Journalist eist schadevergoeding
Journalist Micha Kat wil van de Raad voor de Rechtspraak een schadevergoeding van 75.000 euro, meldde hij donderdag. Het gaat om onder meer inkomstenderving, reputatieschade en advocaatskosten die hij heeft moeten maken, nadat een rechter in 2004 een zaak tegen hem had aangespannen en die jaren heeft gelopen. Rechter Hans Westenberg vond dat Kat onterecht had opgeschreven dat hij in de Chipshol-zaak, die hij behandelde, op eigen houtje met advocaten had gebeld. Het gerechtshof in Den Haag beëindigde de procedure in augustus vorig jaar, nadat het bewezen had verklaard dat er telefoongesprekken tussen de rechter en advocaten hadden plaatsgevonden. Kat richt zich nu tot de Raad van de Rechtspraak en niet tot Westenberg zelf, omdat het overkoepelend orgaan van rechtbanken de proceskosten voor Westenberg op zich heeft genomen. Meer bij ANP via BNR
Praat mee
2 reacties
Bartel Scheers, 26 maart 2010, 19:34
Een dag lang staat dit bericht op de homepage van de NVJ bakermat en geen enkele ‘journalist’ die minstens opmerkt dat dit nu al het tweede bericht in een enkele week is waarin een journalist klaarblijkelijk in het uitvoeren van zijn taak met juridische middelen niet alleen wordt ontmoedigd, maar ook dwingend wordt uitgekleed.
Dwingend omdat het kennelijk gemeengoed is geworden dat je als journalist niet optekent wat je ervaart of simpelweg uit een mond hoort, maar dat het ‘aanvaardbare’ bepalend is geworden.
Driewerf schrijnend dat ik nul komma nul reactie zie van het NVJ op deze ontwikkelingen. Jullie maken je werkelijk zinloos op deze wijze.
Het oeverloos ouwehoeren over ‘de positie van de journalistiek’ en die ‘hinderlijke onderbuikwezens in de reactiepanelen’ versmelt daardoor met al die historische momenten waar de ‘pers’ genadeloos werd achterhaald door de werkelijkheid, en schrijnend werd ontmaskerd als een instrument van de macht.
Micha Kat, 27 maart 2010, 11:12
Thanx Bartel
Ik moet de laatste tijd steeds vaker denken aan de donkere dagen voor de Tweede Wereldoorlog. De journalisten die toen wilden waarschuwen voor die enge man uit het Oosten werden ook in de ban gedaan dan wel krankzinnig verklaard (‘je gaat toch geen bevriend staatshoofd beledigen?‘en de journalisten-bonden uit de dagen wisten van machtsgeilheid niet hoe ze voor macht en gezag moesten buigen en kruipen. Waarom zijn het toch steeds de foute mensen die op de tronen komen te zitten? Waarom ben ik geen secretaris van de NVJ? Alleen hieruit blijkt al de intense verdorvenheid van de ‘journalistenvakbond’ en al hun weerzinwekkende getetter over persvrijheid dat slechts een enkel doel dient: bezigheidstherapie voor laffe en incompetente bureaucraten. Iemand reageren? Thomas Bruning? Frank Bovenkerk? Dolf Rogmans? Sjuul Paradijs?