bovendien vrij slecht verstaanbaar zijn. En, nog vreemder: ik blijf luisteren. Allereerst vanwege bovenstaande openingstune. En omdat Adeline na een jazzplaat niet schroomt om ‘Annie hou jij m’n tassie even vast’ of iets dergelijks te draaien. Adeline zit zo in haar eigen wereld dat ze, wanneer ze iets zoekt, doodleuk zegt: “kut, ik ben m’n bril kwijt”. Of ze praat door de tune heen. Of zij zegt dat Vrij Nederland (VN) een spoedzitting houdt en dat we daar meer over kunnen horen in het NOS Radio 1 Journaal, waar Marcel Oosten en ik het dan zullen hebben over de Verenigde Naties (VN).

Amateuristisch? Nee hoor, de amateurs hoor je in andere nachten, waarin vermeende talenten een podium krijgen om radiootje te spelen. Zij lijken graag zo snel mogelijk naar de dagpresentatie te willen. Maar Adeline heeft hart voor de zaak. Al 8 jaar lang maakt ze De Nacht van het Goede Leven. De nacht waarin veel meer kan dan overdag als het serieuze leven weer begint.

Bij aankomst op het Mediapark zie ik soms nog net een paar muzikanten met hun instrumenten vertrekken. Laatst kreeg ik in het maanlicht een cd van een of andere vage band op het parkeerdek in mijn handen gedrukt.

Eenmaal binnen dreigt het mysterie van die bijzondere geluiden in de nacht bijna onthuld te worden als ik langs haar studio loop. Wie is die vrouw toch? Ik zou zo naar binnen kunnen gaan. Maar dat doe ik niet. Het raadsel Adeline kan maar het beste in stand blijven.