Het sportjaar van Noa Vahle: ‘En ik altijd maar zeggen: ik ga nooit voor de camera’

‘Hèhè, daar zijn we dan’, lacht de opgewekte Vahle wanneer er al op drie verschillende manieren is geprobeerd om met haar in contact te komen. ‘De wifi in Doha is nogal matig. Maar dit doet het gelukkig!’ Vanuit haar bed in een appartement ‘in the middle of nowhere’ videobelt de jonge sportverslaggever met Villamedia. Ze geniet van haar eerste vrije middag in bijna twee weken tijd. Over een uurtje gaat ze weer op pad, om net als iedere avond de heren van Vandaag Inside bij te praten over wat er die dag op het WK in Qatar is gebeurd.

Hoe ben je voor de camera van VI beland?
‘Zo’n twee jaar geleden ben ik, tijdens mijn studie Media & Cultuur, in de sportjournalistiek begonnen op de redactie van VI. Ik leverde als redacteur bij de Europese wedstrijden input voor interviewvragen voor de presentator en keek vanaf de zijlijn mee terwijl ik dacht: dit wil ik gewoon zelf doen. Ik wil zelf op dat veld staan en verslag doen. Toen er vorige zomer tijdens het EK voetbal een verslaggever vertrok bij het programma ben ik heel brutaal op mijn eindredacteur afgestapt of ik zijn plekje zou mogen innemen. Vanaf dat moment ging ik in het weekend als camjo naar persconferenties van eredivisiewedstrijden, later ben ik ook stand-uppers gaan doen. En ik altijd maar zeggen dat ik nooit voor de camera wilde belanden’, grinnikt Vahle.

Waarom was je daar vroeger zo stellig over?
‘De bekendheid die daarbij komt kijken [Vahle is de dochter van Linda de Mol, red.] en alle negatieve reacties die daarop volgen. Daar had ik in eerste instantie echt geen zin in. Vanwege mijn familie weet ik hoe lastig het kan zijn. Vroeger zei ik tegen mijn moeder dat ze zich niet zoveel moet aantrekken van al die negativiteit. Later begon ik steeds meer te beseffen dat je er heel anders over denkt als het over jezelf gaat.’

Wat voor reacties krijg jij zoal?
‘Mensen beginnen vaak over “de kruiwagen waarmee ik de tv-wereld in ben gereden”. En dat zal deels ook kloppen: waarschijnlijk krijg ik veel meer kansen dan een ander op mijn leeftijd. Van al die reacties over nepotisme lig ik zelf niet meer zo wakker, ik heb best een dikke huid. Voor mij is het juist een drijfveer om te laten zien dat ik het wel degelijk kan. Ik vind het veel vervelender om te horen dat ik geen verstand van zaken heb, dat ik mijn werk niet goed doe.’

Je staat al op jonge leeftijd op een groot podium, ervaar je veel druk?
‘Tegenwoordig minder. Maar bij mijn allereerste interview op camera stond ik echt te trillen van de zenuwen. Dat is eenmalig geweest, ik ervaar nu nog wel gezonde spanning maar ben meer relaxed. Ik denk dat je ook veel leuker overkomt als je niet zo’n strak riedeltje in je hoofd hebt en gewoon spontaan bent. Dat kan ook bij een programma als Vandaag Inside, wat toch een soort mix is tussen entertainment en sport. Mijn collega Hélène Hendriks helpt mij daar enorm mee. Het is gek hoe dingen kunnen lopen. Op mijn 15e zag ik Hélène als voetbalverslaggever op tv en dacht ik: Hey, vrouwen kunnen dit dus ook! En nu bellen we na bijna elke uitzending of stuurt ze me een spraakmemo met tips. Ze is absoluut een voorbeeld voor mij.’

Tekst gaat door onder de foto

Dit bericht op Instagram bekijken

Een bericht gedeeld door Noa Vahle (@noavahle)

En met Wilfred Genee, René van der Gijp en Johan Derksen, hoe ga je met dat trio om?
‘Ik heb, voordat ik verslaggeving voor ze ging doen, tweeënhalf jaar met die mannen op de redactie gezeten. Je leert ze een beetje kennen en ik kan het oprecht goed met ze vinden. Ja, ze gaan soms wel eens te ver, maar die drie onder elkaar: het is de magie van het programma. Die mannen kunnen heel snel reageren, probeer ze dan vooral niet te overstemmen want dat gaat je toch niet lukken.’

Voor De Oranjewinter doe je verslag van het WK voetbal in Qatar, hoe is dat zo gekomen?
‘Omdat Hélène andere werkzaamheden had, volgde ik het Nederlands elftal dit jaar al. Toen duidelijk werd dat ze vanuit de studio bleef werken tijdens het WK, werd ik als vervanger opgeroepen.’

Heb je nog getwijfeld om te gaan?
‘Ik denk als het WK ergens anders was geweest dat ik zonder na te denken “lets go!” had geantwoord. Maar er werd zoveel over Qatar gezegd en geschreven, dat ik toch even twijfelde. Waar kom ik terecht, wat mag ik daar doen als journalist – en als vrouw? Toch vind ik dat ik niet mag klagen. Ik kan mijn werk prima verrichten, alles is goed geregeld en verzorgd. Ze willen de pers natuurlijk ook een beeld geven wat voor “fantastisch” land dit is. Maar, het land heeft absoluut een andere, donkere kant.’

Tijdens de wedstrijddagen van het Nederlands elftal draag je de bij uitzendingen de veelbesproken One Love-band, waarom?
‘Er bestaat een misvatting in Qatar over wat de band betekent. Het idee van de KNVB is niet ontstaan om te provoceren, het is ontstaan om te laten zien dat we tegen alle vormen van discriminatie zijn en dat we dat op zo’n groot mogelijk podium willen uitdragen. Ik zag Alex Scott van de BBC de band dragen en ik dacht bij mezelf: dit wil ik ook. Het is natuurlijk naïef om te denken dat als ik die band draag het iets teweeg gaat brengen. Maar toch vind ik het belangrijk om de band te dragen, voor iedereen die zich op welke manier dan ook gediscrimineerd voelt. Ik had niet verwacht dat de media dit zo groot zouden oppakken en had er wel even moeite mee dat het om mij leek te draaien. Dat wil ik absoluut niet. Verder hoeven we het er ook niet meer over te hebben, ik blijf die band dragen omdat ik nog steeds achter het initiatief sta.’

Tekst gaat door onder de foto

Dit bericht op Instagram bekijken

Een bericht gedeeld door Noa Vahle (@noavahle)

Is het WK jouw journalistieke hoogtepunt van het jaar?
‘Alleen als Nederland kampioen wordt’, grapt ze. ‘Ik heb natuurlijk ook verslag mogen doen van de Europa Conference Leaguefinale tussen AS Roma en Feyenoord. Ik volgde Feyenoord alle rondes dus ik heb eigenlijk mazzel gehad dat ze zo ver kwamen. Dat vond ik al zo vet. Maar dat ik gevraagd zou worden om naar Qatar te gaan voor het WK had ik never nooit verwacht. Een droom die uitkomt.’

Waar komt die fascinatie voor het voetbal vandaan?
‘Voetbal is overal. Het is zo magisch, zo groots. Ik kan me nog herinneren dat we vroeger op zondagavond altijd voor de tv aten en naar NOS Studio Sport keken. Op mijn 5e zei ik al tegen mijn vader dat ik net als mijn broer heel graag op voetbal wilde. Helaas was er destijds bij de lokale voetbalclub nog geen meisjesteam dus ben ik maar gaan hockeyen.’

Versla je liever een hockey- of een voetbalwedstrijd?
‘We proberen bij Viaplay hockey naar een hoger niveau te tillen. Ik vind het heel gaaf om daaraan mee te werken. Omdat ik jarenlang zelf heb gehockeyd kan ik ook andere vragen stellen. Bij voetbal heb ik in dat opzicht weinig autoriteit. Ik word er omringd door mensen die al 30 of 40 jaar in het vak zitten. Een Louis van Gaal ga ik ook niet uitleggen hoe je moet voetballen, dat kan hij beter aan mij doen. Maar voetbal is zó groots, het is zoveel meer dan alleen het spelletje. Dat vind ik er zo tof aan.’

En na dit WK? De studio in?
‘Nee joh, even pas op de plaats maken. Ik ben nu nog veel te jong en onervaren voor een studioprogramma. Dit wordt nu zeker de kop boven het verhaal’, lacht ze. ‘En stel het gebeurt over twee jaar, dan heb je me te pakken. Nee even serieus: het is heel hard gegaan, maar aan dat soort dingen ben ik nog niet toe. Voor nu vind ik het op pad zijn en met statieven sjouwen van het ene naar het andere stadion veel te leuk.’