Remarque op matje bij ‘makke schapen’
Hoofdredacteur Philippe Remarque van de Volkskrant is door de redactieraad op het matje geroepen. Directe aanleiding: een stukje in de Nieuwe Revu waarin de hoofdredacteur de redactie opvoert als 'makke schapen'. De gewraakte passage in het weekblad stond spoedig op Twitter in de retweet-mode. Zodat nog meer mensen konden lezen wat Remarque vindt van zijn eigen journalisten: ‘Een stel makke schapen, allemaal bang om hun baan kwijt te raken’.
De redactieraad van de Volkskrant ging verhaal halen bij Remarque. Een grappenmaker op de redactie stuurde een foto rond van een wagen volgeladen met schapen op weg naar de markt, voorstellende de redactie met Remarque aan het stuur. In een verklaring aan de redactie beweert Remarque dat hij het “op die manier natuurlijk” niet gezegd heeft, “want zo denk ik niet over de redactie.”
Wat er wel gebeurde, schrijft Remarque in een mail aan de redactie. Hij sprak tijdens een boeksigneer-evenement in de Bijenkorf met verslaggever Robert Vuijsje over zijn vader, Bert Vuijsje, die het destijds moeilijk had bij de Volkskrant als adjunct-hoofdredacteur. Hem werd het leven zuur gemaakt. Tegenwoordig is de sfeer niet meer zo zuur op de redactie, reageerde de hoofdredacteur. “Ik maakte wat grapjes, maar die zijn te scherp en te hard samengevat in de Revu gekomen.”
Aanvullend: “Ik was daar omdat mjn echtgenote (columniste Sylvia Witteman, red.) ook een signeersessie gaf. Zo kwam ik in gesprek met Robert. Er liep iemand met hem mee, maar ik wist niet dat het een verslaggever van de Nieuwe Revu was.”
Voor de redactieraad is daarmee de kous af. Voor Remarque was het een wijze les. “Ik moet voorzichtiger zijn met grapjes, is mijn conclusie. Sorry voor het ongemak.”
Praat mee
2 reacties
Rob van der Hilst, 19 mei 2012, 18:44
Soort grachtengordelakkefiet dus. Dorps dus. Enzovoorts dus. :-)
r heijm, 19 mei 2012, 19:13
Zuur zijn ze dus wel. Vanwege de kous, die toch wel snel af was .. mak, wat is mak. Lame-ish, om even over te schakelen op Angelsaks (in welk geval men meestal spreekt van eend, dit terzijde).