Winnaars Scriptieprijs Villamedia 2015: twee bachelors
De winnaars van de Scriptieprijs Villamedia 2015 zijn Hendriëlle de Groot (‘Euthanasie in de psychiatrie. Onderbelichte aspecten in de Nederlandse dagbladen’) en Anne Vader (‘Stemmentrekkers in de regio – hoe regiopolitici zich profileren en media over hen schrijven’). Opmerkelijk is, dat het in beide gevallen om bachelorscripties gaat, bij wijze van grote uitzondering; de jury achtte geen van de ingezonden masterscripties de prijs waardig. Van de winnende bachelorscripties daarentegen vond de jury de kwaliteit goed genoeg om zelfs in de mastercategorie te kunnen meedingen. Vandaar dat zij samen de bachelor- en de masterprijs delen.
Zowel Anne Vader als Hendriëlle de Groot komen van de opleiding Journalistiek aan de Christelijke Hogeschool Ede. De jury prees voor beide scripties de originaliteit van de onderwerpen (‘prikkelend’, ‘niet gemakzuchtig’, ‘gedurfd’), de uitwerking ervan (‘diepgravend’, ‘voortvarend’) en de stijl van de (‘zeer leesbare’) scripties, die naast een verantwoord opgezet onderzoek ook goede journalistieke verhalen bevatten. ‘Uitstekende journalistiek’!
De kwaliteit van de bachelor-inzendingen (alle van hbo-opleidingen) lag al met al hoger dan de afgelopen jaren, terwijl de masterscripties eerder als ‘gemiddeld’ beoordeeld werden. Een tegenovergestelde tendens, dus. ‘Als scriptie niet slecht, maar niet deze prijs waardig,’ luidde meer dan eens het oordeel. Opvallend is verder dat de masterscripties steeds vaker ‘mediastudies’ zijn en niet over de praktijk van de journalist gaan of op basis van eigen onderzoeksjournalistiek zijn geschreven. Stilistisch was er op diverse scripties nogal wat aan te merken, niet alleen vanwege de ‘droge’ wetenschappelijke taal, maar omdat er slordigheden en taalfouten in stonden. En voor de zoveelste keer betreurde de jury dat masterscripties meer en meer in het Engels geschreven worden, ook wanneer noch het onderwerp, noch de opleiding of de nationaliteit van de auteur het gebruik van die taal rechtvaardigt. Het grootste probleem hierbij is de kwaliteit van het Engels, waarin masterstudenten toch vaak zichtbaar minder bekwaam zijn dan in hun eigen taal. Maar jammer was toch vooral dat de masterscripties de juryleden niet op het puntje van hun stoel kregen: ‘Saai!’. Soms was het onderwerp op zich wel boeiend, maar dan liet de uitwerking te wensen over.
Opmerkelijk was ten slotte de neiging van (potentiële) inzenders om scripties te laten meedingen met onderwerpen die niet echt over journalistiek of media gingen en dus niet aan de gestelde criteria beantwoordden. Eén bachelorscriptie en één masterscriptie bevonden zich in het grensgebied, maar volgens de jury toch nét buiten de grens.
Praat mee