VillaMedia.NL

NVJ voorpagina Adres

Nieuwsoverzicht
Nieuwsarchief
Adres, contact
Secties: zie rechts

Over de NVJ
Algemeen
Cao's / Statuten
Individuele hulp
Internationaal
Lidmaatschap
Onderdelen
Perskaarten
Secretariaat
Stemlokaal
WieIsWie bij de NVJ

Contributievoordeel
NVJ-verzekeringen

Extern:
NVJ-archief (IISG)

Thema
C2000

Terug naar nieuwsovericht

Hoe staat de persvrijheid er voor?
18 april 2004

In ons land
Wat is de staat van de persvrijheid in ons land? Moeten journalisten zich wapenen tegen de commerciële pr en tegen de overheidsvoorlichting? Wat is de betekenis van de Wet Openbaarheid van Bestuur voor het dagelijkse werk? En is er sprake van toenemende belemmeringen in ons land voor de persvrijheid
Vragen die professor dr. Frank van Vree 3 mei beantwoordt bij de presentatie van zijn onderzoek naar de vrijheid van de journalist en de persvrijheid in ons land. Minister Donner van Justitie reageert, waarop een discussie volgt.

Elders

bron: worldpressfreedomday.org

Persvrijheid bestaat niet voor de 134 journalisten die eind 2003 ergens ter wereld in de gevangenis zaten. Enkele voorbeelden:

Birma
Persvrijheid bestaat niet voor een collega in Birma. Zaw Thet Htway, wacht op de doodstraf omdat hij als sportjournalist vragen stelde over het verdwijnen in Birma van een internationale donatie van $ 4 miljoen voor de promotie van de voetbalsport. Negen andere Birmese journalisten zitten al jaren gevangen in dit land.

Cuba
Persvrijheid bestaat ook niet voor de 28 Cubaanse journalisten. In maart vorig jaar gearresteerd en binnen een week achter gesloten deuren veroordeeld tot gevangenisstraffen van tien tot bijna dertig jaar. Samen met schrijvers organiseerde de NVJ een waardig protest met zwijgende schrijfmachines bij de Cubaanse ambassade. Dit jaar is de demonstratie herhaald. De internationale gemeenschap komt traag op gang. De commissie mensenrechten van de Verenigde Naties is nog steeds niet tot een veroordeling gekomen van de verwerpelijke handelswijze van de Cubaanse machthebbers.

China
De Volksrepubliek is in 2003 kwantitatief nog steeds de grootste schender van persvrijheid. Eind 2003 zitten er 39 journalisten gevangen. Chen Renjie en Lin Youping hebben er de twijfelachtige eer de langst gevangen zittende journalisten in China te zijn, 21 jaar. Chen werd in 1983 veroordeeld tot levenslang. Zijn collega Lin kreeg aanvankelijk de doodstraf. Dat vonnis is omgezet naar levenslang. Een derde journalist, die met hen samen een pamflet had gemaakt over het gebrek aan vrijheden, Chen Billing, werd ook ter dood veroordeeld en geëxecuteerd.
Een ander opvallende zaak is die van Gao Qinrong. Gao die voor het staatspersbureau werkte maakte in die functie gewag van een mogelijk corruptieschandaal bij een irrigatieplan. Het staatspersbureau publiceerde zijn reportage vervolgens niet, het officiële Volksdagblad (een krant voor de partijelite) wel. Het irrigatieschandaal werd nationaal nieuws. Gao betaalt een hoge prijs voor zijn primeur. Eind 1998 wordt hij gearresteerd en veroordeeld tot 13 jaar gevangenisstraf.

Algerije
Djamel Edine Fahassi, verslaggever van de staatsradio Alger Caine III en medewerker van enkele kranten, is in 1995 bij zijn woning ontvoerd. Vermoedelijk door een van de geheime diensten. Sindsdien is zijn lot onbekend. Fahassi was eerder veroordeeld tot een jaar gevangenisstraf maar na vijf maanden in vrijheid gesteld. Een Algerijnse regeringsfunctionaris ontkent betrokkenheid van de staat.

Blijven protesteren
De trieste lijst van gevangen journalisten gaat zo nog een tijd door. Nog een paar opmerkelijke observaties: In Eritrea zitten 17 journalisten in de gevangenis. En in EU kandidaat Turkije verblijven vijf collega’s in de gevangenis.
Niet alleen protest helpt. Ook Essentiel voor de persvrijheid is concrete materiële ondersteuning van de onafhankelijke media in de moeilijke landen. Organisaties als Free Voice/SCO en Press Now spelen daarbij vanuit ons land een belangrijke rol. Trainingen door het RNTC dragen evenzeer bij aan de versterking van de journalistiek.
Reporters Respond geeft steun aan individuele journalisten die in de verdrukking komen. CPJ, RSF, IFEX, de WAN. IFJ en Freedom House monitoren de perssituatie wereldwijd.

Persvrijheid bestaat niet in 68 landen. Slechts 20% van de wereldbevolking geniet persvrijheid. Wat kunnen we doen?
De 193 landen die de wereld telt, laten zich op het terrein van de persvrijheid globaal rangschikken in drie groepen.
In 2002 kent een kleine zeventig landen geen persvrijheid, 47 landen hebben een zekere mate van persvrijheid maar rommelt ermee. India bijvoorbeeld heeft een grillig toelatingsbeleid voor buitenlandse journalisten en beperkt vaak hun vrijheid om te werken. De strijd tegen het terrorisme lijkt in veel landen als eerste slachtoffer de persvrijheid te maken. En de resterende 78 landen kennen een redelijke mate van persvrijheid.
In percentages gesteld: 20% van de wereldbevolking kent persvrijheid, 38% gedeeltelijke persvrijheid en 48% van de mensheid kent geen persvrijheid

In het congresprogramma van 3 mei wordt dieper ingegaan op deze materie in een bijdrage van Wereldomroep, RNTC, SCO, Press Now en Freedom House. Specifiek wordt ook aandacht geschonken aan de persvrijheid in Europa.
De cijfers van Freedom House over de stand in 2003 van de persvrijheid in de 193 landen zullen tegen die tijd ook bekend zijn.

Een voorbeeld: Amnesty en Eritrea
Gelukkig zetten niet alleen de bovengenoemde organisaties en de NVJ zetten zich in voor de persvrijheid in de moeilijke landen. Zo is er bijvoorbeeld de vrijwilligers groep uit Utrecht Amnesty Groep 17 van Amnesty International die zich inzet voor tien journalisten in Eritrea. Een partner van de NVJ, het Noordamerikaanse Committee to Protect Journalists (CPJ) noemde vorig jaar op de wereldpersvrijheidsdag Eritrea een van de tien slechtste plaatsen om als journalist werkzaam te zijn. Eind september 2001 zijn in Eritrea tien journalisten gearresteerd nadat de regering op 18 september de onafhankelijke media – waar zij voor werkten – had verboden. De journalisten zijn gevangen gezet omdat zij zich in hun artikelen kritisch hadden uitgelaten over de regering. Ook hadden zij schriftelijk geprotesteerd tegen het verbod op de onafhankelijke media.
Zij worden op geheime plaatsen gevangen gehouden, zonder contact met de buitenwereld, zonder dat een aanklacht tegen hen is ingediend en zonder proces.

Vijf andere journalisten zijn bij verschillende gelegenheden in 2001 en 2002 gearresteerd naar aanleiding van hun journalistieke werkzaamheden. Een van hen is onverwacht vrijgelaten in januari 2003. De overige vier worden nog steeds vastgehouden zonder contact met de buitenwereld, eveneens zonder dat een aanklacht tegen hen is ingediend en zonder proces.

Amnesty International heeft de journalisten erkend als gewetensgevangenen: zij zitten alleen wegens hun legitieme journalistieke werkzaamheden gevangen. Amnesty International eist hun onmiddellijke en onvoorwaardelijke vrijlating.
Wegens de zeer slechte omstandigheden in de Eritrese gevangenissen en hun geheime opsluiting in niet officiële detentiecentra, is Amnesty International uiterst bezorgd over hun veiligheid. Mogelijk wordt essentiële medische zorg aan hen onthouden.

rechts dit is kolom 1



NVJ-links
Wat de NVJ doet Lidmaatschap Cao's Justitie/Politie Perskaarten Redactiestatuten Stemlokaal
Secties
Algemeen Dagblad Omroep Publiekstijdschrift Opinietijdschrift Vaktijdschrift Freelance Persbureaus NVF (foto) Plus Vers in de Pers Internet Lokale media Sport
Afdelingen
Rotterdam RJV Midden-Nederland
Diensten
Advocaten&Juristen Wet Openbaarheid van Bestuur
Onderzoek
	De Digitale Journalist

Aanbevelingen:

-----------

-----------

-----------

-----------

Deskundigen, contact-
personen, organisaties
Login NVJ'ers Info

-----------

-----------
-----------
-----------
-----------
-----------




			Nederlandse Vereniging van Journalisten

De Journalist / Genootschap /FreelancersAdvies / Mediadebat / de Fotojournalist.nl / Zoek Een Freelancer / Perskaarten