Status Politieperskaart onduidelijk
De status van de Politieperskaart, in het leven geroepen door journalistieke organisaties als NVJ, het Genootschap van Hoofdredacteuren en de ministeries van Justitie en Binnenlandse Zaken, blijkt op de werkvloer vaak tot onduidelijkheid te leiden. Het Regiokorps Gooi- en Vechtstreek heeft daarom het mediakaartje ‘Toegang media bij afzettingen’ in het leven geroepen die journalisten kunnen afhalen op vertoon van hun Politieperskaart. Bureaucratie of pragmatisme? ‘De politie wil het zichzelf gemakkelijk maken.’
Functionarissen van de politie die aan het werk zijn in een door hen afgezet gebied weten niet altijd welke bevoegdheden de Politieperskaart journalisten biedt, zo stelt woordvoerder Annemiek Rebel van het Regiokorps. ‘Mogen ze nou wel of niet binnen de afzetting?; het is niet altijd duidelijk. In de tweejaarlijkse gesprekken die we met de pers houden is daarom door de journalisten zelf geopperd een kaart “toegang media bij afzettingen” met daarop de regels toe te voegen.’
De ironie wil dat iedereen met een Politieperskaart die ervan verzekerd wil zijn om zijn werk naar behoren te kunnen doen deze ‘mediakaart’ - die niks toevoegt, maar slechts verduidelijkt - kan ophalen bij het kantoor van het korps.
Werkt de Politieperskaart dus niet in de praktijk? Jawel, zegt voorzitter Bob Nuys van de Stichting Landelijke Politieperskaart, maar de politie wil het zichzelf gemakkelijk maken. ‘De nieuwe lichting politiefunctionarissen is niet altijd op de hoogte van de bevoegdheden die de Politieperskaart biedt. Daarnaast neemt het aantal journalisten bij afzettingen toe, zoals die van zogenaamde 112-sites die graag geld willen verdienen aan rampen. Er is altijd sprake van een grijs gebied; ook in de toekenning van de kaarten.’
Praat mee
16 reacties
info@focuss22.nl, 19 augustus 2010, 15:26
Het is toch logisch dat je politiefunctionarissen tijdens hun opleiding leert omgaan met de media. Daarnaast is het ook logisch dat de 112 sites een aparte groep mensen zijn die journalistiek niks toevoegen, behalve dan alleen wat beeld en filmmateriaal dat zoals hier is vermeld ten doel heeft geld te verdienen aan ellende. Ik heb er niks op tegen dat ze er zijn, maar ik zie vaak mensen lopen die menen dat ze net als wij kunnen fotograferen. Echter vaak kennen ze de regels niet en lopen ze meer in de weg. Ik zie het meer zo. Laat ze het onderverdelen in 3 gebieden. Groep 1, de professionals/fotojournalisten die met de politieperskaart voorbij het lint mogen.
Groep 2, de 112 sites die een aparte ruimte krijgen van waaruit ze beelden, mogen schieten en groep 3 de mensen die zeggen een website te hebben, maar die eigenlijk niet meer is dan een hobbysite. Deze laatste groep moet gewoon vanaf het lint werken, dus vanuit het publiek. Dit gebeurd ook bij sport zoals de Amstel Goldrace.
Daar zijn heb je Goudkleurige hesjes, die mogen voorraan. Daarna komen de rode hesjes, zijn beperkter maar hebben toch voldoende speelruimte en de 3e groep staat achteraan.
Samengevat, mediatraining voor de Politie zou een must moeten zijn bij hun opleiding.
Mark Beekhuis, 19 augustus 2010, 15:32
Wat een intrigerend idee om onderscheid te maken tussen journalisten en journalisten die geld willen verdienen met hun verslaggeving.
bert.a.kok@gmail.com, 19 augustus 2010, 16:04
Goed idee: rode hesjes voor de verliesgevende media, groen voor de media die winst maken en geel voor degenen die quite spelen.
Rene Hindriks, 19 augustus 2010, 16:22
Tja…
Er zijn landelijk al meerdere regio’s die zo’n kaartje uitgeven die journalisten aan ‘hun mensen aan het lint’ kunnen laten zien.
Denk dan aan:
http://www.mediabelangen.nl/oplossingRdamRijnmond.html
http://www.mediabelangen.nl/oplossingHaaglanden.html
http://www.mediabelangen.nl/oplossingHollandsMidden.html
http://www.mediabelangen.nl/oplossingFlevoland.html
Erg vernieuwend is dit initiatief van Gooi- en Vechtstreek dus niet; integendeel.
Jammer alleen dat de diender aan het lint blijkbaar door journalisten voorgelicht moet worden.
Interessante uitspraken bovenstaand trouwens. Ik begrijp hieruit dat iedereen zijn beeldmateriaal van ‘ellende’ belangeloos verspreidt, m.u.v. de 112-sites ?
Robert Goddyn, 19 augustus 2010, 16:46
Geen Politie perskaart als je geen KvK en een Btw nummer hebt want dat is nodig als je geregistreerd wil zijn als fotograaf in Nederland moeten ze ook doen met de NSP leden doen
Leo Gielen, 19 augustus 2010, 16:57
Al eens naar de World Pess foto’s gekeken?
En hoeveel procent van alle (foto-) journalisten verdient eigenlijk uitsluitend aan verslaggeving over positieve en/of leuke zaken
wa kramer, 19 augustus 2010, 18:19
Een onzinnig plan. Als ieder korps dit doet trekken verslaggevers die landelijk werken binnenkort met een aktetas vol politiekaarten door het land. Gauw mee stoppen en politieagenten wijzen op de regels rondom de politieperskaart.
Rompas, 19 augustus 2010, 18:21
Hiervoor zou de NVJ toch een vuist moeten maken. Indien de politie bij hun opleiding zelf te kort schiet. Om hun aspirant agenten te onderwijzen omtrent de regelgeving in de media met betrekking tot het uitvoeren van de journalisten van hun vak. Het is toch wel treurig. Waarom wordt er zo moeilijk gedaan om een aanvraag van een politieperskaart? En terecht. Is dit niet om wild groei te voorkomen. Waarom zijn we geregistreerd(politieperskaart)? Is dit niet om te controleren om geen misbruik of ander excessen te voorkomen. Of wordt dit alleen toegepast om bepaald kas te spekken. Het is toch een idiote reden om te verklaren om zich makkelijk te maken. Of is dit een reden om een of andere baan te creëren. Zoals bijvoorbeeld orde handhavers, buurtwachten etc. Ik vraag me af wat doet de politie eigenlijk nog, dan geld innen. Opeens schijnt de agent mijn persoonlijke gegevens wel te vinden bij een verkeers controle. Het doet de NVJ zijn eer aan hier in het geweer te komen. Zo niet dan vraag ik me af wat eigenlijk wat mijn lidmaatschap inhoud.
Rene Hindriks, 20 augustus 2010, 08:51
Mee eens ....
Al die kaarten zijn symptoombestrijding; het probleem zou bij de bron aangepakt moeten worden.
Mijnheer Bob Nuys en de NVJ zouden zich beter daarvoor sterk kunnen maken en desnoods voor elke lichting op de politie academie daar een middag lang een verhaal komen houden.
Mijn ervaring is inderdaad dat juist de ‘nieuwelingen’ aan het lint de regelingen niet kennen, terwijl de oudere/ervaren bromberen je zonder probleem doorlaten.
En vaak zetten ze juist die ‘groentjes’ aan het lint natuurlijk.
Frank Hensen, 20 augustus 2010, 11:35
Interessante discussie! De politieperskaart is m.i. voor al deze punten die genoemd worden, in het leven geroepen. De naam van de kaart mag al duidelijk zijn. Klaarblijkelijk is dat niet aan het lint. Naast de NVJ mogen ook de korpsen dit (nogmaals) verduidelijken. Of noem het voorlichting. Een taak van de NVJ en de Politie. Onderscheid maken lijkt mij overbodig. Je hebt immers al de journalist en de hobbyist. De journalist heeft een perskaart en evt als extra een politieperskaart. laten we dat zo houden.
Arie Nijhof, 21 augustus 2010, 17:52
Indertijd was ik de penningmeester van de St. LPP en heb samen met de administrateur Bertus ? alle politiebureaus in ons land bezocht om informatie te verstrekken over het ontstaan en het gebruik van de Politie Perskaart. Heb posters in de bureaus opgehangen en brochures achtergelaten waarin het verzoek om medewerking.Die moeten in het archief terug te vinden zijn.Had ook in een TV programma van Aad vd. Heuvel een discussie met de politiewoordvoerder van de Amsterdamse politie wiens naam ik even kwijt ben nadat een incident had plaatsgevonden. Werkelijk te dwaas voor woorden dat de waarde van deze kaart nu in twijfel wordt getrokken.
Arie Nijhof, voormalig secretaris van indertijd de NVF
Jan Stappenbeld, 22 augustus 2010, 15:54
Terecht maakt Arie Nijhof zich boos over de discursie welke is ontstaan over de LPP.
Het vele werk wat er in die jaren is verricht om na vele incidenten tussen de politie en journalisten een document te lanceren welke voor beide partijen acceptabel was.
De politieperskaart was een doorbraak binnen de slechte en vaak onbegrijpelijke kennis van politie\justitie ten op zichte van het journaille .
Een waardevol document waar beide partijen zich in konden vinden.
Echter niet voordat er in die beginperiode veel werk is gemaakt om de kaart bekend te maken ,zoals Arie in zijn reactie duidelijk weergeeft.
Persoonlijk heb ik toen in die beginperiode meedere spreekbeurten gehouden (op uitnodiging van de politie)
op de politieschool in Sloten aan eerste en tweejaars studenten.
Het heeft toen wel even geduurd voordat men elkaar ondanks gescheiden belangen respect voor mekaar kon opbrengen.
Maar uiteindelijk is de LPP een geaccedpteerd fenomeen binnen de politie/pers relatie.
Kan me echter wel voorstellen dat bij de grote toename van kaarthouders er wel eens wordt getwijfeld aan de hardheid van de LPP , daar staat wel weer tegenover dat er bij misbruik of ergelijk gedrag deze kaart op gefundeerde gronden door de politie kan worden gevorderd.
Het is dan aan de organisatie om daarover na raportage hun oordeel te geven.
tjako fennema, 23 augustus 2010, 11:27
En aan Jean-Pierre Geusens zou ik de vraag willen voorleggen of het niet tijd wordt dat gouden hesjournalisten een politietraining krijgen, om maar eens een zijstraat te noemen.
Kees, 23 augustus 2010, 13:35
Moet de media maar ophouden met foto en film af namen van mensen zonder perskaart, dan is het probleem zo opgelost
Fam de brouwer, 24 augustus 2010, 15:54
Kees
mensen zonder perskaart zijn overal sneller bij
op het moment dat ze zoon perskaart kunen bemachtigen zie je ze in 1 keer vrij weinig meer
allen nog als het heel echt iets is en dan denken ze in een keer dat ze alles mogen omdat ze een kaartheben, volgens mij klopt dat toch ook niet helemaal.
in ons district weet de politie heel goed ie ze aan het lind krijgen persfotograaf of niet
en wie wat doet , daar zouden ze vanuit moeten gaan want hoogstens 1% kan echt van een perskaart leven
Peter Hollander, 26 november 2010, 17:25
Ja, ja, we hebben persvrijheid in dit land, behalve natuurlijk als er journalisten bijkomen voor 112-sites “die van rampen leven”. Ten eerste leef ik als 112-journalist niet van rampen. Die heb ik zelf wel genoeg in mijn leven meegemaakt. Ten tweede vind ik dat mijn collega’s hier niet mogen bepalen of mijn foto’s afgenomen moeten worden omdat ik geen lid ben van een socialistische vakbond, zoals de NVJ. Ten derde laat ik mij niet door onprofessionele kribbebijters mij de mond snoeren en ten Vierde ga ik rustig door met mijn werk. Desnoods kan iedereen zijn onbenullige perskaart vervolgens in zijn reet steken!