Revu schrapt eigen verslaggevers

Ik las net op Adformatie, dat er ook 5 redacteuren bij Panorama wegmoeten? Gaat nu wel heel diep daar…..

Heb dat net gecheckt bij Panorama-hoofdredacteur Frans Lomans: is niet waar.

Misschien handig om in dit stukje de oplage-ontwikkeling van de afgelopen jaren in te voegen. Dan weet je tenminste hoe erg of niet zo dramatisch de situatie is.

Op zich is dit zonder meer een dramatisch verhaal. Helemaal als Sanoma dit doortrekt naar andere titels. Aan de andere kant; Revu heeft echt een hoop kansen gehad om zich te verbeteren. En steeds lukt dat niet. Het resultaat is - in mijn ogen - een inhoudelijk tamelijk nietszeggend blad met derderangs primeurs.

De gouden tijden van de jaren tachtig en negentig toen er echt toonaangevende stukken in stonden, zijn voorbij. Het idee was een paar jaar terug de Nederlandse Newsweek te maken. Geweldig, leek mij. Een blad voor de jongere doelgroep net onder de opinieblade. Maar dat heb ik nooit teruggezien.

Heb een deel van de gouden tijd meegemaakt bij Nieuwe Revu. Met lede ogen heb ik het tijdschrift zien wegglijden. Wat me opvalt is dat elke nieuwe hoofdredacteur, sinds het vertrek van Hans Verstraaten, dezelfde weg bewandelt. Voortborduren op wat eens was ... Met als gevolg dat telkens een slapper aftreksel ontstaat, en geen wezenlijke vernieuwing wordt doorgevoerd. Jongeren hebben weinig op met de huidige Revu. Lay-out technisch is het niet om aan te zien, en inhoudelijk spreekt het slechts een klein groepje mensen aan. Ik denk zelf dat veertigers nog wel enige belangstelling voor Revu zouden hebben. Maar dan dient het blad een andere koers te varen, een mix tussen de oude Nieuwe Revu en een format als Newsweek of Focus. De huidige ontwikkeling is niet de manier om dit illustere magazine er boven op te helpen. Ik ben bang dat Revu een gebeten hond gaat zijn, in plaats van zelf te bijten. Jammer.

Ja, jongens, we worden allemaal contentmanagers. Beetje informatie op verschillende manieren doorgeven, kan iedereen. Daar heb je geen journalisten voor nodig.
Het wordt tijd dat er stevige tegenbeweging op gang komt die de terugeist wat de rekenmeesters hebben gestolen. Kwaliteit moet dé nieuwe maatstaf worden. En ook het publiek zou eens moeten nagaan of dat niet iets voor hen is…;-)

Triest. Revu is al jaren dolende. Ik mis de brutaliteit, de eigenzinnigheid. Je maakt mij niet wijs dat die eigenschappen uitgestorven zijn.

Ik ben het met Harry eens: het gaat om kwaliteit. Niet alleen bij Revu, maar bij veel meer tijdschriften én kranten.

...En ik denk dat die kwaliteit alleen maar minder wordt met meer freelancers. Niet omdat het geen goede journalisten zijn. In tegendeel. Maar omdat ze meestal niet zo betrokken zijn bij een blad als de vaste medewerkers. En vaak zo beroerd betaald krijgen dat het gewoon niet uit kan om voldoende tijd in een verhaal te steken.

Volgens mij spelen er nu elkaar versterkende bewegingen. Bladen worden steeds vlakker want ze worden door minder mensen gemaakt. Vervolgens gaat de uitgever snijden en wordt er nog minder tijd in gestoken waardoor de kwaliteit nog minder wordt en lezers het nog vaker laten liggen. Het einde van deze trend lijkt me logisch.

Tot slot nog over Revu. Het heeft ook niet geholpen dat verschillende geweldige pennen zijn verdwenen en vervangen door aanmerkelijk mindere goden. Niks ten nadele van de zittende collega’s. Maar iemand als Frenk van der Linden zorgde wel altijd voor een goed interview met vaak nieuws. Hij is er door Sanoma hardhandig en onelegant uitgewerkt en sindsdien heb ik geen spannend interview meer in Revu gezien. Goedkoop is dus ook duurkoop in deze.

@ olivier: inderdaad…. Denk aan de scherpe pen van een Dylan van Eijkeren, dergelijke types mis ik al jaren daar… En hoofdredactioneel is Revu sinds Verstraaten er ook continu op achteruit gegaan…. Jammer!

Het is met Revu hetzelfde als met FEM: totaal overbodig, niemand leest het, nooit iets interessants, pseudo-rebels maar in werkelijkheid bang, laf en slaafs… het is goed dat dergelijke werkvoorzieningsprojecten voor incompetente pseudo-journalisten verdwijnen. Een bakker waar niemand brood koopt omdat het niet te vreten is en vol zit met vieze beestjes gaat ook failliet… bye bye Revu! Tot nooit!

Uitstekende ontwikkeling. Maar het kan maar op een voorwaarde: de freelancers eindelijk eens fatsoenlijk gaan betalen. Zodat ze zich goed werk en betrokkenheid bij het blad/de krant (denk dat dit vaker gaat gebeuren) kunnen veroorloven. Ook met een verdriedubbeling van de freelancersbudgetten is elke uitgave stukken goedkoper uit als ze de redactie inkrimpen.

Bijkomend voordeel: de rompredacties kunnen dan voor alle onderwerpen precies de goede specialist gebruiken. Daar worden bladen en kranten beter van.

Er is geen lezersmarkt meer voor een blad als Revu. Gewoon man & paard noemen, klaar. Dat die lezersmarkt er niet meer is heeft Revu (lees: Sanoma) wel aan zichzelf te wijten.

@Frederik. Daar zit hem nu de kneep. Directies roepen altijd heel stoer: ,,We zetten er freelancers op.’’ Alleen wel voor een steeds lager tarief. Ik hoorde laatst dat het tarief bij regionale titels ongeveer hetzelfde is als tien jaar terug. Dat is toch ongelooflijk? Op deze manier krijg je alleen startende collega’s en - niet naar bedoeld - zakt de kwaliteit alleen maar verder in.

De volgende stap is natuurlijk die freelancers voor noppes laten schrijven! Nieuwe Revu was een topblad! Het is jammer dat het blad zo beetje bij beetje naar de kl**ten gaat. Kwaliteit kost nu eenmaal geld! En de lezer is bereid voor kwaliteit te betalen. Dat is zeker! Maar door alle bezuinigingen wordt de kwaliteit minder en haken lezers af! Neerwaartse spiraal! Investeren in goede journalisten en een goed produkt zijn cruciaal.

Denk wel dat er nog een lezersmarkt is voor Revu. Maar om die lezers te bereiken dien je een totaal ander tijdschrift te maken dan hetgeen nu wordt geproduceerd. Een rompredactie is zoiets als een laatste strohalm. Kostentechnisch interessant, journalistiek alleen interessant als je de juiste freelancers zo gek krijgt om voor weinig geld verrassende artikelen te schrijven c.q. foto’s te schieten. Voor de oude Nieuwe Revu wilde iedereen schrijven, desnoods gratis: de exposure was enorm groot. Nu ligt dat anders. Laten we het erop houden dat de redactie een enorme uitdaging aan gaat. En als het niet lukt, dan kun je altijd nog de frequentie terugbrengen. Het zou mij niks verbazen als Revu tot maandblad verwordt. De glijdende schaal…

leuk al die reacties over het niveau van dit blad, maar als ervaren freelancer kan ik zeggen dat het vooral om de pegels gaat.. En minder om de status. Betaal freelancers eens een normaal tarief voor een goed verhaal! Zolang die dubbeltje-op-de-eerste-rang houding blijft bestaan bij chefjes zie ik de toekomst van dit soort uitgeklede en steeds minder verkochte bladen somber in..

Cas…. Waar is dat goede verhaal? Een hemel voor een goed verhaal!!!!! Schrijf er een en bied het aan… wedden dat je dan een goed tarief kunt bedingen?
Uit betrouwbare bron weet ik, en mag ik je verklappen, dat Frénk van der Linden ook niet bepaald de wereld verdiende bij Nieuwe Revu. Toch leverde hij zeer spraakmakende interviews af. En dit gold voor meer van ‘ons’. Misschien zouden freelancers/journalisten zich weer eens wat meer moeten bekwamen in het metier in plaats van zich alleen te bekommeren om geld en vrije tijd. Het is een kwestie van keuzes maken. Wat wil je als journalist bereiken? Ik kan me voorstellen dat freelancers artikelen schrijven voor een aantal titels die de moeite waard zijn en hen qua naam verder helpen. Geld kunnen ze dan met commerciële klussen verdienen. Je moet dan alleen wel goed kunnen schrijven… Kwaliteit heeft een prijs. En daar zijn alle opdrachtgevers bereid om voor de betalen.

Commerciele klussen moet je als freelancer juist mijden als de pest, wil je serieus genomen worden als echte journalist. Wat ik juist heb vernomen, is dat Frenk aanzienlijk goed betaald werd. Een soort vast contract, in ruil voor 6 verhalen per jaar. Helaas geen bron, maar wandelgangverhalen.

Wat is dat toch, dat opgehemel van freelancers… we worden uitgekleed waar we bijzitten, de cao, de ziektekostenverzekering en het pensioen worden ontmanteld en blijkbaar vindt niemand het nuttig om de vakbondsverworvenheden van weleer in stand te houden. Natuurlijk, je gaat als journalist toch al op je 54ste dood, maar toch.